Het verhaal gaat over Henri Van Praet. Henri was vier jaar aan het IJzerfront. Hij was clairon. Henri geraakte gewond aan zijn arm en hij werd in Engeland gehospitaliseerd. Toen hij hersteld was, werd hij terug naar het front gezonden. Begin november 1918 is hij krijgsgevangen genomen. Zijn echtgenote, die in Boom woonde, vernam dat de trein met krijgsgevangenen waar Henri op zat, naar Brussel reed en daar halt zou houden. Ze hadden familie in Brussel. De echtgenote van Henri is naar de familie in Brussel gegaan. Ze konden gedaan krijgen dat Henri Van Praet even 'verlof' kreeg als krijgsgevangene. Hij mocht meegaan naar het huis van de Brusselse familie, met de belofte tijdig terug te keren. Henri zag daar voor het eerst in vier jaar zijn echtgenote terug. Vervolgens werd hij afgevoerd naar Duitsland. Begin juli 1919 kwam hij gezond terug thuis. Enkele weken later beviel zijn vrouw van een tweeling, exact negen maanden na hun weerzien in Brussel. Een deel van de familie zat tijdens de oorlog in het interneringskamp Harderwijk (Nederland). De schoonbroer van Henri zat in het interneringskamp in Amersfoort en een andere schoonbroer zat in Soltau, Duitsland. || - postkaart met gezinsfoto, verstuurd naar Harderwijk; - foto uit militair kirjgsgevangenenkamp Amersfoort; - foto's van Henri Van Praet aan het front.

Kepi en uniformonderdelen Alphons Geirnaert || || Medailles Alphons Geirnaert || Medal || || Mobilisatieboekje Alphons Geirnaert (titelblad) || Official document || || Mobilisatieboekje Alphons Geirnaert (1) || Official document || || Mobilisatieboekje Alphons Geirnaert (2) || Official document || || Stamboekuittreksel Alphons Geirnaert || Official document || Stamboekuittreksel Alphons Geirnaert 3 augustus 1914: Heeft een vrijwillige dienstneming aangegaan voor de duur van de oorlog en in werkelijke dienst bij het 13de Linieregiment 19 augustus 1919: met onbepaald verlof || || Official document || Trouwboekje Alphons Geirnaert en Isabella Julia Dumonceau, 1919 || Trouwboekje Alphons Geirnaert en Isabella Julia Dumonceau, getrouwd te Antwerpen 27 september 1919 || || Verlofbrief, 19de Linieregiment Alphons Geirnaert || Official document || || Official document || Definitief verlof Alphons Geirnaert, 1919 || Français || || Identiteitskaart Alphons Geirnaert || Official document || || Aan de strijders van den Grooten Oorlog - Het dankbare Vaderland || Aan de strijders van den Grooten Oorlog - Het dankbare Vaderland (voorzijde) || || Aan de strijders van den Grooten Oorlog - Het dankbare Vaderland (binnenzijde) || Aan de strijders van den Grooten Oorlog - Het dankbare Vaderland (binnenzijde) Blijk van nationale erkentelijkheid

De postkaart waarop Tommy Zelliën staat, zijn vuurkaart, een foto, mobilisatieboekje, dagvaardiging, documenten voor de toekenning van medailles, andere persoonsdocumenten. || ‘Hé,kijk ! Zo vecht ik aan de IJzer in de Grooten Oorlog” Op 6 juli 1915 stuurde mijn grootvader Tommy Zelliën van het front aan de IJzer via de Belgische legerpost een postkaart aan zijn zus Emilie Stefens-Zelliën in Amsterdam. Het is een foto van een voorpost van het Belgische leger in Nieuwpoort, die zes maanden daarvoor werd genomen. Kort daarvoor zag mijn grootvader in een winkelvitrine in Alveringem deze kaart, waarop hij tot zijn eigen verbazing zelf te zien was (weliswaar maar gedeeltelijk). Het opschrift op de kaart ‘ Guerre 1914-1915 (sic) – En Belgique. – Un avant-poste autour de Nieuport / In the trenches near Newport’. Hij heeft een teken gezet waar hij ergens op de postkaart te vinden is. ‘Kijk zus, ze verkopen mijn portret al zes maanden zonder dat ik het zelf wist’ Maar over het frontleven geeft hij uiteraard geen nieuws. ‘Uwe kaart van 27-5 goed ontvangen. Met mij nog alles goed. Vele kussen voor u driën. Tommy’. Thomas (Tommy) Zelliën werd geboren in Antwerpen op 9 december 1893. Hij was de zoon van Georges Zelliën-Verbraeken. Hij stamt uit een familie van zeekapiteins van Noord-Duitse herkomst. Zijn vader bleef aan wal, en had in de haven van Antwerpen als ingenieur het toezicht over één van de eerste havenkranen. Toen de Technische School in de Londenstraat in Antwerpen rond 1905 werd geopend was Thomas Zelliën één van de eerste studenten. Hij studeerde er af als loodgieter-zinkbewerker. Op 9 juli 1913 werd hij ingelijfd als militiaan bij het 7de linieregiment, maar pas op 16 september 1913 kwam hij in actieve dienst. Toen wist hij nog niet dat hij pas op 26 juli 1919 het leger zou verlaten. De Eerste Wereldoorlog kostte hem bijna zes jaar van zijn jong leven. Hij heeft de hele oorlog meegemaakt als soldaat, op het einde als korporaal. Gelukkig heeft hij het overleefd. Hij werd ‘beloond’ met een reeks mdedailles en acht frontstrepen. Toen hij hoorde dat hij ook moest betalen om zo een medaille in zijn bezit te kunnen krijgen, was zijn eerste reactie: dan mag je ze houden ! Mijn grootmoeder heeft hem moeten overtuigen dat het voor hem als handelaar in een kleinstad als Turnhout onmogelijk was om een oorlogsmedaille te weigeren. Schoorvoetend heeft hij toegegeven. Na het einde van de oorlog heeft hij nog een truuk gebruikt om vervroegd uit het leger ontslagen te worden. Terecht was hij van oordeel dat hij zijn plicht aan het Vaderland meer dan vervuld had.Hij had gehoord dat ‘hoogstudenten’ voor zo’n vervroegd ontslag in aanmerking kwamen. Bij zijn eerste kort verlof bij zijn ouders in Berchem heeft hij zich plots ingeschreven als student aan de Akademie voor Schone Kunsten van Antwerpen. Of hij daar ooit zijn gezicht heeft laten zien, betwijfel ik. Maar zijn truuk had succes. Het hoeven niet allemaal helden te zijn ! Zo vlug mogelijk na zijn ontslag uit het leger kon hij eindelijk zijn toekomstig leven opbouwen. Hij vestigde zich in Turnhout in de Renier Sniedersstraat als loodgieter en groothandelaar in sanitair. Op 9 juni 1921 trad hij in het huwelijk met Louise Fabri (zuster van de Turnhoutse fotograaf Frans Fabri), mijn grootmoeder. Het volgende jaar werd mijn moeder, Georgette Zelliën geboren. De zaak draaide goed en trok als enige groothandel in de streek in sanitair, lood-, koper- en zinkwaren klanten uit een groot deel van de Kempen. Later kwam zijn zoon Gustaaf bij hem in het bedrijf, die hem na zij dood zou opvolgen. In 1950 verhuisde ‘T. Zelliën-Fabri’ naar een veel groter pand in de Patersstraat. Tommy Zelliën overleed thuis aan kanker op 12 december 1965. In 1994 werd de firma ‘Zelliën’ overgebracht naar Vosselaar. Zij wordt nu nog geleid door Maud Zelien, de jongste kleindochter van soldaat 58978 uit ‘de Grooten Oorlog’.