Een vissersverhaal uit de Eerste Wereldoorlog
Bij dit verhaal hoort een scan uit het boek “Een Zee te hoog”, van uitgeverij Maritiem, De Boer, ISBN 90-228-1833-0. Het gaat om regel 507 op deze bladzijde. Ook zijn twee afbeelding bijgevoegd afkomstig van vissersnamenmonumentscheveningen.nl.
Dit verhaal is afkomstig van mijn grootvader, Pieter Krab, geboren in Egmond aan Zee, in het jaar 1876.
Mijn grootvader was een kennelijk goede visserman, want als er voor zijn rederij een nieuw schip in de vaart kwam, dan werd hij gevraagd als schipper er mee ter zee te gaan. Het schip waar het hier over gaat, de Ernestine Pauline (visserijnummer IJM 95, rederij Bakker en Dijksen), was gebouwd op een werf in Grimsby, te water gelaten in het begin van WO I. Het was een uiterst moderne stoomtrawler voor die tijd, met typische kenmerken van Britse scheepsbouw.
Mijn grootvader werd ook in dit geval gevraagd er mee te gaan vissen, maar hij vond het risico te groot, dat de Duitse marine hem - zelfs met de scheepsnaam, vlag en land van herkomst in koeienletters op de scheepsromp - voor een Engelsman zou uitmaken, met als groot risico getorpedeerd te worden.
Hij besloot niet te gaan en kocht voor zichzelf een Enkhuizer Bol (een houten schip, gelijkend op een botter) om daar kustvisserij mee te bedrijven, om voor zijn gezin brood op de plank te houden.
Zijn stuurman besloot de plaats van mijn grootvader in te nemen op de Ernestine Pauline. Die man is, met alle andere opvarenden nooit meer teruggekomen. Dus of op een mijn gelopen, of getorpedeerd. (in totaal 11 bemanningsleden).
Een vroegere kok, die bij mijn grootvader vast aan boord was, ging ook mee, maar die had er na een van de eerste reizen genoeg van en ging weer met mijn grootvader mee op de Enkhuizer Bol. Die kok - genaamd Engel Prins - heb ik ooit nog eens ontmoet in de Prins Hendrikstichting in Egmond, een verzorgingstehuis voor oud-zeelieden. Die had een schitterend model gebouwd van de Ernestine Pauline.
Mijn grootvader is overleden in 1953.
Scan uit het boek 'Een Zee te hoog'
Book
Krantenknipsel mbt IJM 95
Publication
Krantenknipsel mbt IJM95
CONTRIBUTOR
Pieter de Jager
DATE
1917-07-16 - 1917-07-17
LANGUAGE
nld
ITEMS
3
INSTITUTION
Europeana 1914-1918
PROGRESS
METADATA
Discover Similar Stories
Een verliefde dwangarbeider in de Eerste Wereldoorlog
18 Items
Brieven tussen Nicolas Huits, zijn vriendin en familie- 14 || || Nicolas Huits || Photograph || Nicolas Huits werd in december 1916 gedwongen in Valenciennes te werken in dienst van de Duitsers. Hij schreef van daaruit een aantal brieven en kreeg ook een aantal brieven van het thuisfront. In mei 1917 mocht hij terugkeren naar Kanne || Nicolas Huits, dwangarbeider in Eerste Wereldoorlog || || Emma Stoffels, vriendin en later echtgenote van Nicolas Huits, vroedvrouw. Zij krijgt een aantal brieven van Nicolas Huits en schrijft er ook een aantal. || Emma Stoffels, vriendin van dwangarbeider in Eerste Wereldoorlog || Emma Stoffels || Photograph || || Photograph || Women || Catherine (1882-1921) was het oudste kind in de familie Huits-Smeets. Na de dood van haar moeder zorgde zij voor de opvang van (vooral) de jongste zoon Nicolas. In haar brieven aan Nicolas is zij erg bezorgd over het leven van haar broer || Catherine Huits, oudste zus van dwangarbeider || || Barthel Huits staat rechts op de foto. Samen met twee vrienden uit Kanne is hij in de loop van 1916 naar Sint-Pieter (Maastricht / Ned) gevlucht. Hij bleef er gedurende de resterende duur van de oorlog. Hij leerde er zijn vrouw Maria Vanderbroeck kennen. Zij zijn de grootouders van de schrijver van het artikel || Barthel Huits, broer van dwangarbeider || Photograph || Home Front || Sint-Pieter (Maastricht)
Compleet boek met gekleurde plakplaatjes uit de Eerste Wereldoorlog.
5 Items
Compleet chromoboek met plakplaatjes uit de Eerste Wereldoorlog || Compleet Duits chromoboek 'Der Weltkrieg' met plakplaatjes uit de Eerste Wereldoorlog. Gekocht op een beurs rond 2009, een naar eigen zeggen 'ondoordachte aankoop', iets wat hij echt wilde hebben. De plaatjes zaten bij pakjes sigaretten en men kon ze dus zelf in een album plakken. De plaatjes zijn in kleur. Het album is uitgegeven door de Cigaretten-Bilderdienst in Dresden in 1937. De conditie van het album is goed.
Het eerste slachtoffer van de Wereldoorlog en Guillaume Gubbels | een verdwenen soldaat.
51 Items
Antonius Hendrikx (Toon) verdronk tijdens zijn mobilisatietijd op 17 aug. 1914 in de Merwede bij Gorcum. Zijn moeder noemde hem het eerste Nederlandse slachtoffer van de Eerste Wereldoorlog. Ook drie broers van Toon waren tijdens de oorlog gemobiliseerd. Kees, Willem en Harrie. Willem Hendrikx stuurde een foto van zijn eenheid en een kaart aan zijn broer Harrie. Daarnaast hadden de broers een neef in België, Guillaume/Willem Gubbels, die met zijn nicht Anna correspondeerde tijdens de oorlogsjaren. Anna was een zus van bovenstaande broers. Guillaume moest naar de Ijzer en schreef vanaf daar kaarten naar Anna. Hij schrijft op een kaart dat hij haar foto’s zal toesturen en doet dat ook in drievoud. Hij sneuvelt op 29 september 1918 in Stadenberg-Poelcapelle nadat hij een granaatscherf in zijn buik krijgt en wordt op het erekerkhof van Poelcapelle begraven. De familie krijgt bericht over zijn overlijden, maar niet over de plek waar hij is begraven. Zijn ouders, zijn nicht Anna en haar moeder Hanna gaan na de oorlog in 1919 naar hem op zoek. Anna correspondeert met haar vader en haar verloofde Frans, die in Eindhoven zijn achtergebleven. Ze stuurt hen kaarten (die bewaard zijn.)Ze droeg nog lang een medaillon met de foto van Guillaume en van haar zelf.Wanneer de huidige familie zijn graf weer wil bezoeken (in 2000), is Guillaumes graf niet meer te vinden. Hij blijkt na studie herbegraven te zijn in Neerpelt in 1922. Op dat kerkhof is zijn graf niet te vinden, maar staat hij wel op de herdenkingszuil vermeld. Ze dachten dat het geruimd zou zijn, maar dat gebeurt niet met militaire graven. Mogelijk is hij dus weer herbegraven. || Toon is te zien op de drie broches. (foto 1 /tm 4 en 7 tm 10) Foto 5: Toon in 1912 bij de zilveren bruiloft van zijn ouders Foto 6: bidprentjes Toon Foto 11 en 14: Mobilisatie. Harrie Hendrikx 2e van links Foto 12 en 13: Mobilisatie. Willem Hendrikx (liggend rechts), stuurt foto aan zijn broer Harrie Foto 15 tm 22 en 27: Postkaarten Guillaume aan nicht Anna Foto 23: medaillon nicht Anna (Guillaume staat aan de andere kant) Foto 24 en 25: bidprentje Guillaume Foto 26: Nicht Anna met opgespeld medaillon Foto 28: archief Brussel over Guillaumes herbegrafenis Foto 29: Guillaume Foto 30 en 31: kaart van Guillaumes ouders die in 1922 opnieuw aan de Ijzer zijn Foto 32 tm 35: kaarten van Anna aan vader en verloofde tijdens de zoektocht in 1919 Foto 36 tm 38: foto's gedenkzuil Neerpelt 2000 Foto 39 tm 49: Lege postkaarten, door Anna als souvenir meegenomen tijdens de zoektocht Foto 50 en 51: Bericht van de krijgsmacht over Guillaume en kopie archief