Het verhaal gaat over Henri Van Praet. Henri was vier jaar aan het IJzerfront. Hij was clairon. Henri geraakte gewond aan zijn arm en hij werd in Engeland gehospitaliseerd. Toen hij hersteld was, werd hij terug naar het front gezonden. Begin november 1918 is hij krijgsgevangen genomen. Zijn echtgenote, die in Boom woonde, vernam dat de trein met krijgsgevangenen waar Henri op zat, naar Brussel reed en daar halt zou houden. Ze hadden familie in Brussel. De echtgenote van Henri is naar de familie in Brussel gegaan. Ze konden gedaan krijgen dat Henri Van Praet even 'verlof' kreeg als krijgsgevangene. Hij mocht meegaan naar het huis van de Brusselse familie, met de belofte tijdig terug te keren. Henri zag daar voor het eerst in vier jaar zijn echtgenote terug. Vervolgens werd hij afgevoerd naar Duitsland. Begin juli 1919 kwam hij gezond terug thuis. Enkele weken later beviel zijn vrouw van een tweeling, exact negen maanden na hun weerzien in Brussel. Een deel van de familie zat tijdens de oorlog in het interneringskamp Harderwijk (Nederland). De schoonbroer van Henri zat in het interneringskamp in Amersfoort en een andere schoonbroer zat in Soltau, Duitsland. || - postkaart met gezinsfoto, verstuurd naar Harderwijk; - foto uit militair kirjgsgevangenenkamp Amersfoort; - foto's van Henri Van Praet aan het front.

Brevet van de IJzermedaille voor Luitenant-Generaal, bevelhebber van het 1ste Legerkorps (+ Herinneringsmedaille, Overwinningsmedaille) Kopie van Militair dossier (Evere) || Jean Mertens is reeds op 16 september 1913 in militaire dienst gegaan. Op 22 oktober 1914 werd hij opgenomen in het ziekenhuis in Engeland. Hij had een vinger verloren. Op 6 maart 1915 is hij teruggekeerd uit het hospitaal en werd hij in het depot in Pas de Calais tewerkgestelt tot mei 1915. Daarna werd hij meermaals verplaatst en werd hij voornamelijk als ziekenverzorger/verpleger ingezet in diverse hospitalen. Zelfs tot na de oorlog bleef hij als ziekenverzorger aan de slag, onder meer in Veurne en in het hospitaal van Rheinberg in Duitsland tot augustus 1919. Zijn dossier wekt de indruk dat hij steeds in dienst werd gehouden tot zijn verwondingen genezen waren; waarschijnlijk om geen invalidenpensioen te moeten uitbetalen door de overheid. Na zijn overlijden in 1938, heeft de burgemeester van Geel nog getracht om een pensioen of uitkering te verkrijgen voor de familie. Voor een beperkte tijd heeft hij dan toch een kleine uitkering gekregen. Hij kreeg diverse medailles voor zijn militaire dienst: de Herinneringsmedaille, de Overwinningsmedaille, de Ijzermedaille, het oorlogskruis en de militaire decoratie tweede klas. || || Official document || legerdossier || Français || Nederlands

Het verhaal gaat over Victor Ryssens, een soldaat die dienst deed in 1912. Na zijn diensttijd werd hij echter vlug opnieuw opgeroepen tijdens de mobilisatie in Leuven. Hij was spoorwegarbeider en werd daarom zo snel weer opgeroepen. In Leuven is hij in het water gevallen en door de Duitsers gered. Hij werd echter onmiddellijk krijgsgevangen gemaakt. Victor werd eerst slecht behandeld en vernederd. Zo werd hij op de grond geworpen en soldaten zaten op hem. Als krijgsgevangene werd hij tewerkgesteld bij een boer. De boer was erg sociaal en gaf eten mee voor de medegevangenen. Overnachten geschiedde dikwijls buiten het kamp. Hij kreeg een sjaaltje cadeau van een medegevangene...een Engelsman. || - sjaaltje