3 fotokaarten geschreven in 1915 en 1916 door soldaat Ernst Theodor Vermathen vanaf het front naar zijn familie. 5 foto's uit familiealbum van soldaat Ernst Theodor tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Vlak voordat de Eerste Wereldoorlog uitbreekt meldt Ernst Theodor Vermathen (1895-1975), geboren te Oedt in Duitsland, zich aan voor de Lieblingsgarde van keizer Wilhelm II. De keuring voor dit elitekorps van de Duitse keizer is streng. Zo moeten de jongemannen een bepaalde lengte hebben om in aanmerking te komen voor het korps. Ernst is achttien en het lijkt hem prachtig zo’n uniform. En dan die helm met zijn indrukwekkende kwast. Daar komt nog eens bij dat het beter verdient dan zijn baantje als loopjongen bij een apotheek. Hij wordt goedgekeurd en aangenomen, maar heel erg lang geniet hij niet van zijn speciale status. De oorlog breekt uit en Ernst moet als soldaat naar het front. In de nazomer van 1915 sturen de Duitse krijgsheren hem naar Noord-Frankrijk. In de loopgraven vecht hij met zijn bajonet man tegen man. Bij een van die gevechten raakt hij gewond aan zijn been. Een kogel van vijandelijk vuur heeft hem getroffen. Begin oktober 1915 stuurt Ernst vanuit het Festungs Lazaret in Lille een fotokaart naar zijn zus Käthe in Goch in Noordrijn-Westfalen, dicht bij de Nederlandse grens. Hij verblijft in het lazaret, omdat zijn gewonde been verzorging nodig heeft. Op de foto poseert hij ontspannen voor de fotograaf samen met twee andere soldaten. Zo te zien valt zijn verwonding mee. Hij kan in ieder geval staan op zijn been. Een maand later, in november 1915, is hij terug in Duitsland. Daar verblijft hij in Genesungsheim prof. dr. Simons in Godesberg om te revalideren. Op een fotokaart van 24 november 1915 aan zijn zus Käthe staat hij met andere soldaten en verplegend personeel voor de kliniek. Ernst krijgt steeds een andere standplaats. Voordat hij naar het front in Noord-Frankrijk moet zit hij in Berlijn. In juni en juli 1915 ontvangt de familie in Goch fotokaarten vanuit de hoofdstad. Vanuit Berlijn stuurt hij ook een kaart naar Traudchen Booten, een jong meisje uit Goch met wie hij later zal trouwen. In maart 1916 komt er een kaart uit Zuffenhausen in Noord-Duitsland. Er zijn foto's uit Rusland. Op een van die foto's staat Ernst in een dikke bontjas voor een auto samen met een andere soldaat. Of is het een meerdere? Aan de kleding van de mannen kun je zien dat het erg koud is. Er ligt sneeuw. Soms is er in de oorlog even tijd voor ontspanning. Een groepje verklede soldaten kijkt olijk in de lens van de fotograaf. Ernst is een van hen. Het ziet eruit alsof ze een komisch toneelstuk gaan opvoeren. Op andere foto’s vieren de soldaten Kerstmis met een kerstboom en poseren ze in de keuken, sommige met een pijp in de mond. Ze laten zien dat ze best hun eigen potje kunnen koken. Ernst komt heelhuids terug uit de oorlog. Tijdens gevechten is hij twee keer in zijn been geraakt door een kogel, maar de wonden zijn goed hersteld. Na de oorlog krijgt hij werk als agent bij een verzekeringsmaatschappij. Hij trouwt met Gertrud (Traudchen) Booten. Begin jaren twintig van de twintigste eeuw krijgt hij een baan als remmer bij de Nederlandse Spoorwegen. Ernst en zijn gezin, ze hebben inmiddels een dochter, verhuizen voor het werk naar Nederland. In 1933 laat hij zich naturaliseren tot Nederlander. Bij de NS klimt hij op tot conducteur en later tot hoofdconducteur. Gerda van Groesen (1951) Kleindochter van Ernst Theodor Vermathen April 2014