Bohaterem historii jest mój dziadek, Walenty Lubawy. Urodził się 4.12.1897 roku niedaleko Gniezna, w Karniszewie, zmarł zaś 14.01.1980. Całe życie mieszkał w Kłecku. Podczas wojny był dwukrotnie ranny. Jedną z ran odniósł w okopie na froncie zachodnim. Przyjaciel, z którym znajdował się w okopie poniósł śmierć na miejscu, ratując tym samym życie Walentemu. Lubawy został raniony w nogę. Najprawdopodobniej 16 sierpnia 1917 przebywał w lazarecie w miejscowości Uerdingen (oddział szpitala św. Józefa). W czerwcu 1918 był hospitalizowany najpewniej w Fuldzie. Z tego powodu do końca życia miał problemy z chodzeniem. Nie przeszkodziło mu to jednak w udziale w Powstaniu Wielkopolskim. W późniejszym okresie służby Walenty Lubawy szkolił rekrutów. Bohater historii znał różne dialekty niemieckie, ponieważ służył w armii cesarskiej. Z tego powodu na początku II Wojny Światowej był tłumaczem podczas odbudowy mostu w 1939 r. w okolicach Kłecka. Pierwsza fotografia przedstawia grupę rekrutów 2 Pułku Grenadierów w 1916 roku, który stacjonował wtedy w Szczecinie. Walenty Lubawy to drugi od lewej strony, siedzi w jednej ręce trzymając patyk, w drugiej najprawdopodobniej papierosa. W wojsku służył od 15 sierpnia 1916 roku do 24 grudnia 1918 roku. Drugie zdjęcie zatytułowane W. Lubawy 1916 jest jednocześnie pocztówką. Przedstawia Walentego Lubawy, szeregowego 228 pułku (innych informacji o jego służbie nie ma). Bohater nosi pickelhaubę, a na jego szyi wisi lornetka, która może wskazywać, że był strzelcem wyborowym. Mógł też szkolić rekrutów w strzelaniu. Miejsce zrobienia zdjęcia nie jest znane. Trzecie zdjęcie przedstawia dwóch mężczyzn. Po prawej stronie siedzi Walenty Lubawy trzymający papierosa, być może drugi mężczyzna to przyjaciel dziadka. Zdjęcie zostało zrobione w Belgii w Beverloo w 1916 roku. Kolejny obiekt to dokument, oryginał poświadczenia nadania czarnej Odznaki za Rany Piąte zdjęcie jest jednocześnie pocztówką. Zostało wysłane 8 września 1916 r. do brata Walentego, Józefa Lubawy, który znajdował się wtedy w niewoli francuskiej. Zaadresowana do brata Józefa Lubawy, który był wtedy w niewoli we Francji. Odwrót zdjęcia/pocztówki to tekst napisany w języku niemieckim. Książeczka wojskowa - pierwsza strona jest wydarta do połowy, nie wiadomo dlaczego. Imię Walentego Lubawy napisane jest w nim po niemiecku - Valentin. W książeczce znajdują się wpisy ze szpitali. Być może wyrwana strona zawierała zdjęcie dziadka. || 1 zdjęcie - grupa rekrutów, Szczecin, 2 zdjęcie - Walenty Lubawy z 228 pułku, trzyma na nim lornetkę, nieznane jest miejsce jego wykonania, 3 zdjęcie - dwóch mężczyzn, Oryginał poświadczenia nadania czarnej Odznaki za Rany, 4 zdjęcie - Walenty w mundurze wyjściowym, Książeczka żołdu

Zdjęcie jest jednocześnie pocztówką. Zostało wysłane 8 września 1916 r. do brata Walentego, Józefa Lubawy, który znajdował się wtedy w niewoli francuskiej. Rewers zdjęcia/pocztówki to tekst napisany w języku niemieckim.

Franz Schmolke urodził się w Sowinie, ówcześnie w Sabinie i był z zawodu rolnikiem. Jego żoną była Martha Schmolke, z którą miał trójkę dzieci: Franza, Gretrudę i Aloizego. Franz Schmolke walczył na froncie zachodnim, w 4. Kompanii 2. Pułku Piechoty Gwardii. W październiku 1915 roku zostaje ranny i otrzymuje Czarną Odznakę za Rany. Franz Schmolke zmarł 7.06.1939 roku w wieku 43 lat. Pochowany został na parafialnym cmentarzu w Przechodzie. || (1) Verwundetenabzeichen für ein- bis zweimalige Verwundung, Ausführung in Schwarz; Czarna Odznaka za Rany dla członków oddziałów wojskowych i kolonialnych (2) Eisernes Kreuz II. Klasse, Krzyż Żelazny II klasy (3) Odznaka pamiątkowa Kriegerverein Sabine 1882 (4) Ehrenkreuz für Frontkämpfer; Krzyż wojenny 1914-1918