Mijn grootoom, Etienne Berquin, heeft in 1964 zijn memoires over zijn ervaringen als piepjonge frontsoldaat neergeschreven. In 1966 heeft hij dat in perfect Frans nog eens overgedaan (deze versie wijkt soms sterk af van de Nederlandse en is merkelijk langer). Mijn moeder heeft toen beide uitgetypt en er bestaan enkele kopieën van die steeds binnen de familie gebleven zijn. Eind jaren 80 heb ik de Nederlandse versie voor het eerst helemaal gelezen na het overlijden van Etienne. Het heeft mij toen niet onberoerd gelaten, maar verder is er niets mee gebeurd. Na het overlijden van mijn moeder in 2006 zijn de originelen, de militaire documenten en foto’s van toen terug bovengekomen. Ik had in overleg met mijn zussen de taak op mij genomen om daar ‘iets’ mee te doen. De herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog leek mij het ideale moment om de herinneringen van Etienne Berquin met een publiek te delen. In september 2013 ging ik met pensioen: tijd zat dus. In 2014 heb ik de Nederlandse versie gescand en bewerkt, d.w.z. de spelling en schrijfstijl in hedendaags Nederlands omgezet. Ik heb mij goed gedocumenteerd over De Groote Oorlog van 1914-1918 en heel wat opzoekingswerk gedaan i.v.m. feiten, plaatsen en personen vermeld in de memoires. De foto’s komen uit het familiearchief en van het internet. Etienne Berquin, 16 years old, was a Belgian soldier in 1914. 50 years later, in 1964, he wrote his 1914-1918 war memories. 50 years later, in 2014, I edited and digitized his texts and photos. || || Publication || Recruitment and Conscription

Huis vader van vrienden is ontruimd. Heer Van Andel heeft hierbij geholpen. Hij vond zo’n 5000 boeken. Vindt dat deze boeken niet verloren mogen gaan. In de boeken zie je foto’s van o.a. Cambridge. Foto’s dus niet alleen in Nederland gemaakt maar het geeft een beeld van de oorlogvoerende landen. De bladen zijn nu in het bezit van het museum te Ieper, Belgie.

Mijn oververgrootvader Charles Henry Joseph De Souter was oorlogsvrijwilliger van bij het begin van de oorlog tot in 1918. Hij heeft verschillene keren in het cachot gezeten en had een strafblad. Hij urineerde onder andere tegen de barakken maar hij kwam na de oorlog ook op voor de erkenning van de oorlogsvrijwilligers. Hij werd in 1930 erkend als oorlogsvrijwilliger. Charles heeft aan de Ijzer gevochten. Hij kreeg na de oorlog een uitkering als oorlogsinvalide. Tijdens de tweede wereldoorlog kreeg hij een invaliditeitsuitkering en een attest om overal te mogen passeren. Charles overleed in 1945 aan de gevolgen van zijn verwondingen uit de eerste wereldoorlog. Hij werd begraven in Deurne op het militair gedeelte van de begraafplaats. || Dossier legerarchief (copie) + ontslagbrief uit het leger in 1919 Vuurkaart + plakket Invaliditeitsverklaring Doodsbrief + overlijdensakte (copie) + geboorteakte (copie) 2 Gegraveerde schalen (vervaardigt uit een drinkbus) en meegebracht van het front Paspoort (1914 en 1917) Spaarboekje dat men als oudstrijder kreeg (jaren '20)(een blijk van nationale erkentelijkheid) Document pensioenkas oudstrijders