De spreker had geen rechtstreeks persoonlijk verhaal over de Eerste Wereldoorlog, wel enkele kernzinnen over die periode: Er is een boek met liedjes geschreven door een soldaat aan het front om de tijd te verdrijven. Er is ook een doek met een Frans lied. Er is ook een zak uit 1914 Waarschijnlijk door de Amerikanen aan de bevolking gegeven als voedselhulp en er is zakje naaigerief gesigneerd door Koning Albert. Het verhaal werd opgetekend op Verhalendag in Antwerpen.

- 2 foto's - geboortecertificaat || Mijn overgrootmoeder is naar Engeland gevlucht wegens de oorlogsomstandigheden. Ingevolge de vondst van foto's zijn enkele'getuigen' naar Engeland gereisd op zoek naar meer informatie. Grootvader Franciscus was een sluiswachter. Getoonde foto's betreffen een trouwfoto uit 1910; de tweede foto is van overgrootmoeder en van grootvader. Grootvader is overleden in het ziekenhuis te Lier in 1989.

Henri Louis Haepers ( geboren in Antwerpen op 22-1-1893 en overleden in Calais Frankrijk op 3-3-1916) was waarschijnlijk rond 1913 in het leger, kort voor de oorlog. Hij vertrok naar de oorlog, maar zijn echtgenote Joanna Mangelschots bleek zwanger te zijn. Joanna komt uit een groot gezin: de Vader van Joanna, Victor Mangelschots, is verongelukt in de “Entrepot” in Antwerpen in november 1911. Joanna’s moeder werd weduwe en zij had 12 kinderen. Joanna's man, Henri vertrok naar het front. Joanna kreeg een zoon Victor op 19 april 1915 in Uden, Brede. Het was geen natuurlijk kind, maar de zoon is later wel gewettigd door een huwelijk met de natuurlijke vader, nadat Henri Haepers was overleden. Henri Haepers is in Calais overleden door Tyfus. De vader was Franciscus Carolus van Egdom. Later huwden Joanna en Fransiscus, die als Belgische soldaat in Nederland was geïnterneerd. Joanna is in het begin van de oorlog naar Breda, Uden in Nederland, gevlucht vanuit Antwerpen. Hoe ze precies gevlucht zijn, is onbekend. Henri Haepers deed ongeveer 18 maanden en 10 dagen dienst aan het front. Hij kreeg postuum een ereteken, het Oorlogskruis. Na de oorlog is de familie teruggekeerd naar Antwerpen. Vader Fransiscus is gestorven op 21 jarige leeftijd en heeft nooit iets verteld. Het verhaal is later zelf uitgezocht, onder andere via andere familie.