Fotografija Vladimira Panića, ratnog pisara, i njegovog ratnog druga, nastala posle proboja Solunskog fronta. Poslao ju je iz Grčke 1918. godine, svojoj porodici u Komirić, nadomak Osečine.
Fotografija dva ratna druga- mog čukundede Vladimira Panića (od oca Pantelije) i njegovog druga Luke Tešanovića iz Ostružnja, koja je nastala posle proboja Solunskog fronta. Vladimir Panić je fotografiju poslao svojoj porodici 1918. godine iz Grčke (koja je preko Crvenog krsta putovala do Ženeve)u Komirić, kod Osečine. Adresirana je na moju čukunbaku, njegovu ženu, Janu Panić. Na poleđini fotografije je dopisnica sa sledećim tekstom, prvo ćirilicom: Мојој породици ради успомене и виђења. A zatim nastavljeno latiničnim pismom: Mojoj porodici radi uspomene i viđenja, šaljem ovu fotografiju-sliku. Vladimir Panić iz Komirića, srez Rađevski, okrug Podrinski. Vladimir Panić je u rat otišao još 1912. godine i učestvovao je u Prvom i Drugom balkanskom ratu, potom i u Prvom svetskom ratu, a kući se vratio tek po njegovom završetku. U Prvom svetskom ratu je bio narednik Drinske divizije, trećepozivac. S obzirom da je imao dva leta tečaja škole i da je bio jedan od retkih pismenih ljudi u svom kraju, i u ratu je bio pisar. Zato se u Komirić, svoje rodno mesto, vratio pola godine posle završetka rata, po sređivanju ratne arhive. Njegov brat, Krsman Panić, poginuo je u Cerskoj bici na Drini, ostavivši za sobom ženu i četvoro dece, o kojoj je Vladimir brinuo kao da su njegova, do kraja svog života.