Twee brieven van Aimé Billiau naar zijn ouders toe in augustus en september 1914. Een foto van Aimé Billiau en een transcriptie van één van die brieven door Mevr. Rika Billiau. || Kapitein Aimé Billiau (1892-1914), zoon van Théophile Billiau en Nathalie Depré, werd tijdens de Eerste Wereldoorlog als vermist opgegeven. In het archief van Evere staat vermeld dat hij hoogstwaarschijnlijk sneuvelde tijdens de Slag aan de IJzer op 24 oktober 1914 nabij Diksmuide (vermoedelijk aan de Tervate brug). In augustus en september 1914 heeft hij echter nog verschillende brieven naar zijn ouders gestuurd waarvan er twee bewaard zijn gebleven. De originelen van de brieven zijn in het bezit van Suzanne Cattrysse, weduwe van Georges Billiau. Vermoedelijk kreeg hij die brieven van zijn zus Simone Billiau, die taak van bewaarster van familie archief op zich heeft genomen. Gelukkig maar. De eerste brief is van 7 augustus 1914 en geschreven vanuit een kasteel in Oirbeek bij Tienen. In deze eerste brief is Aimé heel optimistisch over de oorlog en het verloop ervan. Hij schrijft dat de Duitsers om een wapenstilstand vragen en dat zij heel wat verliezen te verwerken kregen. Hij probeert zijn moeder zo goed mogelijk gerust te stellen. In een tweede brief gaat hij dieper in op de omstandigheden waarin de soldaten moeten vechten. Hij beschrijft hoe de Duitse kanonnen obus na obus afvuren op de Belgische stellingen, hoe diep de kraters wel niet zijn van die obussen en hoeveel angst ze inboezemen bij de soldaten. Toch schrijft hij ook dat hij veel geluk heeft gehad want hij was niet één van de dertig Belgische mannen die er het leven lieten... Helaas een kleine drie weken later werd ook Aimé Billiau het slachtoffer van de oorlog.

De Grootvader langs vaderkant kreeg brieven van broers die paters waren in Arnhem en van zijn zusters in de periode dat hij aan de Ijzer vocht. In totaal waren dat 29 brieven over het dagelijks leven en briefkaarten De Grootvader heeft nooit verteld over oorlog. In de familie dachten ze dat hij als vrijwilliger naar het front ging, maar uit de brieven kwam een ander beeld aan bod. In de brieven staat dat hij vervroegd in begin 1915 naar het front trok. Er staan ook enkele familiale zaken en ook anekdotes over het leven in Antwerpen tijdens de oorlog. Zo was er een lofrede voor de burgemeester, het lopen in de driekleur op rond november over de Meir, de toestemming aan vrouwen om te stempelen, de ‘A’ van Albert op borstkas, gronden die beschikbaar waren, werden tijdelijk verdeeld om aardappelen te planten en informatie over het leven in Arnhem. Er waren ook 2 broers vanuit Borgerhout: de ene broer was docent in Arnhem (1913, de andere broer is voor of bij het uitbreken van de oorlog naar Arnhem gevlucht.

Foto van de familie Van Kerkom, Pierre Van Kerkom en zijn drie broers, de plaat is bewerkt geweest (de foto is geretoucheerd), het uniform van de grootvader is nadien toegevoegd (is ook een foute interpretatie van een uniform ten tijde van WOI). Foto op plaat, bewerkt tijdens reproductie. Opschrift: Souvenir de la Guerre Européenne. Afmetingen: 39 x 29 cm. Pierre Van Kerkom was de grootvader van deelneemster Hilde Claesen. Pierre Van Kerkom was getrouwd met Elisabeth Vandevin. Verhaal gekregen van Maria Van Kerkom, dochter van Pierre Van Kerkom en moeder van deelneemster Hilde Claesen. || Pierre Van Kerkom, grootvader van Hilde Claesen, zou van 1915 tot 1918 in dienst geweest zijn. Zijn drie broers zouden apart opgeroepen geweest zijn, ze hebben allen de oorlog overleefd. Foto van de familie Van Kerkom, Pierre Van Kerkom en zijn drie broers, de plaat is bewerkt geweest (de foto is geretoucheerd), het uniform van de grootvader is nadien toegevoegd (is ook een foute interpretatie van een uniform ten tijde van WOI).