Hubert Jan Cleuren (1891-1966) was afkomstig uit Vlijtingen. Tijdens het uitbreken van de oorlog werkte hij bij familie aan het station in Luik. Bij de mobilisatie wordt Hubert ingedeeld bij het 14de Linieregiment-Vestingtroepen en gekazerneerd in het fort van Chaudfontaine. Hij overleeft de gevechten om luik en de vernieling van het fort van Chaudfontaine. Hij vlucht in burgerkleren via Nederland naar Antwerpen waar hij zijn regiment terug vervoegt. Op 12 september bij de tweede uitval rond Antwerpen wordt hij bij Haacht zwaar getroffen in zijn rechterheup. Hij wordt met een trein naar Brugge afgevoerd en via Calais naar Engeland overgebracht. Op 13 oktober wordt hij ondergebracht bij een welgestelde familie in Bristol. Het herstel verloopt traag en pas rond januari 1915 kan hij weer zelfstandig lopen. In maart 1915 is hij terug aan het front. Op 7 juni maakt hij deel uit van een verkenningseenheid bij Ramskapelle. In het niemandsland stoten ze op een Duitse verkenningseenheid. In het gevecht wordt Hubert aan zijn enkel geraakt. Hij blijft tot einde juli in ziekenzorg. Begin augustus is hij weer aan het front en bemerkt dat alle soldaten nu in het 'kaki' gekleed zijn. Op 12 mei 1916 raakt hij een derde keer gewond bij Diksmuide wanneer hij als verbindingsman wordt ingezet. Een kogel dringt zijn schouder binnen en blijft bij zijn ruggengraat steken. Desondanks zet Hubert door en kan het bericht overbrengen. Tijdens zijn herstel wordt hij tot Ridder benoemd en kent men hem tevens het Oorlogskruis toe. Op de 14de juni verlaat hij het hospitaal. Op 15 augustus 1916 wordt Hubert bij de Cyclisten ingedeeld. In oktober 1916 bij Ramskapelle wordt zijn compagnie uitgerust met machinegeweren. Hubert wordt uitgekozen als machinegeweerschutter. Hij zou doorheen de oorlog machinegeweerschutter bij de Cyclisten blijven tot aan zijn demobilisatie in 1919. Zijn dochter Leonie Cleuren licht toe dat Hubert Cleuren onder de oorlog een dagboek bijhield. Maar tijdens een precaire situatie, waarbij hij in de handen dreigde te vallen van de Duitsers, vernielde hij aanzienlijke delen van dit dagboek. Hubert vreesde dat de Duitsers bezwarende passages zouden vinden en wraak zouden nemen. Maar Hubert blijft uit de handen van de vijand. De onbeschreven bladzijden uit het notitieboek worden vervolgens terug ingevuld met zijn herinneringen. Het dagboek worden oorlogsnotities. Het is niet meer te achterhalen wanneer Hubert het dagboek verscheurde en wanneer hij startte met zijn oorlogsnotities. Er zijn slechts enkele passages gedateerd. Deze soldatenliederen dateren van na de Eerste Wereldoorlog (1921). Mogelijk zijn de oorlogsnotities, of 'memoires', dan ook geschreven tussen 1919 en 1921. Na de oorlog werd Hubert douanier aan de grensovergang van Veldwezelt. || Naoorlogs studioportret van Hubert Cleuren in uniform. Hubert Cleuren als grenswachter. Fragment (eerste pagina) uit Hubert's oorlogsnotities en één soldatenlied.

Portretfoto van Hubert Cleuren met vier medesoldaten uit het 14de linieregiment. De groepsfoto toont soldaten uit Vlijtingen die in hetzelfde regiment dienst deden. Hubert Cleuren zit rechts. Links van hem zit zijn neef (Nulens). Rechtstaand in het midden staat Leon Kellens, een andere neef van Hubert. Hubert Cleuren en zijn beide neven hebben de oorlog overleefd. De twee staande personen links en rechts zijn niet van naam gekend. Beide personen zouden in de oorlog gesneuveld zijn.

Thomas Hertogen in uniform, vlak na de oorlog (1919). Rond hem staan zijn twee zusters. Links van hem staat zijn zuster Agathe (An of Anne) en rechts Catharine, de moeder van Leonie Cleuren. Thomas Hertogen draagt een cavaleriecapotejas en het uniform van de 1e jagers te paard. Op zijn hoofd draagt hij een bonnet de police met een kwast in 'blue de roi'.