Het verhaal gaat over Victor Ryssens, een soldaat die dienst deed in 1912. Na zijn diensttijd werd hij echter vlug opnieuw opgeroepen tijdens de mobilisatie in Leuven. Hij was spoorwegarbeider en werd daarom zo snel weer opgeroepen. In Leuven is hij in het water gevallen en door de Duitsers gered. Hij werd echter onmiddellijk krijgsgevangen gemaakt. Victor werd eerst slecht behandeld en vernederd. Zo werd hij op de grond geworpen en soldaten zaten op hem. Als krijgsgevangene werd hij tewerkgesteld bij een boer. De boer was erg sociaal en gaf eten mee voor de medegevangenen. Overnachten geschiedde dikwijls buiten het kamp. Hij kreeg een sjaaltje cadeau van een medegevangene...een Engelsman. || - sjaaltje

Ingekleurde kaart van Willem Sander, geboren 1891, grootvader van mevrouw, van pontonbrug 1915 Dordrecht. Ontslagbrief uit de dienst Fotokaarten Zakboekje van grootvader, bij torpedisten. Op rivieren, mijnenvelden, belemmeren vijand. Later pontenier in Dordrecht: bruggen slaan. Grootvader zat bij de artillerie. In Den Helder. 1919 weer in dienst bij de Landstorm. Zangbundel Nederlandse leger van Willem Sander, 1911 in dienst gekomen Grote foto van roeiboot op rivier: onbekend jaar, mogelijk in WOI bij Den Helder

Mijn overgrootvader, Hendrik Alfons Dierickx, werd geboren op 27 juni 1893 in Nieuwkerken-Waas (België). Hij was eenentwintig jaar toen in augustus 1914 het Duitse keizerrijk België binnenviel. Net als veel andere jongemannen van zijn leeftijd werd hij gemobiliseerd; hij kwam terecht in de fortengordel rond Antwerpen, de onneembare vesting. Toch gebeurde het ondenkbare: Antwerpen viel op 10 oktober 1914. Met de Duitsers op hun hielen vluchtte mijn overgrootvader samen met zo'n 30 000 andere Belgische militairen naar het neutrale Nederland. Daar werd hij voor de rest van de oorlog geïnterneerd als krijgsgevangene. De oorlog zou uiteindelijk vier jaar duren; al die tijd zat mijn overgrootvader opgesloten, eerst in het kamp van Assen, daarna in het kamp van Oldebroek, vervolgens in het kamp van Harderwijk. Het leven in de interneringskampen was zwaar door het gebrek aan voldoende voedsel en aan verwarming in de winter, door gebrekkige hygiënische voorzieningen, door verveling, allerhande frustraties en heimwee naar huis. De tijd, die uitzichtloos leek, werd gevuld met werken in het kamp en dromen van thuis. Het contact met thuis verliep in die vier lange jaren enkel via prentbriefkaarten; het was via die foto's dat mijn overgrootvader zijn zoontje Achiel, geboren in november 1914, zag opgroeien. Pas na de wapenstilstand in november 1918 kon hij naar huis terugkeren (Melsele, België) en zijn zoon, die inmiddels vier jaar oud was, ook in het echt leren kennen. || || Toen oorlog enkel nog een spel was || Antwerpen 1913 || Photograph || Hendrik Alfons Dierickx, Antwerpen 1913 || Antwerpen || Front || || Antwerpen || Photograph || Borsbeek, Antwerpen, 1914 || Front || || Interneringskamp Assen, 1914 || Photograph || Front || Hendrik Alfons Dierickx in het kamp van Assen, 1914 || Assen, Nederland || In het kamp van Assen, Nederland, 1914 || || Hendrik Alfons Dierickx in het kamp van Oldebroek, Nederland || Photograph || Oldebroek, Nederland || In het interneringskamp van Oldebroek, Nederland || || Hendrik Alfons Dierickx, kamp Oldebroek, Nederland || Postcard || Oldebroek, Nederland || Hendrik Alfons Dierickx, briefkaart uit kamp Oldebroek, Nederland || Back || || aan het werk in het interneringskamp van ... || werken in het interneringskamp van x, Nederland || Photograph || werken in kamp ? || || Hendrik Alfons Dierickx, vrouw en kind wachten || Melsele-Waas, België || vrouw en kind wachten thuis, 1918 || vrouw en kind wachten op de terugkeer van hun man en vader, 1918 || Photograph