Paul Gallant, geboren op 1 november 1892, meldde zich aan het begin van de oorlog in 1914 aan als oorlogsvrijwilliger. Hij werd ingelijfd bij het 1e regiment der grenadiers. Na vele verplaatsingen (van Merelbeke-Gent naar Oostende,Calais, Gravelines, Marquise en uiteindelijk naar Veurne) kwam hij terecht in de sector van Diksmuide. Hij raakte gewond nabij Oud-Stuivekenskerke en werd er door de Duitsers gevangen genomen. Dit hele gebeuren beschreef hij zelf in een brief van 24 januari 1915 vanuit het lazarett in Celle (Hannover - Duitsland) waar hij verzorgd werd. Na zijn opname in het hospitaal werd hij naar het krijgsgevangenkamp in Soltau gebracht. Tegen het einde van de oorlog telde het kamp zo'n 60.000 gevangenen, waaronder 12.500 Belgen. Omwille van zijn precaire gezondheid werd Paul Gallant echter reeds in juni 1918 door het Rode Kruis overgebracht naar Zwitserland als geïnterneerde. Paul Gallant overleefde de Groote Oorlog. Hij was daarmee één van de dertig grenadiers uit zijn compagnie van 250 soldaten. Na de oorlog, op 25 februari 1921, werd hij benoemd tot kapitein bevelhebber van de Vrijwillige Brandweer van Wervik. Hij trad hiermee in de voetsporen van zijn vader. Bij het uitbreken van WOII heeft hij in een schrift zijn herinneringen opgetekend bij de bombardementen van Wervik en de vele branden die zij in gevaarlijke omstandigheden hebben moeten bestrijden (oorlogsjaar 1940 en 1944). || Foto genomen in september 1914 (Paul staat rechtsachter). De brief van 24 januari 1915 in potlood geschreven van uit het Lazarett te Celle (Duitsland).

Abraham Hans was journalist. Hij schreef verhalen over de oorlog (1920-1925) die waarheidsgetrouw waren maar met een eerder romantische benadering. Henricus Franciscus Van Dessel is voor of tijdens de oorlog gevlucht naar Frankrijk. Hij is getrouwd in Vierzon-ville (Chère, Frankrijk) met Maria Victorina Segers uit Willebroek (25/03/1891) op 23/02/1918. Na de oorlog zijn ze teruggekeerd naar Willebroek. Er werd hun een dochter geboren op 23/04/1919 met de naam Sophia Andrea. || De Groote Oorlog door Abraham Hans. Mondeling verhaal over Henricus Franciscus Van Dessel.

Foto 1 : Alfons in uniform Foto 2 : Woonhuis van boerderij van Alfons te Eernegem, de personen op de foto zijn niet gekend mogelijk is de man met paard een landarbeider Foto 3 : Alfons en zijn gezin: zittend Alfons en Rachel – staand van links naar rechts Marcel – Rosa – Herman – Daniel en Amand Foto 4 : de schoonouders van Marcel met in hun midden de nog jonge Yvonne || Marcel Vanhee °1923 uit Izenberge, deelgemeente van Alveringem, vertelt het verhaal van zijn vader Alfons Vanhee, soldaat aan het Ijzerfront. Alfons Vanhee werd geboren te Eernegem op 30 januari 1893 als zoon in een boerengezin en wordt in 1913 opgeroepen voor de militaire dienstplicht. Hij wordt ingedeeld bij een cavalerie-eenheid welke gelegerd is te Mons. Bij het uitbreken van de oorlog op 4 augustus 1914 komt hij als dienstplichtige in een eenheid Cyclisten terecht en is actief aan het Ijzerfront. Wanneer de eenheid niet aan het front is verblijven de militairen in kantonnement bij de bevolking te Izenberge. Zo belandt Alfons op de boerderij van de familie Huyghe. Aan het front zelf dient Alfons in de buurt van Diksmuide omgeving van de Dodengang. Eén van de frontvrienden van Alfons is eveneens een boerenzoon. Hij is afkomstig uit het vlakbij Diksmuide gelegen Beerst. Van aan het front kunnen ze Beerst zien en de vriend in kwestie probeert telkens als het kan een blik te werpen op zijn dorp. Op een dag bekoopt hij dit met de dood. Voor de ogen van Alfons wordt de man geveld door een Duitse kogel en overlijdt ter plaatse. Na de wapenstilstand van 11 november 1918 doet Alfons nog een tijdlang dienst in Duitsland maar in welke streek is niet bekend. De boerderij waar Alfons verblijft tijdens de oorlog in Izenberge wordt door boer Huyghe gepacht van een Franse grootgrondbezitter. Boer Huyghe heeft twee dochters, Rachel en Bertha en Alfons wordt verliefd op Rachel. Na de oorlog trouwen ze en hebben 7 kinderen waarvan er twee overlijden bij de geboorte. Alfons neemt de boerderij, gelegen aan de Groenstraat, van zijn schoonvader over. Later neemt Marcel op zijn beurt de boerderij over van zijn vader en actueel is de boerderij in handen van Ignace zoon van Marcel. Er is echter geen verdere opvolging meer binnen de familie. Een gedeelte van de oorspronkelijke boerderij bestaat nog met name het woonhuis, de schuur en stallingen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd één van de schuren, de lenteschuur, kapotgeschoten en niet meer heropgebouwd. Toen Alfons bij zijn terugkeer na de oorlog op een dag naar Eernegem ging bleek dat men daar meende dat hij dood was achtergebleven tijdens de gevechten. Alfons overleed in 1974 op 81-jarige leeftijd. Marcel, zoon van Alfons, huwde met Yvonne Vanhoorenberghe eveneens dochter van een landbouwer uit Izenberge. Zijn schoonvader, Remi Vanhoorenberge, was tijdens de oorlog 1914-1918 ook als soldaat actief aan het front. Hij was gehuwd met Maria Liefooghe. Niemand van de familie is nog in leven zodat over het leven van Remi als soldaat quasi niets is geweten.