Het verhaal gaat over Henri Van Praet. Henri was vier jaar aan het IJzerfront. Hij was clairon. Henri geraakte gewond aan zijn arm en hij werd in Engeland gehospitaliseerd. Toen hij hersteld was, werd hij terug naar het front gezonden. Begin november 1918 is hij krijgsgevangen genomen. Zijn echtgenote, die in Boom woonde, vernam dat de trein met krijgsgevangenen waar Henri op zat, naar Brussel reed en daar halt zou houden. Ze hadden familie in Brussel. De echtgenote van Henri is naar de familie in Brussel gegaan. Ze konden gedaan krijgen dat Henri Van Praet even 'verlof' kreeg als krijgsgevangene. Hij mocht meegaan naar het huis van de Brusselse familie, met de belofte tijdig terug te keren. Henri zag daar voor het eerst in vier jaar zijn echtgenote terug. Vervolgens werd hij afgevoerd naar Duitsland. Begin juli 1919 kwam hij gezond terug thuis. Enkele weken later beviel zijn vrouw van een tweeling, exact negen maanden na hun weerzien in Brussel. Een deel van de familie zat tijdens de oorlog in het interneringskamp Harderwijk (Nederland). De schoonbroer van Henri zat in het interneringskamp in Amersfoort en een andere schoonbroer zat in Soltau, Duitsland. || - postkaart met gezinsfoto, verstuurd naar Harderwijk; - foto uit militair kirjgsgevangenenkamp Amersfoort; - foto's van Henri Van Praet aan het front.

Fotografische briefkaarten uit het Munster- en Hamelnlager. Deze fotografische briefkaarten werden in de kampen vervaardigd om de variatie aan verschillende nationaliteiten, legers en culturen ten toon te stellen. Het kort bericht van kapelaan Dewit over Jean Polus verblijf in het ziekenhuis van Luik en het kampattest uit Hameln van het overlijden van Jean Polus in 1917. || Pieter-Joannes (Jean) Polus was afkomstig uit Hasselt, 24 jaar en getrouwd met Theresia Peeters toen hij in 1914 gemobiliseerd werd. Hij vocht als soldaat bij het 11de linieregiment in Luik en raakte hier gewond. Na een tijd in een ziekenhuis in Luik werd Jean Polus als krijgsgevangene afgevoerd. Een kapelaan, Joseph Dewit, bezorgde een kort bericht aan de ouders van Jean Polus. Hij stelde hen gerust dat Jean kort ziek was geweest maar inmiddels gezond en als krijgsgevangene naar Duitsland werd afgevoerd. Hij vervolgde Ik heb met hem gesproken. Hebt dus maar goede hoop; na den oorlog komt hij gezond terug.. Eerst komt Jean terecht in het Munsterlager bij Hannover. Hij blijft hier tot omstreeks 1916 of 1917. Later wordt hij overgebracht naar het krijgsgevangenenkamp van Hameln (Hamelnlager, Hannover). Hier overlijdt hij op 21 april 1917, na een korte ziekte, in het ziekenhuis van Georgsmarienhütte (Osnabrück). Het kampbestuur maakte hiervan pas op 17 juli 1917 een attest op. Postuum werden hem twee medailles toegekend: de Herinneringsmedaille aan de Oorlog 1914-1918 en het Gedenkteken der Zegepraal.

Drie medailles, doodsbrief van Cyrille Braeck en een reeks postkaarten. || Cyrillus Baeck (°Kontich 19 november 1888 + Mortsel 14 augustus 1971). Tijdens de eerste wereldoorlog was hij onderofficier. Zijn regiment dat ten strijde trok vanuit Schaarbeek, werd gevangen genomen in de omgeving van Namen en van daaruit moesten zij, meestal te voet, naar Munster in West Falen (fotoalbum). Cyrille Baeck was als sportman een bekend schermmeester. Op een der foto's uit het krijgsgevangenkamp is hij te zien tijdens het hoogspringen. Na de oorlog werd hij gevraagd om als schermmeester les te geven aan de universiteit van Yale (USA), wat echter omwille van familiale omstandigheden niet is doorgegaan. De moeder van Cyrille Baeck, weduwe Anna De Caesteker, werd door koning Albert I met een ereteken vereerd, daar zij vier zonen aan het front had, dewelke allen als invalide de oorlog overleefden.