Αστυνομική ταυτότητα του Αθανασίου Τσιουκαρή || Η ιστορία αφορά τον παππού μου, Αθανάσιο Τσιουκαρή, του Αστερίου και της Μαρίας, που γεννήθηκε το 1887 στο Λειβάδι Θέρμης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου '14-'18, λιποτάκτησε αρκετές φορές, επιστρέφοντας στο σπίτι του, για να βοηθήσει στις αγροτικές εργασίες. Συνελήφθη, ως βασιλόφρων και φυλακίστηκε στις Φυλακές του Κάστρου του Ναυπλίου για 18 μήνες. Μαζί του φυλακίστηκαν, ο Αντρέας Καραουλάνης και ο Ζαφείρης Τσαρουχάς, από τη Γαλάτιστα, με τον οποίο συνδέθηκε με καρδιακή φιλία. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του έμαθε να γράφει. Το 1918 συνελήφθη ξανά, ως βασιλόφρων, μαζί με τον αδελφό του Πασχάλη Τσιουκαρή και άλλους συγχωριανούς τους από το Λιβάδι Θέρμης (Γεώργιος Μουλιώνης, Νικόλαος Μουλιώνης, Α. Ροφαέλας, Αγγελική Μπουμάνη, Αικατ. Τσιουκαρή-Καμπουνού, Αλ. Ροφαέλας, Γεώργιος Πατουκάς, Γιάννης Βαρύς)και κρατήθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Τούμπα με την ονομασία Σύρματα. Προσβλήθηκαν όλοι από την ασιατική γρίπη και πέθαναν, εκτός από τον παππού μου Αθανάσιο Τσιουκαρή. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι γλύτωσε επειδή έτρωγε, αλμυρά ψάρια, που του τα έφερναν στα Σύρματα, σε όποιον πήγαινε να τον επισκεφθεί. || || Αστυνομική ταυτότητα του Αθανάσιου Τσιουκάρή. || 40.6400331,22.944442799999933 || Αθανάσιος Τσιουκαρής || Official document

Ένα πιστοποιητικό στρατολογίας. 3 Pass (Laissez passer) 1 Guide a l' usage du corps expeditionaires d' Orient Εγκόλπιον Διμοιρίτου του Πεζικού... βιβλίο τχ. Α' || Ο Δημήτριος Κοντορέπας ή Δημητράκης, θείος από την πλευρά του πατέρα του Γιώργου Κωνσταντινίδη, γεννήθηκε το 1871 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε το 1942 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος στη Θεσσαλονίκη πλέον των 40 εταιρειών. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος στη Θεσσαλονίκη την περίοδο 1916-1918. Πράκτορας του Ελληνικού Προξενείου, Ιδρυτής του Ομίλου Φιλόμουσων στου Αθλητικού Γυμναστικού Συλλόγου Ηρακλής. Συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης. || || Recruitment and Conscription || Πιστοποιητικό στρατολογίας || Official document || 40.6400331,22.944442799999933 || Δημήτριος Κοντορέπας ή Δημητράκης || Ελληνικά || || English || Laissez passer || 40.6400331,22.944442799999933 || Official document || Ειδική ταξιδιωτική άδεια για τη μετακίνηση των πολιτών, οι οποίες εκδίδονταν ή επικυρώνονταν από το στρατό. || Δημήτρης Κοντορέπας || || 40.6400629,22.944419100000004 || Δημήτριος Κοντορέπας || Ειδική ταξιδιωτική άδεια για τη μετακίνηση των πολιτών, οι οποίες εκδίδονταν ή επικυρώνονταν από το στρατό. || Front || Official document || Laissez Passer || Français || || Laissez passer || 40.6400331,22.944442799999933 || Official document || Ειδική ταξιδιωτική άδεια για τη μετακίνηση των πολιτών, που εκδίδονταν ή επικυρώνονταν από το στρατό. || Français || Back || Δημήτριος Κοντορέπας || || Δημήτριος Κοντορέπας || Front || Ελληνικά || 40.6400629,22.944419100000004 || Official document || Ειδική ταξιδιωτική άδεια για τη μετακίνηση των πολιτών, η οποία εκδιδόταν ή επικυρωνόταν από το στρατό. || || 40.6400629,22.944419100000004 || Δημήτριος Κοντορέπας || Ειδική ταξιδιωτική άδεια για τη μετακίνηση των πολιτών, που εκδιδόταν ή επικυρωνόταν από το στρατό. || Ελληνικά || Back || Official document || Laissez passer || || Front || Ελληνικά || Turkish, Τουρκικά || English || Guide a l' usage de corps expeditionaire d' Orient || Français || Other || Publication || 48.856614,2.3522219000000177 || Οδηγός που δινόταν στους στρατιώτες των συμμάχων σε τέσσερις γλώσσες, ώστε να συνεννοούνται μεταξύ τους. || Παρίσι || || Οδηγός που δινόταν στους στρατιώτες των συμμάχων, σε τέσσερις γλώσσες, ώστε να συνεννοούνται μεταξύ τους. || Turkish, Τουρκικά || 48.856614,2.3522219000000177 || Guide a l' usage du corps expediotionaire d' Orient || Publication || Ελληνικά || English || Παρίσι || Other || Français || || Turkish, Τουρκικά || Other || Français || Guide a l' usage du corps expeditionaire d' Orient || English || Ελληνικά || Publication || Παρίσι || Οδηγός που δινόταν στους στρατιώτες των συμμάχων, σε τέσσερις γλώσσες ώστε να συνεννοούνται μεταξύ τους. || 48.856614,2.3522219000000177 || || Official document || Έλληνες στρατιώτες του Πεζικού || Ελληνικά || Βιβλίο για τους στρατιώτες του Πεζικού || Recruitment and Conscription || Εγκόλπιον Διμοιρίτου του Πεζικού τχ. Α' || 40.6400629,22.944419100000004 || Front || || Ελληνικά || 40.6400331,22.944442799999933 || Recruitment and Conscription || Βιβλίο για τους Έλληνες στρατιώτες του Πεζικού. || Εγκόλπιον Διμοιρίτου του Πεζικού τχ. Α' || Official document || Έλληνες στρατιώτες του Πεζικού

1 φωτογραφία || Ο Γεώργιος Φιλίππου Χαλουμμής γεννήθηκε στο Παλαιχώρι. Ως πιθανή χρονολογία φέρεται το 1890. Γονείς του ήταν οι Φίλιππος και Χατζημαρία Χατζηγιωρκή. Με την σύζυγο του Παναγιωτού Βερδίνα απέκτησαν 3 παιδιά: την Ανδριανή Ανδρέα Στυλιανού, την Αναστασία και την Ειρήνη Συκοπετρίτη. Μαρτυρία Κατερίνας Χατζηκακούλου: Ο Γεώργιος Φιλίππου Χαλουμμής ήταν αδελφός του αντρός μου, Χριστάκη Λεβέντη Μέρουσα, από την πρώτη σύζυγο του πεθερού μου. Πολέμησε στα μέρη της Μακεδονίας ενάντια στους Βουλγάρους. Περνούσε τον άντρα μου καμιά δεκαριά χρόνια. Ο άντρας μου πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και οι δυο τους πολέμησαν για την ελευθερία του κόσμου. Όταν ήλθε η Βασίλισσα της Αγγλίας στην Κύπρο, τελευταία, ήθελα να πάω να της πώ: «Δεν είμαι κρίμα που ο κουνιάδος μου και ο άντρας μου πολέμησαν παρά το πλευρό σας για την ελευθερία; Η ελευθερία επικράτησε στους λαούς του κόσμου και μόνο η Κύπρος έμεινε σκλαβωμένη» Η Παναγιώτας Κοτσώνη θυμάται τον παππού της, Γεώργιος Φιλίππου Χαλλουμής που έλεγε ότι πολέμησε στον Ελληνοβουλγαρικό Πόλεμο 1912-1913 και αργότερα στα μέρη της Μακεδονίας και της Τουρκίας, μέχρι το 1921 που γύρισε στην Κύπρο μαζί με άλλους συγχωριανούς του Παλαιχωριάτες μετά τη νίκη τους στο Εσκί-Σεχίρ. Εκείνο που της άρεσε ήταν ένα ποίημα που της έμαθε και το οποίο απάγγελε και ο ίδιος τραγουδιστά σε σκοπό λεβέντικο. Το τραγουδούσαν στο στρατό σε ρυθμό εμβατηρίου κατά τις επιθέσεις τους στο Μπιζάνι. Εύζωνοι και φαντάροι λεβέντες χαρείτε, Και δεν είστε μοναχοί. Τρείς χιλιάδες απ’ την Κύπρο Ήρθαμε σας βοηθοί στην μάχη. Να ζήσουν οι Ευζώνοι μας με τη χρυσή τη φέσα, Που στήσαν τη σημαία μας εις το Μπιζάνι μέσα. Ο Βούλγαρος ο στρατηγός που είναι στη Σαλονίκη Που βάζει στα μαλλιά μπογιά, στο μύστακα βερνίκι, Μόλις το εμυρίστηκε μπαρούτι πως βρωμάει Στα κώλα νέφτι έβαλε και για τη Σοφία πάει. Να ζήσουν οι Ευζώνοι μας με τη χρυσή τη φέσα Που στήσαν τη σημαία μας εις το Μπιζάνι μέσα. Εντύπωση έκανε στον Γεώργιο, όπως έλεγε, που δεν τους φώναζαν Παλαιχωριάτες εκεί στην Μακεδονία αλλά Παλαιχωρίτες. Το Μπιζάνι είναι Ηπειρωτικό χωριό της επαρχίας Δωδώνης, του Νομού Ιωαννίνων. Στο μικρό βουνό της περιοχής είχαν κάνει οχυρωματικά έργα Γερμανοί μηχανικοί και στρατιωτικοί και το οχυρό αυτό κράτησε πολύ καιρό τις επιθέσεις του Ελληνικού στρατού στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1913. Ως τον Δεκέμβριο του 1912 τα Ελληνικά στρατεύματα, με αρχηγό τον Στρατηγό Σαπουντζάκη, έδιναν μάχες για να καταλάβουν το Μπιζάνι χωρίς αποτέλεσμα. Τον Ιανουάριο όμως ενισχύθηκαν με την τέταρτη και την έκτη μεραρχία και με βαρύ πυροβολικό και την αρχηγία πήρε ο Διάδοχος Κωνσταντίνος. Τότε έγιναν δύο επιθέσεις. Η μια στις 7 Ιανουαρίου και η άλλη 19-20 Φεβρουαρίου, με αποτέλεσμα να πέσει με ελιγμό το Μπιζάνι και να ελευθερωθούν τα Ιωάννινα. Η μάχη του Μπιζανίου είναι από τις ενδοξότερες σελίδες της Ιστορίας μας. Σε αυτή πήραν μέρος και οι Παλαιχωριάτες Μακεδονομάχοι. (Μαρτυρίες που αναρτήθηκαν από το βιβλίο: Ψιλλίτα-Ιωάννου, Παναγιώτα, 1997. Κραυγή ελευθερίας: Παλαιχώρι 1901-1974. Λευκωσία, σελ. 14)