Henri Van Praet | soldaat aan de IJzer en krijgsgevangene Duitsland
Het verhaal gaat over Henri Van Praet. Henri was vier jaar aan het IJzerfront. Hij was clairon. Henri geraakte gewond aan zijn arm en hij werd in Engeland gehospitaliseerd. Toen hij hersteld was, werd hij terug naar het front gezonden.
Begin november 1918 is hij krijgsgevangen genomen. Zijn echtgenote, die in Boom woonde, vernam dat de trein met krijgsgevangenen waar Henri op zat, naar Brussel reed en daar halt zou houden.
Ze hadden familie in Brussel. De echtgenote van Henri is naar de familie in Brussel gegaan. Ze konden gedaan krijgen dat Henri Van Praet even 'verlof' kreeg als krijgsgevangene. Hij mocht meegaan naar het huis van de Brusselse familie, met de belofte tijdig terug te keren. Henri zag daar voor het eerst in vier jaar zijn echtgenote terug.
Vervolgens werd hij afgevoerd naar Duitsland. Begin juli 1919 kwam hij gezond terug thuis. Enkele weken later beviel zijn vrouw van een tweeling, exact negen maanden na hun weerzien in Brussel.
Een deel van de familie zat tijdens de oorlog in het interneringskamp Harderwijk (Nederland). De schoonbroer van Henri zat in het interneringskamp in Amersfoort en een andere schoonbroer zat in Soltau, Duitsland.
- postkaart met gezinsfoto, verstuurd naar Harderwijk;
- foto uit militair kirjgsgevangenenkamp Amersfoort;
- foto's van Henri Van Praet aan het front.
CONTRIBUTOR
Hendrik Van Praet
DATE
1914 - 1918
LANGUAGE
nld
ITEMS
37
INSTITUTION
Europeana 1914-1918
PROGRESS
METADATA
Discover Similar Stories
Jean Pepermans | soldaat aan de Ijzer en in Duitsland.
6 Items
- foto van Jean Pepermans in uniform, aan het einde van de oorlog verstuurd naar zijn gezin in Engeland - foto van Jean Pepermans als soldaat in uniform, in dienst van het bezettingsleger in Duitsland in 1919 || Jean woonde op de Grote Nieuwedijk in Mechelen. Hij werd in 1914 gemobiliseerd. Zijn vrouw en zoontje kwamen als vluchtelingen in Engeland toe. Toen Jean verlof kreeg, ging hij zijn gezin in Engeland bezoeken. In 1919 ging hij naar Duitsland met het bezettingsleger.
Krijgsgevangene in Duitsland.
1 Item
Het verhaal gaat over Victor Ryssens, een soldaat die dienst deed in 1912. Na zijn diensttijd werd hij echter vlug opnieuw opgeroepen tijdens de mobilisatie in Leuven. Hij was spoorwegarbeider en werd daarom zo snel weer opgeroepen. In Leuven is hij in het water gevallen en door de Duitsers gered. Hij werd echter onmiddellijk krijgsgevangen gemaakt. Victor werd eerst slecht behandeld en vernederd. Zo werd hij op de grond geworpen en soldaten zaten op hem. Als krijgsgevangene werd hij tewerkgesteld bij een boer. De boer was erg sociaal en gaf eten mee voor de medegevangenen. Overnachten geschiedde dikwijls buiten het kamp. Hij kreeg een sjaaltje cadeau van een medegevangene...een Engelsman. || - sjaaltje
Jozef Vandorpe | soldaat en krijgsgevangene
1 Item
Y11.8 Foto's: portretfoto Jozef, foto toneelopvoering tijdens gevangenschap (Jozef staat uiterst links, met de riek in de hand), foto grafsteen Jozef met Duits opschrift 'Hier ruht in Frieden unser lieben Kamerad'; foto genomen aan hallen van Kortrijk, erebegrafenisdienst voor Jozef. Y11.9 Familiefoto, ouders van Jozef (Télésphore Vandorpe en Marie Soubry), twaalf kinderen; Jozef was toen al gestorven; zijn portret wordt in de hand gehouden en zo staat hij ook op de familiefoto Y11.10 Borduurwerk Aan myne dierbare ouders - Gedenkenis myner Gevangenschap Alten Grabow 1914 - 1916, na de oorlog door vrienden van Jozef afgegeven aan de ouders. Y11.11 Uitvergrote en bewerkte portretfoto || De familie Vandorpe is afkomstig uit Kortijk. Jozef Vandorpe was de broer van Carolines grootmoeder Victoire. Op een dag zei Jozef: Papa, mama, een kruisje, ik heb me opgegeven bij het leger en ik vertrek. Vader en moeder waren geschokt. Jozef was de oudste. Hij is in 1919 gestorven aan de griep in krijgsgevangenschap te Altengrabow (GE). Jozef maakte tijdens zijn krijgsgevangenschap een borduurwerk. Hij was opgegroeid in een kleermakersgezin waar hij had leren borduren. Jozef is eerst begraven in Duitsland en later, na zijn repatriatie, herbegraven te Kortrijk. Het borduurwerk werd na de oorlog door vrienden van Jozef afgegeven aan zijn ouders. Het is sindsdien altijd in de familie gebleven. Voor de ouders was dit borduurwerk het enige aandenken aan hun zoon Jozef.