Historia rodziny Eisów
Stanisław Eis był bratem mojej prababci. Urodził się w 1885 w Lubostroniu. Zmarł we Francji w 1917. Jego rodzicami byli Leon Eis (1846-1903) i Amelia Eis z domu Henke (1846-1929). Stanisław wychował się w Lubostroniu, w bliskich kontaktach z dziećmi mieszkającego obok hrabiego z rodu Skórzewskich. Miał dwie starsze siostry i brata Edmunda. Bracia byli z zawodu malarzami. Stanisław jednak nie pracował jako malarz - był uzdolnionym skrzypkiem i w ten sposób wolał zarabiać na życie. Przed wybuchem wojny był pierwszym skrzypkiem w jednej z najlepszych berlińskich knajp. Wraz z bratem i moim pradziadkiem Stanisław rozpoczął budowę kamienicy, która musiała zostać przerwana. W obawie przed wierzycielami cała rodzina w 1905 roku uciekła do Berlina. Część rodziny udała się do Stanów Zjednoczonych. Na krótko przed wojną ożenił się z Walerią z domu Stoińską. W 1916 lub 1917 urodził im się syn Edmund. Imię dziecko nosiło po stryju. Wraz z rozpczęciem wojny Stanisław jako ochotnik dołączył do armii niemieckiej. Jako że dobrze znał język francuski, służył w wojsku jako zwiadowca. Z pocztówek, które wysyłał przez jakiś czas do rodzinnego domu wynika, że stacjonował w Brukseli. Stanisław zginął na zwiadzie. Znajdował się wtedy wraz z innymi żołnierzami przy jakimś cmentarzu we Francji. Stanisław został śmiertelnie ranny kulą w głowę, wystrzeloną przez ukrywającego się za murem żołnierza armii francuskiej. Miejsce grobu Stanisława nie jest znane. Niestety nikt nigdy się tam nie wybrał.
W tym samym czasie na wojnie był również mój pradziadek, Jan Botta. Został on wcielony do armii pruskiej. Pradziadek nie chciał walczyć i umierać za obcego cara, jak mógł unikał więc frontu. W Prusach Wschodnich w okolicach Tylży pradziadek poznał zamożne ziemianki. Kiedy dowiedziały się, że ma córkę, zaprosiły ją do siebie na dwa miesiące wakacji. Moja babcia Irena Rosada z domu Botta, (17.05.1905-13.06.1997), jako dziesięcioletnie dziewczynka wyjechała w 1915 roku sama z Berlina, przez Poznań i Królewiec do Tylży. Było to bardzo niebezpieczne, ale to zrobiła. Po wojnie cała rodzina wróciła do Polski. Edmund Eis wrócił do Poznania i pracował w policji obyczajowej. Dostawał łapówki w formie koniaków, dlatego w domu nigdy nie brakowało alkoholu. Eisowie zamieszkali też na Rybakach, mój pradziadek Jan Botta natomiast zaczął pracować w podzamczu koło Kępna. Był szefem żandarmerii. Później, w 1922 wrócił do Poznania i założył firmę malarską. Zamieszkali na Starym Rynku w kamienicy pod numerem 82/84. Mieli dwie służące i 180 metrów, firma musiała się dobrze rozwijać. Moja rodzina mieszka w tej kamienicy do dzisiaj. Historia Stanisława, Edmunda i Jana była opowiadana w rodzinie. Miałem ponad 30 lat jak babcia zmarła, więc całe dzieciństwo słuchałem jej opowieści. Teraz cały czas staram się uzupełniać ją o dokumenty.
Nekrolog Stanisława Eisa z jesieni 1917
Fotografia Stanisława Eisa z lat młodości
Zdjęcie pochodzi z albumu mojej babci Ireny Rosady
CONTRIBUTOR
Olaf Bergmann
DATE
1885 - 1917
LANGUAGE
pol
ITEMS
1
INSTITUTION
Europeana 1914-1918
PROGRESS
METADATA
Discover Similar Stories
Historia rodziny Lipeckich
19 Items
Mój dziadek Władysław Lipecki (urodzony w 1885 r.) miał siostrę Teresę Lipecką (urodzona w 1883 r.), Helenę i brata Jana. Teresa wyszła za mąż za Władysława Szwedka. Nie ma informacji co do tego na jakim froncie walczył. Przed I Wojną Światową przeprowadzili się do Niemiec. Mieli córkę Irenę (urodzona około roku 1908), jednak nie wiadomo czy urodziła się w Polsce czy w Niemczech. Do Polski na stałe wrócili około roku 1918. Irena zmarła w wieku około 24 lat 30.05.1932, powodem były problemy jelitowe. Teresa Lipecka miała także brata Jana, który listy do niej pisał po niemiecku, podpisując się na nich Johan Lipecki, Musiker. Zginął w Jugosławii podczas I Wojny Światowej. Jan Lipecki był bratem Teresy Lipeckiej. Pisał do niej listy tylko w języku niemiecku, podpisując się na nich jako Johan Lipecki, Musiker. Helena wyszła za mąż za Parzika, który pisał listy z pozdrowieniami po niemiecku do swojej szwagierki. Wnuczki Heleny i Parzika do lat 80. odwiedzały rodzinę w Polsce, później kontakt się urwał. Ojciec rodzeństwa był szewcem, mieszkał we Wronkach na ul. Klasztornej. Cała rodzina była bardzo patriotyczna. Historia opiera się na pisanych ołówkiem pocztówkach z poczty polowej oraz na fotografiach z rodzinnego albumu. || 1 zdjęcie - samolot furgacz,5.06.1916, na odwrocie znajduje się pocztówka napisana przez Władysława Szwedek do córki Ireny; 2 zdjęcie - grupa żołnierzy, wóz z tabliczką stabs pack wag, 17.03.1916., na odwrocie znajduje się pocztówka do Ireny Szwedek od jej ojca, Władysława. 3 zdjęcie - dwóch mężczyzn, jeden z nich to prawdopodobnie Kwiatkowski, na odwrocie zdjęcia znajduje się pocztówka adresowana do Teresy; 4 zdjęcie - Parzik (pierwszy od prawej), mąż Heleny Lipeckiej,kopanie okopów, 4.08.1917 po niemiecku, nadawca przesyła pozdrowienia Teresie, swojej szwagierce; 5 zdjęcie - grupa mężczyzn na łódce; 6 zdjęcie - Teresa Szwedek z mężem Władysławem i córką Ireną; 7 zdjęcie - Władysław Szwedek; 8 zdjęcie - łódka Dirschau, 10.05.1916, na odwrocie pocztówka adresowana do Ireny Szwedek; 9 zdjęcie - orkiestra wojskowa, na odwrocie zdjęcia znajduje się pocztówka adresowana do Władysława Szwedek od Jana Lipeckiego; 10 zdjęcie - Władysław Szwedek, zasadnicza służba wojskowa; 11 zdjęcie - Władysław Szwedek; 12 zdjęcie - Władysław Szwedek, na odwrocie pocztówka do Ireny Szwedek.
Zdjęcia rodziny Szofer
12 Items
Mój dziadek ze strony matki, Stanisław Szofer, urodził się 30 października 1883r. w Wytomyślu i zmarł 25 listopada 1957 w Róży. Dziadek był rolnikiem i prowadził swoje gospodarstwo. Kiedy wybucha wojna, trafia do wojska pruskiego i wyrusza na front zachodni, do Francji. Na wojnę ruszają też jego starsi bracia i szwagrowie. Jak wspomina moja mama, dziadek kilkakrotnie przyjeżdżał do domu na krótkie urlopy. Jesienią 1918 r.schorowany powraca w rodzinne strony, gdzie czeka na niego mnóstwo pracy i napraw w gospodarstwie. || (1) Anna Szofer (z d. Marchewka) i Stanisław Szofer - fotografie dziadków, zdjęcie portretowe i ślubne - ślub cywilny zawarty 26 stycznia 1912r. w Stąpach - ślub kościelny zawarty 29 stycznia 1912 r. w Wytomyślu; (2) Wspomnienia mojej matki, Wiktorii Sadowskiej, córki Stanisława Szofera, spisane w latach 80. XX wieku;
List do rodziny
8 Items
List do rodziny we własnoręcznie zdobionej kopercie || Europeana 1989 - Warszawa, 8-9.06.2013