ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΜΠΑΙΛΑΚΗ || Επιστολικό δελτάριο με λευκό περιμετρικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο απεικονίζονται τρεις (3) άντρες : από αριστερά, ο Παύλος Μπαιλάκης, ο Ιωάννης Βερύκης, σύζυγος της Ανίτσης και ξάδελφος του Παύλου και ένα ανιψιός του Βερύκη. Στην οπίσθια όψη, φέρει ένα σημείωμα του Π.Μπαιλάκη, με ημερομηνία 29/9/1917, από τη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν στρατιώτης, προς τη σύζυγο του Αθηνά που διαμένει στην Ανώπολη Σφακίων Χανίων. Παραθέτει και μια μαντινάδα Λάβε κορμί δίχως ψυχή και σώμα δίχως αίμα και την φωτογραφία μου να μου ενθυμάσε εμένα Λάβε κορμίν που έχεις καιρόν και μήνες να ανταμώσεις και τη φωτογραφία μου να με αποκαμαρώσεις. Είναι σκιάν δεν ομιλήν Είναι ξηρόν το σώμαν και εαν μιλούσε σου έδινε χίλια φιλιά την ώρα || || Ο Παππούς μου ο Παύλος Μπαιλάκης στην Θεσσαλονίκη || Postcard || ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΡΕΙΣ (3) ΑΝΤΡΕΣ, ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΙΛΑΚΗΣ || Front || || Postcard || Back

ΕΙΚΟΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΕΤΡΑΒΑΓΓΕΛΟ, ΣΑΙΤΑ, ΚΛΩΣΤΡΗ, ΑΔΡΑΧΤΙ || ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΟΥ ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟ 1914 Η οικογένεια Καλαιτζίδου ζούσε και ευημερούσε στην Ερυθραία της Μικράς Ασίας μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Στην δούλεψη τους είχαν Ηρακλειώτες γεωργοί που υμνούσαν την Κρήτη με μαντινάδες : Κρήτη μου όμορφο νησί Κορώνα του Λεβάντε Το χώμα σου είναι μάλαμα Και η πέτρα σου διαμάντι Και ο Κρητικός αν στολιστεί Και βάλει τα καλά του Η στράτα ρόδα γέννησε Από την ομορφιά του Η “εκκαθάριση” του μη-μουσουλμανικού πληθυσμού έχει ήδη ξεκινήσει και η οικογένεια Καλαιτζίδου παίρνει μια απόφαση : να φύγει. Επηρεασμένοι από την αγνότητα και την καλοσύνη των εργατών της, μεταναστεύει με τα τέσσερα, τότε, παιδιά στα Χανιά της Κρήτης το 1914. Βρίσκουν καταφύγιο στο Μάλεμε, ένα χωριό 19 χλμ δυτικά της πόλης των Χανίων. Φεύγοντας από την γενέτειρα της, αφήνει τα κτήματα της. Παίρνει όμως κάποια υπάρχοντα, χρήματα και κοσμήματα. Ανάμεσα τους, βρίσκονται και κειμήλια που συνοδεύουν τις μνήμες της καταθέτριας έως και σήμερα, όπως μια Εικόνα με τον Χριστό στον Κήπο της Γεσθημανή, ένα Τετραβάγγελο του 1872, μια σαΐτα, ένα σιδερένιο κλώστρη και ένα ξύλινο αδράχτη. Έθιμο των Μικρασιατών είναι να κληρωνομήσει ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας την Εικόνα και τον Τετραβάγελο. Το δε Τετραβάγγελο βρίσκεται σε μια υφασματένια θήκη, σφραγισμένο από τότε που το κληρονόμησε η κα Καλαιτζίδου. Αποκλειστικά για την Europeana, πολύ συγκινημένη, η καταθέτρια αφαίρεσε την κλωστή για να μπορέσαμε να θαυμάσουμε το “ιερό” κειμήλιο. Το 1914, γεννιέται το πέμπτο παιδί της οικογένειας, μητέρα της καταθέτριας, και βαφτίζεται “Κρήτη”, φόρος τιμής προς τον τόπο που τους φιλοξενεί και σύμβολο μιας καινούργιας αρχής.. Σήμερα, εν έτη 2014, η μητέρα διηγήται ακόμα την ιστορία των προγόνων της. Την δύσκολη προσαρμογή τους, “ιντα να σου πω που'σαι προσφυγκας”, την εργατικότητα τους (καλλιεργούσαν καπνό στον κάμπο), την ζηλευτή λατρεία που τρέφουν για αντικείμενα που κουβάλησαν μαζί τους όπως την σαΐτα, τον σιδερένιο κλώστρη και τον ξύλινο αδράχτη. Αλλά και την προσπάθεια τους να επιστρέψουν στην Ερυθραία, να επιδιορθώσουν ένα λεηλατημένο σπίτι το 1919....και να γυρίσουν πάλι στην Κρήτη....το 1922. Αξιοσημείωτο με πόση συγκίνηση, η κα Ελένη Καλαιτζίδου αναφέρει τις απώλειες ενός πολέμου : μια θεία της έχασε τη λαλιά της το 1914 λόγω βιαιοπραγιών των Τούρκων και μια άλλη έμεινε ανάπηρη το 1922.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΦΑΚΙΑΝΟ ΚΟΝΤΟΧΙ || Το γυναικείο κοντόχι από τα Σφακιά είναι μπλε σκούρο κεντημένο με μετάξι σκούρα μπλε και χρυσό τεχρίλι. Στο τελείωμα του μανικιού έχει γλώσσες με τεχρίλια κεντημένο και στο κέντρο του τελειώματος, κέντημα με χρυσό καταλήγοντας στην άκρη σε δοντάκια που λέγονται γκιρμάς. Μπροστά, έχει ένα άνοιγμα σε V, δένει στη μέση με γαϊτανάκι με τελείωμα φουντίτσα μεταξωτή και χρυσή. Στόλισμα στον ώμο, στη μέση του στήθους, στο δέσιμο και χαμηλά στη πλάτη (τρία κεντήματα και κάτω από τις μασχάλες). Κάτω από τη μασχάλη, μικρό τριγωνικό κομμάτι που ονομάζεται κουλτουκί για να δώσει άνεση στην κίνηση – γιατί είναι ίσες οι γραμμές του χώρου χωρίς καμπύλες. Είναι φοδραρισμένο με λεπτή βαμβακερή φόδρα εμπριμέ με μικρά λουλουδάκια και το μανίκι φοδραρισμένο με βαμβακερό κάμποτο που τελειώνει με μεταξωτό υφαντό μαύρο και κόκκινο για να δείχνει όμορφα. || || Other || ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΦΑΚΙΑΝΟ ΚΟΝΤΟΧΙ