Οι πόντιοι της περιοχής Καρς ήταν 100.000 και ήταν άποικοι του 1978. Με το Ρωσοτουρκικό πόλεμο, και με συνθήκη που υπεγράφη στο Βερολίνο τον Ιούλιο του 1878. Το μόνο που κράτησε η Ρωσία ήταν η περιοχή Καρς. Αφού προηγουμένως ακυρώθηκε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου από την Αγγλία. Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος του Ιουλίου 1914 βρίσκει όλον τον κόσμο της περιοχής Κάρς να ασχολείται με την γεωργοκτηνοτροφία του. Άρα ήταν επόμενο όλος ο νέος κόσμος να επιστρατευθεί στον τσαρικό στρατό. Από το σόι του παππού μου επιστρατεύθηκαν πέντε άτομα. Τα δύο αδέρφια του παππού μου και τρία πρώτα ξαδέρφια. Όλοι αμέσως εστάλησαν στο πολεμικό μέτωπο, ο δε παππούς μου κατατάχθηκε στη ρωσική χωροφυλακή για να είναι κοντά στο σπίτι του και βιος του. Αφού και ο πατέρας του επιτάχθηκε μαζί με την βοϊδάμαξα του να μεταφέρει εφόδια στρατού στο μέτωπο και μάλιστα έφτασε έως την Τραπεζούντα. Με την έναρξη του πολέμου τα τουρκικά στρατεύματα έφτασαν ως τα χωριά των παππούδων μου όπως ομολογούσε ο παππούς μου. Δεν θα παραλείψω να αναφέρω καθομολογίαν του παππού μου και όχι μόνον λεγόταν ότι όλοι η ανώτεροι αξιωματικοί στον Τουρκικό στρατό ήταν Γερμανοί όπου καθοδηγούσαν τον τουρκικό στρατό. Φτάνοντας οι τούρκοι στα χωριά μας όπως μου εξιστορούσε ο παππούς μου βρισκόταν σε τελείως άθλια κατάσταση και λόγο του δριμύτατου χειμώνα (το Καρς βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Καυκάσου ύψους 5550μ.) Με την ανασύνταξη των Ρώσων σε δύο εικοσιτετράωρα ο τουρκικός στρατός υποχώρησε από την περιοχή Καρς. Με την μεγάλη προέλαση των Ρώσων η οποία είχε δύο σκέλη - η μια προς Τραπεζούντα την οποία σε εύλογο χρόνο κατέλαβαν και η δεύτερη μέσω Καρπαθίων ορέων προς Αυστρίαν. Βέβαια με τεράστιες απώλειες για τον ρωσικό στρατό. Έλεγε ο μπαρμπαγιάννης μαχητής του μεγάλου ευρωπαϊκού πολέμου 95 χρόνων όταν με τα εξιστορούσε στις αρχές του πολέμου ήρθε ο μεγάλος τσάρος της Ρωσίας να επιθεωρήσει το πολεμικό μέτωπο και απευθυνόμενος προς τον διοικητή του συντ/τος ερώτησε πρώτα που είναι ο εχθρός και συντ/χης απαντώντας του λέει Μεγαλειότατε ο εχθρός είναι δίπλα σου και εννοούσε των Γερμανό, υπασπιστή του. Ιστορικά είναι γνωστό ότι η Τσαρίνα ήταν Γερμανίδα. Σ αυτό το σύντ/μα που επιθεώρησε ο τσάρος υπερετούσε ο λοχίας Ιωάννης Μαυροκεφαλίδης πρωτοξάδερφος του παππού μου ο οποίος και μου τα εξιστορούσε. Σε άλλη αναφορά του ο μπαρμπαγιάννης όπως τον πρωσφωνούσα εγώ ο γράφων τα ιστορικά γεγονότα που μου αναφέρθηκαν ενώ η Ρωσία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Γερμανία. Τρένα με έμφωρτα ζωντανά γουρούνια κατευθύνονταν προς το Γερμανικό μέτωπο. Τα τρένα αυτά έφερναν πάντα ολοφάνερη τη μεγάλη σφραγίδα της αυτοκράτειρας άρα δεν είχε καν το δικαίωμα να το ελέγξει. Ύστερα από πολύ καιρό ένας πατριώτης συνταγματάρχης Ρώσος βέβαια διέταξε να σταματήσουν και να ελέγξουν τηιέχει τέλος πάντων αυτό το τρένο. Με το άνοιγμα του βαγονιού απεκαλύφθη περίτρανα και κραυγαλέα η μεγάλη προδοσία που συντελούνταν από την τσαρική οικογένεια. Και ήταν αυτή η προδοσία όπου πάρα πολύ ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί προσχώρησαν στην οκτωβριανή του Λένιν. Σε άλλη εξιστόρηση του ο μπαρμπαγιάννης μας έλεγε ότι ήταν ένα ύψωμα αιματοβαμμένο από τη συνεχή κατάληψη και από τις δύο εμπόλεμες πλευρές όπου ανάγκασε τους Ρώσους να κάνουν μια σήραγγα κάτω από το ύψωμα όπου θα έβγαιναν στα μετόπισθεν των Γερμανών. Δυστυχώς οι Γερμανοί την ώρα που περνούσε ο Ρωσικός λόχος από το τούνελ το ανατίναξαν θάβοντας ολόκληρο λόχο. Επίσης ολόκληρες Ρωσικές στρατιές αιχμαλωτίζονταν στους Γερμανούς αμαχητί με προδοσία βέβαια. Τώρα τα ονόματα των μαχητών του πρώτου Παγ.Πολέμου: Σπυρίδων Μαυροκεφαλίδης (απεβίωσε λόγο έντονης μελαγχολίας) Ιωάννης Μαυροκεφαλίδης Αλέξανδρος Μαυροκεφαλίδης Ισαάκ Μαυροκεφαλίδης Νικόλαος Μαυροκεφαλίδης Σάββας Ανανιάδης (αιχμάλωτος στους Γερμανούς) Θεόδωρος Φαχουρίδης (Τραυματίας πολέμου) || Φωτογραφία ποντίων που υπηρέτησαν στο Ρωσικό στρατό την περίοδο του Α' Παγκόσμιου Πολέμου

Φωτογραφίες από στρατιώτες του 4ου σώματος στρατού που φιλοξενήθηκαν στο Γκέρλιτς ως αιχμάλωτοι πολέμου και σειρά καρτ-ποστάλ με στιγμιότυπα από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ των οποίων απεικονίζονται λάφυρα πολέμου και μάχες. || Το 1916, 6.100 στρατιώτες κι 900 άτομα από το πολιτικό προσωπικό αιχμαλωτίστηκαν στις Σέρρες από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκαν στο Γκέρλιτς (Görlitz) της Γερμανίας, όπου “φιλοξενήθηκαν” σε στρατόπεδο για τρεισήμισι έτη, χωρίς να τους αφαιρεθεί ο οπλισμός τους. Πολλοί από αυτούς δεν ήθελαν να επιστρέψουν στην πατρίδα, με αποτέλεσμα διακόσια πενήντα άτομα να παραμείνουν εκεί και να υπάρχουν ακόμα και σήμερα απόγονοί τους. Εκεί φωνογραφήθηκαν ρεμπέτικα τραγούδια, για πρώτη φορά, το 1917.

Ο πατέρας μου Νικόλαος Κοντεκάκης του Ευστρατίου και της Ζωής γεννήθηκε το 1878 ή -80 στον Πελεκάνο Κρήτης και πέθανε το 1975 στις Μουριές Κιλκίς. Υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό και έλαβε μέρος σε όλους τους πολέμους από το 1911-1926. Το 1918 υπηρετούσε ως αξιωματικός στην Καβάλα. Η μεραρχία του, μετά από συμφωνία του ελληνικού κράτους με τη Γερμανία μεταφέρθηκε στο Γκαίρλιτζ. Επέστρεψε στο τέλος του πολέμου, στην Αλεξανδρούπολη και κατετάγη πάλι ως αξιωματικός στη Μικρασιατική Εκστρατεία. || Μία φωτογραφία, στην οποία απεικονίζονται Έλληνες αξιωματικοί στο Γκαίρλιτζ της Γερμανίας. Ο Νικόλαος Κοντεκάκης είναι όρθιος, 4ος από δεξιά.