Ο Θ.Ι Παπαδόπουλου από το χωριό Γενάγρα της Μεσαορίας ο οποίος κατετάγη στις τάξεις του Γαλλικού στρατού στην πολύ χαρακτηριστική επιστολή του προς τους συγγενείς του γράφει από το Ολκάτ της Γαλλίας την 23η Μαΐου 1915. Αγαπητέ Ιωάννη, Μάθε ότι βρίσκομαι στον Ευρωπαϊκό πόλεμο δηλαδή στη Γαλλία. Από επτά μηνών βρισκόμαστε διαρκώς στα προχώματα και μέχρι την 9η Μαΐου έχω γυρίσει σχεδόν όλα τα προχώματα. Ήμασταν στο δεξιό και τώρα ήρθαμε στο Βέλγιο, δηλαδή στο Αρράς. Στις περιπτώσεις που διενεργείτο επίθεση ήμασταν ολόκληρος ο Ελληνικός λόχος με Έλληνα ανθυπολοχαγό ο οποίος τραυματίστηκε την 9η Μαΐου. Συνεχίζοντας την επιστολή του αναφέρει ότι μόλις δόθηκε το σύνθημα της γενικής επίθεσης εξήλθαμε από τα χαρακώματα και προχωρήσαμε τρία χιλιόμετρα και κατέλαβαν από τους εχθρούς τρείς γραμμές προχωμάτων, 12 κανόνια, 10 μυδραλιοβόλα (είδος βαρέως πολυβόλου) και 500 αιχμαλώτους μόνο από το σημείο που μαχόμασταν εμείς. Στη συνέχεια ό Θ.Ι Παπαδόπουλου αναφέρει στην επιστολή του: Τραυματίστηκα και εγώ ελαφριά με μία σφαίρα στο χέρι. Από 12 ημερών είμαι στο νοσοκομείο. Τώρα το δεξί μου χέρι μου είναι σχεδόν καλά. Η πληγή είναι πάνω από την αγκώνα στο χοντρό μέρος του χεριού μου. Η σφαίρα πέρασε στο άλλο μέρος του χεριού μου και πιστεύω ότι τουλάχιστον μετά από 10 μέρες θα φύγω από το νοσοκομείο και θα επανέλθω στο σύνταγμα μου. Ελπίζουμε ότι ο πόλεμος δεν θα διαρκέσει πολύ γιατί εξαντλήθηκε ο στρατός και των μεν και των δε. Εμείς τουλάχιστον δεν στεναχωρηθήκαμε από την στέρηση τροφής αλλά οι Γερμανοί υποφέρουν πολύ. Όταν κυριεύσαμε τις τρεις γραμμές των προχωμάτων των Γερμανών δεν βρήκαμε τίποτα ούτε ένα ψωμί. Πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιο απορίας. Αυτά είναι τα νέα του πολέμου αναμένω να μου γράψεις και τα δικά σας νέα. Μέσα από το γράμμα του ο Θ.Ι Παπαδόπουλου δίνει μια αρκετά αντιπροσωπευτική εικόνα του πολέμου. Περιγράφει τον τρόπο που τραυματίστηκε και τις συνθήκες υπό τις οποίες υπέστησαν κακουχίες και βάσανα στο μέτωπο. Χαρακτηριστική είναι επίσης η αναφορά του με αριθμητικά δεδομένα όσον αφορά τα πολεμοφόδια που κάτεσχαν από τον εχθρό γεγονός που αποδεικνύει την σημαντικότητα τους κατά την περίοδο του πολέμου. || Απόκομμα της εφημερίδας.

Απόκομμα της εφημερίδας || Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο Στυλλής Παρβέρης από τον Καραβά κατετάγη ως στρατιώτης στον Αγγλικό στρατό. Κατά τις τελευταίες επιθέσεις στην Μακεδονία κατά του εχθρού ο Στυλλής Παρβέρης έδειξε απαράμιλλη ανδρεία και αφάνταστη τόλμη. Ενώ οι συμπολεμιστές του θερίζονταν από τα εχθρικά πυρά και οι υπόλοιποι έτρεχαν να κρυφτούν για να σώσουν τη ζωή τους, αυτός περιφρονώντας τον κίνδυνο εξακολούθησε αδιάκοπα να μεταφέρει τραυματίες μέσα από πυροβολισμούς και ρήψεις οβίδων καταφέρνοντας έτσι να σώσει από βέβαιο θάνατο πολλούς Άγγλους αξιωματικούς. Για το λόγο αυτό η αρχηγία του Αγγλικού στρατού απένειμε σε αυτόν το παράσημο της Ανδρείας του βασιλέως της Αγγλίας με στρατιωτικές τιμές και παρουσία των Αγγλικών στρατευμάτων και πολλών Κυπρίων στρατιωτών. Κατά τη διάρκεια της παρασημοφόρησης του Κυπρίου πολεμιστή, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι Άγγλοι στρατιώτες φώναζαν «Ζήτω η Κύπρος».

Απόκομμα της εφημερίδας || Σε μία εποχή χωρίς τεχνολογικά ή άλλα μέσα οι Κύπριοι όπως και όλοι οι υπόλοιποι πολεμιστές κρατούσαν επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα στους οποίους περιέγραφαν με βλοσυρό αλλά και περήφανο τρόπο τη φρίκη του πολέμου και τις τότε συνθήκες που επικρατούσαν στα διάφορα μέτωπα. Ο Απόστολος Κ. Αποστόλου από τον Καραβά λίγες μέρες πριν το θάνατο του γράφει στον θείο του Ιωάννη Γ. Καλαβά: Μάθετε ότι είμαι καλά και μάχομαι στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση και ελευθερία της πατρίδας μας. Εύχομαι να βλέπετε στις εφημερίδες τα κατορθώματα του Ελληνικού στρατού τον οποίο θαυμάζουν όλοι. Καθημερινά συλλαμβάνουμε Βούλγαρους αιχμαλώτους οι οποίοι μας εξιστορούν τα όσα υποφέρουν από τους Γερμανούς οι οποίοι τους βρίζουν, τους ξυλοκοπούν, τους αφήνουν πεινασμένους με διάφορες κακουχίες και ασθένειες ενώ εμείς την ίδια ώρα τρώμε πίνουμε, διασκεδάζουμε και χορεύουμε παίζοντας διάφορα όργανα. Στη συνέχεια της επιστολής του αναφέρει ότι προ λίγων ημερών χόρευαν και με συνοδεία αρμονικής στην πρώτη γραμμή και όταν άκουσαν οι Βούλγαροι τα γλέντια έριξαν οβίδες για να μας εκφοβίσουν αλλά χωρίς αποτέλεσμα αφού οι Έλληνες δεν φοβούνται όπως τότε το 1912 και 1913. Τέλος στην επιστολή του ο Απόστολος Κ. Αποστόλου επισυνάπτει το ακόλουθο τραγούδι: Τα σύννεφα διαλύθηκαν, λιώσανε τα χιόνια και κελαηδούν τα αηδόνια. Παντού παντού ακούγονται συμμαχικά κανόνια, φόβος και τρόμος έπιασε της Σόφιας τα αρκούδια. Από το ένα μέρος οι πεζοί από το άλλο οι τσολιάδες πετάνε για δώρα στον εχθρό μικρές χειροβομβίδες. Εμπρός ακούεται παντού από τους παλληκαράδες, οι πυροβολητές ατρόμητοι σκορπίζουν τις οβίδες. Ένας άλλος Κύπριος στρατιώτης που μετείχε στην μάχη του Σκρα και προάχθηκε στον βαθμό του Λοχία ο Μιχαήλ Θεοχάρους Μιχαηλίδης από το χωριό Πραιτώρι της επαρχίας Πάφου γράφει προς τον πατέρα του: Με την παρούσα επιστολή σας πληροφορώ ότι κερδίσαμε την νίκη του Σκρα ύστερα από επίμονη μάχη. Είμαι ευτυχής που έλαβα μέρος και βίωσα αυτή την γιγάντια μάχη. Επί δύο μέρες βομβαρδίζαμε τον τα εχθρικά χαρακώματα καταστρέφοντας έτσι κάθε συρματόπλεγμα και εμπόδιο. Εναέριες τορπίλες εισχώρησαν 5 μέτρα στη γη με αποτέλεσμα να προκαλέσουν μεγάλες ζημιές στον εχθρό. Την 17η (πιθανόν Σεπτεμβρίου 1918) και ώρα 4 π.μ δόθηκε μέσω σάλπιγγας η εντολή για εξόρμηση των στρατιωτών μας και εντός 2 ωρών φτάσαμε στα αντίπαλα στρατεύματα τα οποία συλλάβαμε χωρίς καμία αντίσταση ενώ οι ίδιοι οι εχθροί θαύμασαν το την ανδρεία μας αφού εντός λίγων λεπτών βρέθηκαν περικυκλωμένοι αυτοί που θεωρούσαν απόρθητα τα φρούρια του Σκρα ντι Λέγγεν. Στη συνέχεια καταλάβαμε πολλά λάφυρα όπως όπλα πολυβόλα και πολεμοφόδια. Το μεγαλύτερο και πιο αξιοθαύμαστο θέαμα ήταν όταν τα Ελληνικά αεροπλάνα οδηγούμενα από τους Έλληνες αεροπόρους θριάμβευσαν δίνοντας έτσι μεγάλο ενθουσιασμό στα στρατεύματα μας. Πετούσαν 50 μέτρα πάνω από το έδαφος και έδειχναν με συνθήματα την πορεία της μάχης σε όλα τα στρατεύματα μας. Μόλις έγινε η κατάληψη του περιβόητου Σκρα και λόγω της έλλειψης συγκοινωνιών μεταξύ του Μεράρχου και των στρατευμάτων, χρησιμοποιήσαμε τα λευκά περιστέρια ως ταχυδρόμους στα οποία δέσαμε μικρούς φακέλους για να διαδώσουμε τις χαρμόσυνες ειδήσεις και τη λαμπρή μας νίκη. Μέσα από αυτές τις επιστολές μπορεί κανείς να αντιληφθεί τα βιώματα των πολεμιστών καθώς επίσης το θάρρος, την περηφάνια, τον ενθουσιασμό και την προθυμία τους να αγωνιστούν για την πατρίδα τους.