Front || Antoon Dewalef werd op 18 augustus 1914 bij de val van de Luikse fortengordel krijgsgevangen gemaakt. Hij kwam in Duitsland terecht in de krijgsgevangenenkampen van Soltau en Munster.

Antoon Dewalef stuurde vanuit het krijgsgevangenenkamp van Soltau (Hannover) fotobriefkaarten naar thuis. De tekst werd eerst nagekeken in het kamp en voor goedkeuring afgestempeld voordat het effectief verzonden werd. || Back

Ik ben in het bezit van een boek met de titel Ons leger in den wereldoorlog, deel 1 Luik. Auteurs: Paul De Mont en Max Olens, Uitg. De Oogst Nationalestraat 49, Antwerpen. Aan de bronnenlijst en de spelling kan ik vaststellen dat het in 1934 of later moet uitgegeven zijn. De auteur vermeld ook dat hij Generaal Leman (bevelhebber van de Maaslinie met de Brialmontforten rond Luik) heeft ontmoet diens terugkeer uit Duitse krijgsgevangenschap in 1918. De bronnenlijst op zich is een interessante opsomming van Belgische en Duitse publicaties (72) die u op het spoor zouden kunnen zetten van weer nieuwe verhalen. De inleiding vond ik zo verassend dat ik hier enkele passages weergeef: ... Ontstaan der Maasvestingen. Het was in 1887 dat, op aandringen van Leopold 2 en met den steun van zijn minister Beernaert, besloten werd tot de versterking der Maaslinie.....Hierdoor beoogde onze regeering onze Oostgrens zoodanig te versterken dat geen van onze twee mogelijke vijanden, Frankrijk of Duitsland, nog eenig strategisch voordeel kon vinden bij een schending van onze neutraliteit....Wonder genoeg, het was omzeggens onder den diplomatischen druk van Duitsland dat door onze regeering tot het bouwen de Maasvestingen was overgegaan worden. Reeds in 1859 had Moltke in dien zin een wenk gegeven. Kort na den vrede van Frankfurt deelde de toenmalige Duitsche Keizer, Willem 1, aan Leopold 2 zijn bezordheid mede nopens het nieuw mobilisatiestelsel in Frankrijk. Hij vreesde dat de legers der Republiek door België naar den Ryn zouden schrijden en hij gaf Leopold den raad zonder verwijl zijn leger en zijn grenzen te versterken. De Duitsche militaire attaché drong bij Lambermont ten stelligste aan opdat die wensch van zijn meester zou vervuld worden. En in 1887 vestigde de minister van Duitsland, graaf von Brandenburg, nogmaals de aandacht van minister Beernaert opp dit voor zijn land zo gewichtige vraagstuk, terwijl een vinnige kampanje in de Duitse pers dien diplomatischn stap schraagde. Te dien tijd bereidde generaal Boulanger openlijk een staatsgreep voor in Frankrijk en stond het ontketenen van een revancheoorlog te duchten. Het was dan ook meer uit vrees voor Frankrijk dan voor Duitschland dat het Belgisch Parlement, den 1 September de kredieten voor de Maasforten stemde. Zoodat zonder overdrijving mag geschreven worden dat de eerste groote hinderpaal, waar de Duitsche legers in 1914 op stootten, door Duitschland zelf gewild was geworden! Verder beschrijft het boek, met veel persoonlijk getuigenissen, dag na dag, uur na uur, dorp na dorp, straat na straat hoe de Duitsers de Luikse vesting uiteindelijk op de knieen kreeg. De 6 forten rond Luik (Barchon, Pontisse, Loncin...) werden door de Duitse artillerie tot poeder geschoten. Als u dit boek wil raadplegen stel ik het graag ter beschikking.