This is a list of the Cypriot muleteers (and some British) who served on the Macedonian front with the Macedonian Mule Corps. It can also be found at http://www.moec.gov.cy/politistikes_ypiresies/archeia/katalogos_kyprion_ethelonton_pagkosmiou_polemou.pdf || || Other || Mule corps || List of muleteers

Ο Μιχαήλ Χατζημάρκου γεννήθηκε στο Παλαιχώρι. Ως πιθανή χρονολογία φέρεται το 1890. Γονείς του ήταν οι Γεώργιος και Μαρία Χατζημάρκου. Με την σύζυγο του Κυριακού Γεωργίου Κουτσόφτα απέκτησαν 2 παιδιά. Τον Παναγιώτη και Γεώργιο Χατζημάρκου. Ο Μιχαήλ Χατζημάρκου εντάχθηκε στον Ελληνικό στρατό το 1918 και πήρε μέρος στη διαμάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολέμησε μέχρι το Εσκί-Σεχίρ κοντά στην Άγκυρα. Μαρτυρία Γεώργιου Χατζημάρκου: Όταν ο πατέρας μου πήγε στον πόλεμο εγώ ήμουν ενάμισι χρονών περίπου και ο αδελφός μου τριών. Θυμούμαι το μετάλλιο του που έφερε από τον πόλεμο αυτό δεμένο με μια κόκκινη κορδέλα. Επέστρεψε το 1921 μετά τη νίκη των Ελλήνων στο Εσκί-Σεχίρ, πριν την μικρασιατική καταστροφή. Ασχολήθηκε με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία. Απεβίωσε στα μέσα της δεκαετίας του '70. || 1 φωτογραφία μεταλλίου που απονεμήθηκε σε όλου τους ημιονηγούς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Φωτογραφία του Ιωάννη Ορφανίδη αρκετά χρόνια μετά την επιστροφή του από το Μακεδονικό μέτωπο || Ο Μακεδονομάχος Ιωάννης Ορφανίδης του Χαράλαμπου και της Χαρίκλειας κατάγονταν από τον Πρόδρομο Μαραθάσας. Γεννήθηκε στις 8/11/1898 και σε μικρή ηλικία κατετάγη ως εθελοντής στο Βρετανικό Σώμα Ημιονηγών κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου την περίοδο 1914-1918 όπου υπηρέτησε ως ημιονηγός υπ’ αριθμό 9310 (MMC 9310). Σύμφωνα με μαρτυρίες του εγγονού του ο Ιωάννης έφτασε με το καράβι στον Πειραιά και ακολούθως μετέβη με τραίνο στη Θεσσαλονίκη. Αυτή ήταν και η πρώτη επαφή του Ιωάννη με την Ελλάδα από την οποία αποκόμισε αρκετές εντυπώσεις με εξέχουσα το Θεσσαλικό Κάμπο τον οποίο επισκέφτηκε την περίοδο της Άνοιξης και συνεχώς μιλούσε για τις ομορφιές του. Κατά τη διαμονή του στην Ελλάδα ο Ιωάννης γοητεύτηκε από την ομορφιά της Θεσσαλονίκης. Διηγείτο τις μάχες όπου ο ίδιος και οι συμπατριώτες του πολέμησαν χωρίς φόβο και με ανεπτυγμένο το αίσθημα της ανδρείας αγνόησαν κάθε κίνδυνο και έβαλαν μπροστά το συμφέρον της πατρίδας. Από τις συναναστροφές του με άλλους συμπολεμιστές ο Ιωάννης απέκτησε το παρατσούκλι Τσούτσος με το οποίο τον αποκαλούσαν τακτικά. Λίγα χρόνια μετά την επιστροφή του στην Κύπρο και συγκεκριμένα το 1920 αρραβωνιάστηκε τη συγχωριανή του Ανθούσα Αργυρίδη, συγγενής του Μακάριου Β’ και πιθανόν από εκεί να προήλθε το προξενιό. Με την Ανθούσα απέκτησαν 6 παιδιά τους Χαράλαμπο 1924, Άννα 1925, Κατερίνα 1927, Αντιγόνη 1929, Σωκράτης 1933 και Μαρούλλα 1944. Ως εργατικό άτομο και δεξιοτέχνης, ο Ιωάννης εργάστηκε σε πολλές δουλειές. Αρχικά ασχολήθηκε με τη Γεωργία αξιοποιώντας τις μεγάλες εκτάσεις γης που είχε η σύζυγος του. Ταυτόχρονα δούλευε στο Μεταλλείο (χρώμιο) του Τροόδους. Στα τελευταία του χρόνια δούλευε στο Δημαρχείο Προδρόμου ως υπεύθυνος για διάφορα τεχνικά θέματα του τότε Συμβουλίου Βελτιώσεως Προδρόμου . Τη θέση αυτή την κέρδισε λόγω της καλής διαγωγής του και ταυτόχρονα των αμέτρητων δεξιοτήτων που είχε. Είχε τρομερές γνώσεις για την ιστορία και ως φιλομαθής αποφοίτησε από το τότε οκτατάξιο σχολειό από το οποίο έμαθε να γράφει και να διαβάζει ακατάπαυστα και χωρίς λάθη. Μέσα από την έφεση του για μάθηση υπήρξε λάτρης της ποίησης και της μουσικής και επειδή ήταν καλλίφωνος συμμετείχε ως ψάλτης στην εκκλησία του Προδρόμου. Χαρακτηριστική ήταν επίσης η ικανότητα του να συνομιλεί με άλλα άτομα σε ρυθμό δωδεκασύλλαβου (τσιαττιστά) λόγω της ευστροφίας του να διαμορφώνει τέτοιου είδους προτάσεις γεγονός που συναντιόταν σε μορφωμένα άτομα της τότε εποχής. Ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που αποδεικνύει το μέγεθος της καλοσύνης και του φιλότιμο του ήταν το γεγονός ότι ο Ιωάννης καλείτο από τους συγχωριανούς του να περιποιηθεί πρόσωπα που έφευγαν από τη ζωή και μέσα από τα λόγια και τις σοφίες του να ώστε να τους δώσει το τελευταίο Αντίο αφού είχε την ικανότητα να μνημονεύει με χαρακτηριστικό τρόπο τους αποθανόντες προσφέροντας έτσι παρηγοριά και θάρρος στα δικά τους πρόσωπα. Αφοσιωμένος στο ιερό του καθήκον και πιστός στην εντιμότητα που τον χαρακτήριζε ο Ιωάννης δεν δεχόταν ποτέ να λάβει αμοιβή ειδικότερα στις περιπτώσεις όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες και τη βοήθεια του σε συγχωριανούς του και αυτό αποδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής του, το φιλότιμο και συνεπώς την προσφορά του προς την κοινότητα. Αυτό το μεγαλείο της ψυχής του δεν ήταν μόνο προς τους ανθρώπους αλλά και προς τα ζώα αφού ήταν φιλόζωος προσφέροντας αμέριστη αγάπη και φροντίδα προς το γαϊδούρι του που ονομαζόταν Μαυρόβουλλος (από μία μαύρη βούλλα που είχε πάνω του) και του σκύλου του που ονόμασε Άργος. Το γεγονός ότι ο Ιωάννης ονόμασε τον σκύλο του Άργο (όπως τον σκύλο του Οδυσσέα) αποτελεί απόδειξη ότι ήταν λάτρης της Ελληνικής μυθολογίας. Ο Ιωάννης ήταν εξάδελφος του Μακάριου Β’ και βαφτιστικός της μητέρας του Μακάριου Μυριανθέας. Απεβίωσε στις 11/1/1982 από βαθιά γεράματα. || || Ιωάννης Ορφανίδης || Photograph || Φωτογραφία του Ιωάννη Ορφανίδη αρκετά χρόνια μετά την επιστροφή του από το Μακεδονικό μέτωπο.