Mój dziadek Władysław Lipecki (urodzony w 1885 r.) miał siostrę Teresę Lipecką (urodzona w 1883 r.), Helenę i brata Jana. Teresa wyszła za mąż za Władysława Szwedka. Nie ma informacji co do tego na jakim froncie walczył. Przed I Wojną Światową przeprowadzili się do Niemiec. Mieli córkę Irenę (urodzona około roku 1908), jednak nie wiadomo czy urodziła się w Polsce czy w Niemczech. Do Polski na stałe wrócili około roku 1918. Irena zmarła w wieku około 24 lat 30.05.1932, powodem były problemy jelitowe. Teresa Lipecka miała także brata Jana, który listy do niej pisał po niemiecku, podpisując się na nich Johan Lipecki, Musiker. Zginął w Jugosławii podczas I Wojny Światowej. Jan Lipecki był bratem Teresy Lipeckiej. Pisał do niej listy tylko w języku niemiecku, podpisując się na nich jako Johan Lipecki, Musiker. Helena wyszła za mąż za Parzika, który pisał listy z pozdrowieniami po niemiecku do swojej szwagierki. Wnuczki Heleny i Parzika do lat 80. odwiedzały rodzinę w Polsce, później kontakt się urwał. Ojciec rodzeństwa był szewcem, mieszkał we Wronkach na ul. Klasztornej. Cała rodzina była bardzo patriotyczna. Historia opiera się na pisanych ołówkiem pocztówkach z poczty polowej oraz na fotografiach z rodzinnego albumu. || 1 zdjęcie - samolot furgacz,5.06.1916, na odwrocie znajduje się pocztówka napisana przez Władysława Szwedek do córki Ireny; 2 zdjęcie - grupa żołnierzy, wóz z tabliczką stabs pack wag, 17.03.1916., na odwrocie znajduje się pocztówka do Ireny Szwedek od jej ojca, Władysława. 3 zdjęcie - dwóch mężczyzn, jeden z nich to prawdopodobnie Kwiatkowski, na odwrocie zdjęcia znajduje się pocztówka adresowana do Teresy; 4 zdjęcie - Parzik (pierwszy od prawej), mąż Heleny Lipeckiej,kopanie okopów, 4.08.1917 po niemiecku, nadawca przesyła pozdrowienia Teresie, swojej szwagierce; 5 zdjęcie - grupa mężczyzn na łódce; 6 zdjęcie - Teresa Szwedek z mężem Władysławem i córką Ireną; 7 zdjęcie - Władysław Szwedek; 8 zdjęcie - łódka Dirschau, 10.05.1916, na odwrocie pocztówka adresowana do Ireny Szwedek; 9 zdjęcie - orkiestra wojskowa, na odwrocie zdjęcia znajduje się pocztówka adresowana do Władysława Szwedek od Jana Lipeckiego; 10 zdjęcie - Władysław Szwedek, zasadnicza służba wojskowa; 11 zdjęcie - Władysław Szwedek; 12 zdjęcie - Władysław Szwedek, na odwrocie pocztówka do Ireny Szwedek.

Józef Walter urodził się w 1893 w Krzywiniu, był synem Rozalii (z domu Houber) i Franciszka. Został wcielony w 1914 do 155 pułku piechoty, 10 dywizja. Siedzi jako pierwszy po prawej stronie w drugim rzędzie. W ręku trzyma gryf od skrzypiec. Zmarł w 1953 w Gnieźnie, tam miał fabrykę szczotek i walizek. || zdjęcie - skrzypce

Janusz Dacewicz, wnuk Jana Dacewicza || Mój dziadek, Jan Dacewicz, był rolnikiem w miejscowości Luciany pod Wilnem. Został powołany do wojska w Wielkanoc, w drugim lub trzecim roku wojny. Był w Moskwie, która bardzo mu się w tym czasie spodobała, szczególnie atmosfera wielkanocna. Został wzięty do niewoli i trafił do kopalni żelaza, w której przetrzymywano również bolszewików. Trafili oni jednakże w gorsze warunki - nie dostawali jedzenia ani picia, byli oddzieleni od reszty więźniów. W kopalni Jan Dacewicz był surowo traktowany, czasem przywoływany do porządku przemocą, co stało się przyczyną choroby serca. W kopalni, w czasie przerw, grywał w karty z niemieckimi kolegami - górnikami. W ten sposób wygrał sporo bonów niewolniczych, gromadząc przy tym dość sporą sumę. Wygrane bony wymieniał u Niemców na marki i je chował. W 1918 r., kiedy Polska stała się niepodległa, został zwolniony i przetransportowany do kraju. Dokładne miejsce nie jest mi znane. Granica była w Kaliszu, gdzie został zapytany o posiadanie niemieckich pieniędzy. W ramach wymiany miał otrzymać zaświadczenie, na podstawie którego w Polsce miał otrzymać odpowiednią kwotę w polskich złotych. Dziadek zdecydował się oddać połowę zgromadzonych marek, a drugą połowę zostawić sobie. Niestety, nie doczekał się wypłaty ekwiwalentu za oddane marki. Kiedy wrócił na Wileńszczyznę mógł kupować w markach, ponieważ wciąż stacjonowało tam niemieckie wojsko. Za zebrane podczas niewoli pieniądze kupił trochę ziemi oraz postawił jakieś zabudowania. Z niewoli przywiózł ze sobą zegar ścienny, buty z cholewami i akordeon. Większość rzeczy stracił na rzecz kołchozów. W 1958 r. przeniósł się na tereny obecnej Polski, do województwa koszalińskiego. Kupił gospodarstwo, którym zarządzał do swojej śmierci w 1979 r.