Brieven van mijn grootvader geschreven aan de Ijzer
Het zijn enkele brieven die mijn grootvader, Gustave Naert, schreef aan zijn broer Maurice. Hieronder schreef ik ze uit. Ze zaten beiden aan het front aan de Ijzer. Zijn broer Maurice overleed oo 6 augustus 1918 in het militair hospitaal in Fontgombault aan TBC en een longontsteking. Hij werd daar initieel ook begraven. Hij werd herbegraven in 1983 in Saint Anne D'Auray in Bretagne. Mijn grootvader Gustave overleefde de oorlog. EERSTE BRIEF Front 30-03-1918 Teerbeminde Broeder Maurice, Met vreugde kom ik uw schoone kaart te ontvangen waarin ik zie dat gij mij een gelukkigen hoogdag wenst. Nu Broeder, ik wens u ook een gelukkigen hoogdag, maar het ware nog beter dat er den oorlog mee gedaan was. Ik denk dat dit offensief de oorlog veel zal verkorten. Gij schrijft mij dat gij ook in die veldslag hebt gezeten. Wij waren ook juist in zo een bombardement. We moesten gasmaskers dragen want zij schoten met gasobussen en er zijn veel jongens door gepakt en er sterven er nog iedere dag van. Ik ben er ook met veel geluk vanaf gekomen want voor mij werd er een jongen doodgeschoten en achter mij ene geblesseerd door een obus. S’anderendaags ùoesten wij weer gasmaskers dragen en wij lagen achter een bajoe en wij konden niet meer weg uit het bombardement. Wij moesten wachten totdat het bombardement was afgelopen en toen was het al 08h00 s’morgens en dus schone klaar. Daarna moesten we één voor één weglopen. Gelukkig zijn we dan niet meer gebombardeerd geworden. Het is nu veel verstild in onze sector maar ze doen hier bijna alle dagen een aanval bij ons. Bij het 11de Linie hebben ze aangevallen en ze hadden 26 soldaten en 1 officier mee en den Duits heeft geen schot gelost. Ik denk wel broeder dat het bij jullie ook verstild is, want wij horen het hier goed als er in Diksmuide iets gebeurt. Nu broeder, ik heb naar Hol---nd (Holland, Hollain)naar Moens en hij heeft mij het portret gestuurd van zijn vrouw, onze zuster, met de 4 kinderen en hij heeft mij zijn portret ook al gestuurd terwijl ik in de Transas was en Julien Verhelle heeft zijn portret ook af gezonden. Nu broeder ik weet niet of jij ze ook hebt gehad of niet, maar als ge ze eens wilt hebben zal ik ze u eens opsturen, maar hij zou graag die van zijn vrouw terugwillen maar ik denk van ze bij te houden. Nu dus broeder ge moet mij maar schrijven als ge ze wilt hebben. Nu broeder tot later. Vriendelijk gegroet, Gustaaf Naert Hoogdag: Pasen viel op 31/03/1918 Bajoe: Van het franse woord Boyau = loopgraaf Transas: Trenches (Engels), Tranchée (Frans) = loopgraven of transes = benauwd zitten TWEEDE BRIEF Zondag 05-05-1918 Broeder Maurice, Met vreugde kom ik u een briefje te schrijven dat ik uw brief ontvangen heb. Nu broeder, ik ben gisteren kortbij uw compagnie geweest, maar ik had geen geluk. Ge waart juist 2 dagen weg naar de kolonne en door het feit dat Vandeneed u niet gezien had, dacht ik dat gij weg zou zijn naar Frankrijk. Ik durfde niet meer verder komen naar Leisele. Wij liggen in Westvleteren en ik was al zover, daarmee dorst ik niet meer verder te komen. Nu broeder, ik heb uwen monter (uw horloge) doen opsturen van die jongen van Gothem die je ook goed kent per-recommandee (aangetekend). Ik heb hem betaald, maar Maurice, als gij ze moet vooruitzetten moet ge er een beetje aan trekken, maar niet te fors. Gij hebt het nog niet seffens vast hoe dat in zijn haak zit. Gij draait er een beetje aan tegen dat gij het vindt. Als ge er door geraakt moet ge mij seffens schrijven en als ge die orlogie (horloge) ontvangen hebt, laat het mij dan ook weten. Ik had u geiren gezien gehad. Ik had u nog geiren wat geld gegeven. Ge moet niet bang zijn om te vragen zulle. Ik zal er u nog 50 opsturen als ge wilt. Ik heb nu geld genoeg. Van als ge in Frankrijk zijt is alles diere (duur), bijzondere tabak. Ge moet zien dat gij uw gerief meedoet. Hiet is het adres van Modest Naert. Z 263 = 6 Comp. Dat is het 6de Saseurs (Chaseurs = Jagers (te voet)) en zij liggen aan de Leon Belge . Gij weet het wel zeker. Nu broeder, ge moet er eens naar schrijven. Nu broeder, Vriendelijk gegroet, Uwen broeder, Gustave Naert Leon Belge = “Kantonnement Lion Belge” nabij Oost-Vleteren (verder achter de frontlinie) waar afgeloste soldaten een korte periode kwamen uitrusten. DERDE BRIEF Front 10-05-1918 Teerbeminden Broeder Maurice, Met vreugde kom ik uw schone brief te ontvangen waarin ik zie dat gij in het hospitaal zijt. Nu broeder, gij schrijft mij dat gij bronchitis hebt, nu broeder, ge moet u warm houden. Ge zoudt daar anders lang kunnen mee sukkelen en dikwijls kunnen hervallen. Je moet de dokter iets vragen voor uwen asem. Nu broeder, ik heb u reeds een brief geschreven met 5 frank in, en als ge die horloge ontvangt, moet ge mij dat seffens laten weten. Nu broeder,gij moet u ook eens laten horen. Onze cozes (kozijn – neef) zal het opsturen naar ons huis. Ik heb hem ook een horloge gegeven en nog 50 frank erbij van welgezindheid omdat hij ons zulk een groot plezier gaat doen. En als ik eens nieuws krijg, ga ik dan wat geld opsturen naar mijn vrouw. Broeder, als ge wat tekort komt, ge moet het maar vragen. Ik weet wel dat in Frankrijk alles duur is. Maar ge weet wel als ik wat heb, broeder, dat ik u niet vergeet. Wij zijn maar met ons tweëen bij den troep en ik ben geen beest. Als ik wat heb, denk ik aan heel onze familie. Ik zou alles weggeven,gij weet dat ik de goedheid zelve ben. Gij weet het, nietwaar broeder, dat ik iedereen zou helpen die in nood zit en dat ik niemand kan zien sukkelen. Ik heb pertank ook lang gesukkeld, maar broeder, gij hebt mij ook nog geholpen, ik ben dat ook nog niet vergeten hoor; Nu broeder, tot later. Uwen broeder, Gustaef Naert.
CONTRIBUTOR
Johan Vandeweghe
DATE
-
LANGUAGE
nld
ITEMS
9
INSTITUTION
Europeana 1914-1918
PROGRESS
METADATA
Discover Similar Stories
Mijn grootvader Adolf Kenens.
16 Items
Portretfoto's van Adolf Kenens in burger en in uniform. De opnames zijn zowel voor, tijdens als na de oorlog genomen. Een vooroorlogse groepsfoto uit 1910 tijdens zijn dienstplicht. Adolf Kenens aan het front, bij zijn eenheid met het luchtafweergeschut en bij de munitiewagen van het luchtafweergeschut. || Mijn grootvader Adolf Kenens was afkomstig uit Tessenderlo (Limburg). Hij behoorde tot de klasse 1910 en werd in Leuven opgeleid bij de 6de Artillerie 36ste Batterij. In de aanloop naar de oorlog werd hij terug gemobiliseerd. Op 1 augustus 1914 werd hij ingedeeld bij de 33ste batterij van het 2de Artillerie regiment. Later in de oorlog, op 16 mei 1916, worden zij ingedeeld bij een batterij AA (luchtafweergeschut) van de 2de divisie Artillerie. Op 6 mei 1917 gaan zij over in 2RAL (2de regiment Artillerie Lourde) en nog later, op 5 mei 1918, gaan zij over in 1 RAL (1ste regiment Artillerie Lourde). Na de oorlog, en bij het einde van zijn legerdienst op 31 januari 1919, is mijn grootvader als brigadier ingedeeld bij het 1RAL/5AA. || || Nederlands || Adolf Kenens || Remembrance || Herinneringsmedaillemedaille aan de Oorlog 1914-1918. || Official document || Brevet voor de 'Herinneringsmedaillemedaille aan de Oorlog 1914-1918', toegekend aan Adolf Kenens. || Français || || Recruitment and Conscription || Adolf Kenens te paard. || Adolf Kenens || Remembrance || Photograph || Vooroorlogse foto van mijn grootvader Adolf Kenens te paard. || || Groepsfoto van Adolf Kenens als dienstplichtige bij de klasse van 1910 (6de Artillerie 36ste Batterij). || Français || Adolf Kenens met de klasse van 1910. || Adolf Kenens || Photograph || Remembrance || || Adolf Kenens in parade-uniform. || Vooroorlogse portretfoto van Adolf Kenens in parade-uniform. || Photograph || Adolf Kenens || Recruitment and Conscription || || Adolf Kenens met zijn eenheid bij het luchtafweergeschut in transport. Meerdere wagen met aanhangwagens zijn met baches afgedekt, de afdekking van zijn geschut werd voor de foto opgeheven. Mogelijk betreft dit een naoorlogse foto. || Artillery || Adolf Kenens || Photograph || Adolf Kenens bij zijn luchtafweergeschut. || || Adolf Kenens || Photograph || Adolf Kenens in een open veld bij het front. || Adolf Kenens in uniform. || Artillery || || Adolf Kenens || Groepsfoto met Adolf Kenens bij zijn eenheid. De soldaten poseren in uniform bij hun luchtafweergeschut. Het geschut staat opgesteld, maar is niet operationeel. || Artillery || Photograph || Adolf Kenens bij zijn luchtafweergeschut. || || Artillery || Buitenopname van Adolf Kenens, met een collega militair zittend aan een tafel. || Adolf Kenens || Adolf Kenens aan het front. || Photograph || || Adolf Kenens bij zijn luchtafweergeschut. || Groepsfoto van Adolf Kenens met zijn eenheid bij het luchtafweergeschut in stelling. Het stuk staat operationeel opgesteld bij een schans in de omgeving van het front bij Noordschote. || Adolf Kenens || 50.9546429,2.8104660000000194 || Luchtafweeropstelling, Noordschote || Artillery || Photograph || || Adolf Kenens || Photograph || Adolf Kenens bij munitietransport. || Buitenopname van Adolf Kenens bij het vervoer van de munitiekisten voor het luchtafweergeschut (autos-canons). || Artillery
Mijn grootvader tijdens '14-'18
1 Item
Mijn grootvader was van 1896. In het begin van de eerste wereldoorlog heeft hij getekend als wat we in het recente verleden een kortverbandvrijwilliger zouden noemen. Ook heb ik de term vijftig guldenmannetje in dit verband wel eens gehoord,zijnde de premie die na afloop van het dienstverband blijkbaar klaar stond voor de afzwaaier .Hoe lang dit verband duurde weet ik niet precies, maar toch zeker enkele jaren. Hij was tot dit besluit gekomen,omdat zijn vader na het overlijden van zijn moeder hertrouwd was. En deze stiefmoeder werd door hem en zijn broers en zusters de Pot,vrij naar de vrouw van Potifar genoemd.Blijkbaar geen al te aardige vrouw voor haar stiefkinderen. Na zich aangemeld te hebben in Leiden is hij met z'n collega's naar Putte in Noord-Brabant afgemarcheerd,te voet dus.. Daar heeft hij zijn hele diensttijd wacht gelopen langs de grens. In mijn jeugd(ik ben van 1949)vertelde mijn opa mij,terwijl ik in zijn armen lag, de meest sterke verhalen over zijn diensttijd, waarbij hij niet schroomde om af en toe zelfs in de huid van een duikbootkapitein te kruipen. Ik vond het allemaal prachtig. Maar toen ik op een gegeven moment de fout maakte om te zeggen: Opa lieg nog eens wat,was het gelijk over. Weer een paar jaar later vertelde hij mij de werkelijkheid. Jarenlang patrouille lopen langs de grens was vooral geestdodend. Slechts tweemaal in al die jaren was er een vorm van contact geweest met de andere kant. Eenmaal was er contact met een duitse patrouille,waarbij gevraagd werd hoe laat het was en éen tweede keer kwamen er wat Vlaamse vrouwen naar hen toe die vroegen of ze wilde poepen (grof vlaams voor neuken)voor 5 centen. Mede doordat ook dat aanbod werd afgeslagen waren het voor mijn opa dus feitelijk maar heel saaie jaren daar aan de grens.
Mijn grootvader in Wereldoorlog I
3 Items
- diploma - medaille Croix des Déportés || Mijn grootvader (langs moeders kant), Antoon Constant Huyghe werd geboren op 19 maart 1899 te Willebroek en overleed op 7 juli 1988, eveneens te Willebroek. Stanne van den Batie (zijn vader noemde Baptist), zoals hij in Willebroek en vooral in de Tuinwijk gekend was, was mijn peetvader (mijn officiele voornaam is dan ook Constant). Als ik een klein ventje was en mijn ouders moesten ergens naartoe, bleef ik bij mijn grootouders slapen. Dan dan was telkens mijn vraag : Va, vertel nog eens over den oorlog ! De man kon zo vertellen dat je de verhalen echt voor je ogen zag gebeuren. Zijn verhalen gingen meestal over WO II, wat hij zelf als volwassene had meegemaakt. Vooral door wat zich in en rond het nabijgelegen concentratiekamp, het 'Fort van Breendonk', afspeelde, werd ik stil van zijn verhalen. Misschien vandaar mijn grote interesse voor WO II. Over WO I heeft hij weinig verteld. Hij was toen zelf maar een kind. Als 17-jarige werd hij door de Duitsers opgepakt. Gezien zijn leeftijd kon men hem geen soldaat of krijgsgevange maken. Vandaar werd hij gedeporteerd naar een Duits werkkamp. Hij kwam in een smederij terecht. Ik heb mijn grootvader nooit gekend als een persoon die alles met de paplepel slikte, maar eerder een rebelig type was. Dit zal ook wel zo geweest zijn in het werkkamp. Een Duitse sergeant vond het dan ook nodig om mijn grootvader met een heet ijzer in de benen te branden. De sergeant heeft hiervoor wel een straf gekregen, ... een magere troost voor de man die de rest van zijn leven moest verder gaan met een tiental brandwonden op zijn benen. Mijn grootvader heeft nadien een medaille en diploma gekregen, het “Erekruis der Gedeporteerden”, wat na zijn dood bij mij is terecht gekomen. De medaille en het bijbehorend diploma zijn dan ook maar een plaaster op een houten verbrand been.