Jan Grześkowiak to jest mój pradziadek od strony matki, urodził się 22.10.1889 roku, na Dolnej Wildzie, był z zawodu murarzem, należał do sekcji gimnastycznej Towarzystwa Sokół, 28 czerwca 1913 poślubił w Dortmundzie Elżbietę Annę z domu Bielik. Wiem to na podstawie odpisu aktu ślubu. Mieli dwóch synów, Tadeusza - urodził się w 21.10.1913 i zginał 15 lipca 1942, drugi syn, czyli mój dziadek - Jan Kazimierz urodził się 14.02.1915 i zmarł 23.03.1997. Według rodzinnej opowieści, pradziadek zdążył przed swoją śmiercią dowiedzieć się, że ma drugiego syna. Na pierwszym zdjęciu, jest sam pradziadek w mundurze Armii Pruskiej, fot. Oskar Brauer, wykonane we Frankfurcie nad Odrą. Na drugim zdjęciu jest w mundurze (z krzyżykiem). Na obu zdjęciach miał około 25 lat. || Zdjęcia dziadka, z około 1914/15 roku

Józef Walter urodził się w 1893 w Krzywiniu, był synem Rozalii (z domu Houber) i Franciszka. Został wcielony w 1914 do 155 pułku piechoty, 10 dywizja. Siedzi jako pierwszy po prawej stronie w drugim rzędzie. W ręku trzyma gryf od skrzypiec. Zmarł w 1953 w Gnieźnie, tam miał fabrykę szczotek i walizek. || zdjęcie - skrzypce

Stanisław Eis był bratem mojej prababci. Urodził się w 1885 w Lubostroniu. Zmarł we Francji w 1917. Jego rodzicami byli Leon Eis (1846-1903) i Amelia Eis z domu Henke (1846-1929). Stanisław wychował się w Lubostroniu, w bliskich kontaktach z dziećmi mieszkającego obok hrabiego z rodu Skórzewskich. Miał dwie starsze siostry i brata Edmunda. Bracia byli z zawodu malarzami. Stanisław jednak nie pracował jako malarz - był uzdolnionym skrzypkiem i w ten sposób wolał zarabiać na życie. Przed wybuchem wojny był pierwszym skrzypkiem w jednej z najlepszych berlińskich knajp. Wraz z bratem i moim pradziadkiem Stanisław rozpoczął budowę kamienicy, która musiała zostać przerwana. W obawie przed wierzycielami cała rodzina w 1905 roku uciekła do Berlina. Część rodziny udała się do Stanów Zjednoczonych. Na krótko przed wojną ożenił się z Walerią z domu Stoińską. W 1916 lub 1917 urodził im się syn Edmund. Imię dziecko nosiło po stryju. Wraz z rozpczęciem wojny Stanisław jako ochotnik dołączył do armii niemieckiej. Jako że dobrze znał język francuski, służył w wojsku jako zwiadowca. Z pocztówek, które wysyłał przez jakiś czas do rodzinnego domu wynika, że stacjonował w Brukseli. Stanisław zginął na zwiadzie. Znajdował się wtedy wraz z innymi żołnierzami przy jakimś cmentarzu we Francji. Stanisław został śmiertelnie ranny kulą w głowę, wystrzeloną przez ukrywającego się za murem żołnierza armii francuskiej. Miejsce grobu Stanisława nie jest znane. Niestety nikt nigdy się tam nie wybrał. W tym samym czasie na wojnie był również mój pradziadek, Jan Botta. Został on wcielony do armii pruskiej. Pradziadek nie chciał walczyć i umierać za obcego cara, jak mógł unikał więc frontu. W Prusach Wschodnich w okolicach Tylży pradziadek poznał zamożne ziemianki. Kiedy dowiedziały się, że ma córkę, zaprosiły ją do siebie na dwa miesiące wakacji. Moja babcia Irena Rosada z domu Botta, (17.05.1905-13.06.1997), jako dziesięcioletnie dziewczynka wyjechała w 1915 roku sama z Berlina, przez Poznań i Królewiec do Tylży. Było to bardzo niebezpieczne, ale to zrobiła. Po wojnie cała rodzina wróciła do Polski. Edmund Eis wrócił do Poznania i pracował w policji obyczajowej. Dostawał łapówki w formie koniaków, dlatego w domu nigdy nie brakowało alkoholu. Eisowie zamieszkali też na Rybakach, mój pradziadek Jan Botta natomiast zaczął pracować w podzamczu koło Kępna. Był szefem żandarmerii. Później, w 1922 wrócił do Poznania i założył firmę malarską. Zamieszkali na Starym Rynku w kamienicy pod numerem 82/84. Mieli dwie służące i 180 metrów, firma musiała się dobrze rozwijać. Moja rodzina mieszka w tej kamienicy do dzisiaj. Historia Stanisława, Edmunda i Jana była opowiadana w rodzinie. Miałem ponad 30 lat jak babcia zmarła, więc całe dzieciństwo słuchałem jej opowieści. Teraz cały czas staram się uzupełniać ją o dokumenty. || Nekrolog Stanisława Eisa z jesieni 1917 Fotografia Stanisława Eisa z lat młodości Zdjęcie pochodzi z albumu mojej babci Ireny Rosady