-4-   mieckim starego  Zamenchofa , sam też dawałem  nurka pod ławkę. Było tam bardzo miło, czytaliśmy książki polskie, grali w "szewca" lub "szubienicę", zajadali przyniesione z domu drugie śniadania itd. Częstym gościem bywał za moją ławką i Kazio, wzmacniając swemi wizytami i wspólnie ryzykiem węzły naszej przyjaźni.    Nurkowanie pod ławkę miało dla mnie ten skutek, że zaczęły mi się sypać dwójki do dziennika, a na trzeci kwartał dostałem dwóję z arytmetyki na  cenzurę . Ta dwója spowodowała, że następnego roku tj. w czwartej klasie już nie na ostatniej ale na pierwszej ławce przed katedrą,  dobrowolnie  rezygnując z wycie- czek pod ławkę. Siedzenie na pierwszej ławce umożli- wiało za to podpowiadanie kolegom,  wydającym  lekcje  przed katedrą, do czego  opinja  publiczna mnie zobowiązywała, że znów się zacząłem dobrze uczyć. Na innym jednak gruncie niż zawiązała się w czwartej klasie moja przyjaźń z Kaziem. Mieliśmy wówczas kolegę Gieńka  Widigiera , idącego wraz z nami od następnej klasy, chłopca inteligentnego, trochę  poetę  szczupłego i słabego fizycznie  mimo dość dużego wzrostu.  Widigrer  miał w domu  rapiery  i nauczył się fechtunku, co mu oczywiście dawało dużą przewagę nad kolegami. Nie mając dość siły, by regulować  swe  zatargi z kolegami bójka- mi.  Widigrer  zaczął nas przekonywać, że w  naszym wieku zatargi honorowe należy regulować nie pięścią ale z  bronią w ręku i naturalnie

-4-   mieckim starego  Zamenchofa , sam też dawałem  nurka pod ławkę. Było tam bardzo miło, czytaliśmy książki polskie, grali w "szewca" lub "szubienicę", zajadali przyniesione z domu drugie śniadania itd. Częstym gościem bywał za moją ławką i Kazio, wzmacniając swemi wizytami i wspólnie ryzykiem węzły naszej przyjaźni.    Nurkowanie pod ławkę miało dla mnie ten skutek, że zaczęły mi się sypać dwójki do dziennika, a na trzeci kwartał dostałem dwóję z arytmetyki na  cenzurę . Ta dwója spowodowała, że następnego roku tj. w czwartej klasie już nie na ostatniej ale na pierwszej ławce przed katedrą,  dobrowolnie  rezygnując z wycie- czek pod ławkę. Siedzenie na pierwszej ławce umożli- wiało za to podpowiadanie kolegom,  wydającym  lekcje  przed katedrą, do czego  opinja  publiczna mnie zobowiązywała, że znów się zacząłem dobrze uczyć. Na innym jednak gruncie niż zawiązała się w czwartej klasie moja przyjaźń z Kaziem. Mieliśmy wówczas kolegę Gieńka  Widigiera , idącego wraz z nami od następnej klasy, chłopca inteligentnego, trochę  poetę  szczupłego i słabego fizycznie  mimo dość dużego wzrostu.  Widigier  miał w domu  rapiery  i nauczył się fechtunku, co mu oczywiście dawało dużą przewagę nad kolegami. Nie mając dość siły, by regulować  swe  zatargi z kolegami bójka- mi.  Widigier  zaczął nas przekonywać, że w  naszym wieku zatargi honorowe należy regulować nie pięścią ale z  bronią w ręku i naturalnie

-4-   mieckim starego  Zamenchofa , sam też dawałem  nurka pod ławkę. Było tam bardzo miło, czytaliśmy książki polskie, grali w "szewca" lub "szubienicę", zajadali przyniesione z domu drugie śniadania itd. Częstym gościem bywał za moją ławką i Kazio, wzmacniając swemi wizytami i wspólnie ryzykiem węzły naszej przyjaźni.    Nurkowanie pod ławkę miało dla mnie ten skutek, że zaczęły mi się sypać dwójki do dziennika, a na trzeci kwartał dostałem dwóję z arytmetyki na  cenzurę . Ta dwója spowodowała, że następnego roku tj. w czwartej klasie już nie na ostatniej ale na pierwszej ławce przed katedrą,  dobrowolnie  rezygnując z wycie- czek pod ławkę. Siedzenie na pierwszej ławce umożli- wiało za to podpowiadanie kolegom,  wydającym  lekcje  przed katedrą, do czego  opinja  publiczna mnie zobowiązywała, że znów się zacząłem dobrze uczyć. Na innym jednak gruncie niż zawiązała się w czwartej klasie moja przyjaźń z Kaziem. Mieliśmy wówczas kolegę Gieńka  Widigrera , idącego wraz z nami od następnej klasy, chłopca inteligentnego, trochę  poetę  szczupłego i słabego fizycznie  mimo dość dużego wzrostu. Widigrer miał w domu  rapiery  i nauczył się fechtunku, co mu oczywiście dawało dużą przewagę nad kolegami. Nie mając dość siły, by regulować  swe  zatargi z kolegami bójka- mi.  Widigrer  zaczął nas przekonywać, że w  naszym wieku zatargi honorowe należy regulować nie pięścią ale z  bronią w ręku i naturalnie

-4-   mieckim starego  Zamenchofa , sam też dawałem  nurka pod ławkę. Było tam bardzo miło, czytaliśmy książki polskie, grali w "szewca" lub "szubienicę", zajadali przyniesione z domu drugie śniadania itd. Częstym gościem bywał za moją ławką i Kazio, wzmacniając swemi wizytami i wspólnie ryzykiem węzły naszej przyjaźni.    Nurkowanie pod ławkę miało dla mnie ten skutek, że zaczęły mi się sypać dwójki do dziennika, a na trzeci kwartał dostałem dwóję z arytmetyki na  cenzurę . Ta dwója spowodowała, że następnego roku tj. w czwartej klasie już nie na ostatniej ale na pierwszej ławce przed katedrą,  dobrowolnie  rezygnując z wycie- czek pod ławkę. Siedzenie na pierwszej ławce umożli- wiało za to podpowiadanie kolegom,  wydającym  lekcje  przed katedrą, do czego publiczna mnie zobowiązywała, że znów się zacząłem dobrze uczyć. Na innym jednak gruncie niż się w czwartej klasie moja przyjaźń z Kaziem. Mieliśmy wówczas kolegę Gieńka , idącego wraz z nami do następnej klasy, chłopca inteligentnego, trochę szczupłego i  słabego mimo dość dużego wzrostu. w domu  rapiery  i nauczył się fachtunku, co mu dawało dużą przewagę nad kolegami. Nie mając dość siły, by regulować zatargi z kolegami bajka- mi.  Widigrer  zaczął nas przekonywać, że w  naszym wieku zatargi należy regulować nie pięścią ale z  bronią w  ręce  i

-4-   starego , sam też dawałem  nurka pod ławkę. Było tam bardzo mało, czytaliśmy książki polskie, grali w "szewca" lub "szubienicę", zajadali przywiezione z domu drugie śniadania . częstym gościem bywał za moją i Kazio, rozmawiając wizytami i wspólnie węzły naszej przyjaźni.    Nurkowanie pod ławkę miało dla mnie ten skutek, że zaczęły mi się sypać dwójki do dziennika, a na trzeci kwartał dostałem dwóję z artmetyki na . Ta dwója spowodowała, że następnego roku tj. w czwartej klasie już nie na ale na pierwszej ławce przed katedrą,  dwukrotnie  rezygnując z wycie- czek pod ławkę. Siedzenie na pierwszej ławce umożli- wiało za o podpowiadanie kolegom,  wydającym  lekcje  przed katedrą, do czego publiczna mnie zobowiązywała, że znów się zacząłem dobrze uczyć. Na innym jednak gruncie niż się w czwartej klasie moja przyjaźń z Kaziem. Mieliśmy wówczas kolegę Gieńka , idącego wraz z nami do następnej klasy, chłopca inteligentnego, trochę szczupłego i  słabego mimo dość dużego wzrostu. w domu  rapiery  i nauczył się fachtunku, co mu dawało dużą przewagę nad kolegami. Nie mając dość siły, by regulować zatargi z kolegami bajka- mi.  Widigrer  zaczął nas przekonywać, że w  naszym wieku zatargi należy regulować nie pięścią ale z  bronią w  ręce  i

-4-   starego , sam też dawałem  nurka pod ławkę. Było tam bardzo mało, czytaliśmy książki polskie, grali w "szewca" lub "szubienicę", zajadali przywiezione z domu drugie śniadania . częstym gościem bywał za moją i Kazio, rozmawiając wizytami i wspólnie węzły naszej przyjaźni.    Nurkowanie pod ławkę miało dla mnie ten skutek, że zaczęły mi się sypać dwójki do dziennika, a na trzeci kwartał dostałem dwóję z artmetyki na . Ta dwója spowodowała, że następnego roku tj. w czwartej klasie już nie na ale na pierwszej ławce przed katedrą,  dwukrotnie  rezygnując z wycie- czek pod ławkę. Siedzenie na pierwszej ławce umożli- wiało za o podpowiadanie kolegom,  wydającym  lekcje  przed katedrą, do czego publiczna mnie zobowiązywała, że znów się dobrze

                      -4-   starego , sam też dawałem  nurka pod ławkę. Było tam bardzo mało, czytaliśmy książki polskie, grali w "szewca" lub "szubienicę", zajadali przywiezione z domu drugie śniadania . częstym gościem bywał za moją i Kazio, rozmawiając 

starego