Φωτογραφία του Κωνσταντίνου Κυριακόπουλου και λεύκωμα καταγραφής της ζωής του από την εγγονή του Μαρία Υφαντίδου σε χειρόγραφο αλλά και δακτυλογραφημένο αντίγραφο. || Γύρω στα 1982 ο παππούς μου Κυριακόπουλος Κωνσταντίνος, γεννημένος το 1884, μου αφηγήθηκε την ιστορία της ζωής του και την κατέγραψα ακριβώς όπως την έλεγε. Ο παππούς μου ήταν κοφτερό μυαλό, τον σεβόταν όλοι και ζητούσαν τη γνώμη του, και βοηθούσε όλο τον κόσμο ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Συμμετείχε στο Μακεδονικό Αγώνα και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και γενικά τελείωσε με τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις σε ηλικία 39 ετών. Στο λεύκωμα που επισυνάπτεται περιγράφει χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής του, μιας ζωής σχεδόν ενός αιώνα. || || Ο παππούς μου Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος || Photograph || Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος || || Λεύκωμα καταγραφής της ζωής του παππού μου || 40.567941,22.340097199999946 || Στο λεύκωμα αυτό κατέγραψα τη ζωή του παππού μου όπως μου τη διηγήθηκε γύρω στα 1982. || Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος || Ελληνικά || Gaeilge || || Κυριακόπουλος Κωνσταντίνος || Έχει διατηρηθεί η ορθογραφία και η σύνταξη του πρωτότυπου κειμένου || Δακτυλογραφημένο αντίγραφο λευκώματος της ζωής του παππού μου

Οκτωβριανή Επανάσταση 1917. Ο πατέρας μου Νικόλαος Λαχανόπουλος του Ιωάννου γεννήθηκε το 1897 στο Βατούμ της τότε Κραταιάς Τσαρικής Ρωσίας. Ο πατέρας του Ιωάννης Λαχανόπουλος του Νικολάου (Παζαρτζίδης) εκδιωχθείς από τους Τούρκους εγκατέλειψε την Κερασούντα σε ηλικία 25 ετών διότι ως στέλεχος της Ελληνικής Ομογένειας, αρτοποιός το επάγγελμα, συμμετείχε στην Εθνική Ερανική Επιτροπή συλλογής χρημάτων για την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδος. Έτσι κατέφυγε στην ομόθρησκη Τσαρική Ρωσία και εγκαταστάθηκε στο Βατούμ όπου του παρασχέθηκε πολιτικό άσυλο. Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ήρθε ως εθελοντής στην Ελλάδα και εντάχθηκε στο σύνταγμα του συνταγματάρχου Ζιμβρακάκη κ έλαβε μέρος στις μάχες Δομοκού Φθιώτιδος κ Δερβενίου Θες/νίκης όπως αναγράφεται στο απολυτήριο του, τμήμα του οποίου σώζεται, του υπολοίπου καταστραφέντος το 1946 όταν ως ανταρτόπληκτους μας κατέβασε το κράτος από την Μικρή Σάντα στη Βέροια. Στην τότε Τσαρική Ρωσία οι ξένοι, Έλληνες, Αρμένιοι κ Εβραίοι δεν στρατεύονταν, όταν όμως τα επαναστατικά στρατεύματα προήλασαν και κατέρρεε το μέτωπο συγκρούσεων υπέρ των επαναστατών, αναγκάσθηκε ο Αλέξανδρος τσάρος να επιστρατεύσει και τους νέους ξένης εθνότητος κ έτσι επιστρατεύθηκε και ο πατέρας μου και υπηρέτησε ως κληρωτός στην Τυφλίδα όπου και η φωτογραφία με την πολεμική στολή που επισυνάπτω. Όταν τα επαναστατικά στρατεύματα πλησίασαν στην Τυφλίδα και η κατάρευση του Τσαρικού Καθεστώτος ήταν εμφανής δημιουργήθηκε μεγάλη αναταραχή στο στράτευμα και οι μικροί αξιωματικοί λιποτακτούσαν και εντάσσονταν στις επαναστατικές στρατιωτικές μονάδες, ενώ οι μεγάλοι αξιωματικοί πιστοί στο τσαρικό καθεστώς παρέμειναν στις μονάδες τους πολεμώντας στο πλευρό του Τσάρου, ο πατέρας μου με άλλον έλληνα στρατιώτη τον Ιωάννη Κουτμηρίδη λιποτάκτησαν και επέστρεψαν στις οικογένειές τους στο Βατούμ. Ο πατέρας μου μάλιστα μας διηγόταν ότι έφυγε μαζί με τη στρατιωτική του στολή και τον οπλισμό του και ότι στις διάφορες γέφυρες τους χαιρετούσαν Ρώσοι στρατιώτες φύλακες των γεφυρων. Το πολεμικό του όπλο τύπου Μαρτέν Γαλλικής Κατασκευής το έφερε στην Ελλάδα και το 1942 το παρέδωσε στο ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ). || Φωτογραφία του πατέρα μου στο ρωσικό στρατό το 1917 || || Photograph || Νικόλαος Λαχανόουλος || 41.716667,44.78333299999997 || Ο πατέρας μου Νικόλαος Λαχανόπουλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΛΟΝΤΑΚΗ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ. || Front