Louis Heroes werd geboren te Sint-Joris-Winge op 26 april 1893. Hij was de zoon van Florentinus Heroes en Seraphina Sente. Zijn vader was molenaar van beroep. Hun windmolen, de gebouwd werd in 1847, stond in de Kiezegemstraat in Sint-Joris-Winge. Louis behoorde tot de klasse van 1913 en hij was dus soldaat op het moment dat de oorlog uitbrak. Hij behoorde tot de 10de compagnie van het 11de linieregiment. Dit regiment werd opgericht in 1830 en het had zijn thuisbasis in Hasselt. Op 29 juli 1914 verzamelde het regiment in Hasselt en vanaf dag 1 bevond het regiment zich in de vuurlinie. Het 11de linieregiment was belast met de verdediging van de ruimte tussen de forten van Luik. De eerste dagen sneuvelden er al 40 soldaten, waaronder hun bevelhebber Kolonel Dusart, en waren er meer dan 500 gewonden. In september 1914 moest het 11de, met bajonet op het geweer, Haacht en Wespelaar terug innemen. Nadien neemt het nog deel aan de Slag om de IJzer, de slag bij Merkem en de verovering van de Flandernstellung. Eind oktober 1917 wordt hij door de dokter, compagnie en regimentscommandant voorgedragen voor een eervolle onderscheiding. Louis had met gevaar voor eigen leven, een gewonde vrouw naar een hulppost gebracht. In het verslag van de compagniecommandant staat geschreven: soldaat Heroes is een waarlijk voorbeeld van moed, volharding en toewijding.\n Louis Heroes verbleef soms bij familie in Engeland op de momenten dat hij vrijgesteld was van militaire dienst. Hij nam dan vanuit Frankrijk de boot naar Folkestone en vervolgens de trein richting Salford. Omdat Louis moest betalen voor kost en inwoon ging hij in die periode in de wapen en munitiefabrieken werken. Op 30 september 1919 krijgt hij zijn ontslag uit het leger. Louis wordt onderscheiden met o.a. de volgende eretekens: Vuurkruis, Oorlogskruis met 2 palmen, IJzermedaille, Herinneringsmedaille, Overwinningsmedaille. hij krijgt ook nog 8 frontstrepen toegekend. Na de oorlog wordt hij lid van de Vlaamse Oudstrijdersbond. Na de oorlog trouwt hij met Jozefien Brants en ze krijgen samen 2 kinderen. Net als zijn vader wordt hij molenaar in Sint-Joris-Winge. Maar kort na het overlijden van zijn vader Florent in 1939 verdween de windmolen. Tijdens een zwaar onweer brandde de molen volledig af en hij werd nooit heropgebouwd. Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog, op 11 februari 1946, overlijdt Louis. || Foto van windmolen in Sint-Joris-Winge

In oktober 2010 schonk Chris Blauwens het verhaal van haar grootvader, Louis Philippaerts en diens schoonbroer, Alfons Peelaerts, aan het In Flanders Fields Museum. Beide mannen werden tijdens de Eerste Wereldoorlog gemobiliseerd. LOUIS PHILIPPAERTS werd geboren op 6 oktober 1895 in Linden. Hij werd op 22 oktober 1915 onderverdeeld bij het derde linieregiment van het Belgische Leger. In januari 1917 volgde Louis Philippaerts een grenadiers opleiding in Fécamp. Gedurende de oorlog raakte hij één keer gewond. Na afloop van de oorlog kreeg Louis Philippaerts het oorlogskruis met palm en de herinneringsmedaille. Ook de schoonbroer van Louis, ALFONS PEELAERTS, vocht mee tijdens de Eerste Wereldorolog. Alfons werd geboren op 3 april 1886 in Herent. Hij werd tijdens de oorlog (vermoedelijk 1915) krijgsgevangen genomen door de Duitse troepen. Hij stuurde zijn familie verschillende foto's, postkaarten en brieven tijdens zijn gevangenschap. Hij zat onder andere in het kamp van Güstrow (Duitsland). Op 20 oktober 1918 schreef hij volgende brief aan zijn vrouw: Teergeliefde echtgenoot, nog altijd in goede gezondheid laat ik u weten dat ik uwen brief van den 29e september 1918 ontvangen heb alsook het beelt van uwe lieve zuster Emerans waarom moest die tog zou frog (vroeg) ons verlaten in den bloei haren jaren. Hij melt mij dat Marie getrouwt is en dat zij bij hem in woont dat zal voorzeker ook niet lang duren vermits er nog kinderen te huis zijn waarom heeft zij dat gedaan kan zij geene wooning krijgen of wat is dat. Liefste ook had Delphine mij een portret gezonden van haar en haren man maar ik heb het ook niet ontvangen en zij heeft mij ook nog niet geschreven van waar hij is en wat hij doet voor stiel. Laat ons hopen dat wij dees jaar allen nog te samen mogen zijn doch zullen wij alles weten want met al dat schrijven helpt niet veel. Ik geloof dat er veel van mijne brieven verloren gaan want ik krijg op allen geen antwoord na dat is tog niets het zal tog wel eens beteren. Hopende dat ik met nieuwjaar mag te huis zijn, zent ik u allen mijne beste groeten en eenen dikken kus voor u en onze dochter Germain die nu den 2 november 6 jaren wordt. Over 6 jaren was het tog vele beter als nu niet waar liefste. Van verre een warmen handdruk en hoop tot weldra uwen echtgenoot die ver van u verwijdert is maar zeer veel aan u denkt. Peelaerts Alfons stuurde deze brief aan zijn echtgenote op 20 oktober 1918, hij vermeldde specifiek ook de verjaardag van zijn dochtertje Germain op 2 november. Helaas, op 2 november 1918 stierf Alfons Peelaerts in krijgsgevangenschap in Duitsland. || Officiële en persoonlijke documenten van zowel Louis Philippaerts en Alfons Peelaerts (foto's, postkaarten, medailles, briefwisseling, brevetten en een vuurkaart).

Broche van een soldaat van de infanterie tussen 1915 en 1928. Verder geen details gekend || Geen verhaal voorhanden.