Schilderijtje met als titel 1914-1918 Zeebrugge met een afbeelding van Batterij Wurtemberg van E. Verkoutere, waarschijnlijk vlak na de oorlog gemaakt. Ets van Victor Dieu met een afbeelding van een 'monument' met allegorische voorstelling van de Franse haan (het leger) die de Duitsers overwint. || Schilderij Ets victor dieu

PDF van boek over Tegelen in de Eerste Wereldoorlog. Het boek is inmiddels uitverkcoht en wordt niet meer herdrukt.

Bij dit verhaal hoort een scan uit het boek “Een Zee te hoog”, van uitgeverij Maritiem, De Boer, ISBN 90-228-1833-0. Het gaat om regel 507 op deze bladzijde. Ook zijn twee afbeelding bijgevoegd afkomstig van vissersnamenmonumentscheveningen.nl. || Dit verhaal is afkomstig van mijn grootvader, Pieter Krab, geboren in Egmond aan Zee, in het jaar 1876. Mijn grootvader was een kennelijk goede visserman, want als er voor zijn rederij een nieuw schip in de vaart kwam, dan werd hij gevraagd als schipper er mee ter zee te gaan. Het schip waar het hier over gaat, de Ernestine Pauline (visserijnummer IJM 95, rederij Bakker en Dijksen), was gebouwd op een werf in Grimsby, te water gelaten in het begin van WO I. Het was een uiterst moderne stoomtrawler voor die tijd, met typische kenmerken van Britse scheepsbouw. Mijn grootvader werd ook in dit geval gevraagd er mee te  gaan vissen, maar hij vond het risico te groot, dat de Duitse marine hem - zelfs met de scheepsnaam, vlag en land van herkomst in koeienletters op de scheepsromp - voor een Engelsman zou uitmaken, met als groot risico getorpedeerd te worden. Hij besloot niet te gaan en kocht voor zichzelf een Enkhuizer Bol (een houten schip, gelijkend op een botter) om daar kustvisserij mee te bedrijven, om voor zijn gezin brood op de plank te houden. Zijn stuurman besloot de plaats van mijn grootvader in te nemen op de Ernestine Pauline. Die man is, met alle andere opvarenden nooit meer teruggekomen. Dus of op een mijn gelopen, of getorpedeerd. (in totaal 11 bemanningsleden). Een vroegere kok, die bij mijn grootvader vast aan boord was, ging ook mee, maar die had er na een van de eerste reizen genoeg van en ging weer met mijn grootvader mee op de Enkhuizer Bol. Die kok - genaamd Engel Prins - heb ik ooit nog eens ontmoet in de Prins Hendrikstichting in Egmond, een verzorgingstehuis voor oud-zeelieden. Die had een schitterend model gebouwd van de Ernestine Pauline. Mijn grootvader is overleden in 1953. || || Scan uit het boek 'Een Zee te hoog' || Book || || Krantenknipsel mbt IJM 95 || Publication || || Krantenknipsel mbt IJM95 || Publication