Daniël Debuigne verloor zijn been bij het bombardement te Nieuwpoort
Documenten over de invaliditeit van Daniël Debuigne
Daniël Debuigne was gekazerneerd bij Nieuwpoort en heeft bij herstelwerkzaamheden en een bombardement aan de Lorentiustoren zijn been verloren (dit moet gebeurd zijn na de aankomst van de Amerikanen aan het Westfront). Hij heeft 20 maanden aan het front gezeten en na zijn ongeval lange tijd in het hospitaal gelegen. Werd pas in 1922 uit het leger ontslagen. Hij was voor 55% invalide verklaard.
Staat vermeld op blz. 557 van de 'Vuurkruisers'
CONTRIBUTOR
Jean De Backer
DATE
-
LANGUAGE
nld
ITEMS
10
INSTITUTION
Europeana 1914-1918
PROGRESS
METADATA
Discover Similar Stories
Militairen bij hospitaal te Dinard
1 Item
Back || Herinnering aan verblijf in militair hospitaal nr. 64 te Dinard, 7 juli 1916, Georges-Hippolyte Vandenbulcke, oorlogsvrijwilliger
Militairen bij hospitaal te Dinard
1 Item
Herstellende militairen bij hospitaal nr. 64 te Dinard; 7 juli 1916, staande links Georges-Hippolyte Vandenbulcke, oorlogsvrijwilliger. || Front
Bij de foto met het veulentje
3 Items
Mijn vader, Frans, was de jongste van vijf kinderen. Hij telde 53 jaren toen ik geboren werd. De oudste broer van vader, August Van Sante, (geboren Wetteren 1894) was ook ten oorlog geroepen in augustus 1914. Intussen moest mijn vader, Frans, toen net 14 jaar, de boerderij runnen met de moeder, intussen al weduwe , en drie zussen. Heel vaak hoorde ik hem met fierheid vertellen, dat ‘den Duits’ hun paard toch niet gevonden had, hij wist hen telkens om de tuin te leiden met één of andere smoes. En toen dit paard een veulentje kreeg, werd de fotograaf erbij gehaald om het ganse gezin met merrie en veulentje op de gevoelige plaat vast te leggen! Dit moest August zien natuurlijk! Deze foto is dan door twee zussen naar het front gesmokkeld. Intussen had men echter vernomen dat broer Gust gekwetst in het hospitaal lag in Duinkerken. De reis van de zussen is me ook verteld, maar daar heb ik spijtig genoeg weinig of geen herinneringen aan, behalve dat het met veel schrik gepaard ging. Maar ze waren erg fier dat ze broer Gust na veel zoeken en vragen gevonden hadden! || || Moeder Sidonia, zittend, er rond de drie zussen; links op de foto zie je de buurman met de merrie en ernaast een fiere Frans met het veulentje. || Photograph || || Photograph || Foto van soldaat August Van Sante, vermoedelijk vlak voor de mobilisatie genomen. (augustus 1914). Na de oorlog vereerd met verscheidene oorlogsmedailles (zie overlijdensbericht). || || Overlijdensbericht van August Van Sante. Deze nonkel is na de oorlog uitgeweken naar Frankrijk. Volgens mijn moeder was hij, omwille ven de ‘Vlaamse Kwestie’ in aanvaring gekomen met sommige gemeentebestuursleden in Wetteren, waar hij eerste schepen was. Intussen was hij al gehuwd. In Frankrijk kreeg hij 7 zonen en 2 dochters. Hij is daar ook tweemaal moeten vluchten in wegens WO II. Teruggekeerd in 1944, heeft hij nog zijn leven op het spel gezet om Engelse oorlogspiloten in zijn hoeve te verstoppen! || Photograph