-104- 635,950 świeckich/, tłomaczyć można tem, że klasztory i inne organizacje religijne, zastąpiły w Tybecie dawne kluby męskie, odgrywające wielką rolę polityczną w kulturze wolnomacierzystej. Całkowite zagarnięcie władzy świeckiej przez lamów nastąpiło jednak dopiero po wyżej wspomnianej reformie lamaizmu w XIV wieku, przedtem odgrywali pewną rolę i władcy świeccy, a nawet w średniowieczu na pograniczu Tybetu z Chinami były państewka, w których ustrój społeczny wolno- macierzysty, posunął się aż do wysunięcia na czoło kobiet, jako ich władczyń. Ciężkie warunki geograficz- ne sprawiają, że uprawa ziemi, będąca podstawą gospo- darki kultury wolnomacierzystej w Tybecie w niewielu tylko miejscach odgrywa tylko większą rolę, natomiast główną podstawą gospodarczą stało się tam pasterstwo /owce,jaki/, to też wełna jest głównym produktem tybe- tańskiego eksportu, kierującego się prawie wyłącznie do Indji. Z Indji również tą samą drogę przez kilka wyso- kich przełęczy idzie import obcy do Tybetu, składają- cy się jak obecnie głównie z wyrobów bawełnianych. Z Chinami, względem których Tybet popadł w zależność od r. 1720, stosunki handlowe były zawsze minimalne, a zależność polityczna występowała w postaci wyższych

-104- 635,950 świeckich/, tłomaczyć można tem, że klasztory i inne organizacje religijne, zastąpiły w Tybecie dawne kluby męskie, odgrywające wielką rolę polityczną w kulturze wolnomacierzystej. Całkowite zagarnięcie władzy świeckiej przez lamów nastąpiło jednak dopiero po wyżej wspomnianej reformie lamaizmu w XIV wieku, przedtem odgrywali pewną rolę i władcy świeccy, a nawet w średniowieczu na pograniczu Tybetu z Chinami były państewka, w których ustrój społeczny wolno- macierzysty, posunął się aż do wysunięcia na czoło kobiet, jako ich władczyń. Ciężkie warunki geograficz- ne sprawiają, że uprawa ziemi, będąca podstawą gospo- darki kultury wolnomacierzystej w Tybecie w niewielu tylko miejscach odgrywa tylko większą rolę, natomiast główną podstawą gospodarczą stało się tam pasterstwo /owce,jaki/, jto też wełna jest głównym produktem tybe- tańskiego eksportu, kierującego się prawie wyłącznie do Indji. Z Indji również tą samą drogę przez kilka wyso- kich przełęczy idzie import obcy do Tybetu, składają- cy się jak obecnie głównie z wyrobów bawełnianych. Z Chinami, względem których Tybet popadł w zależność od r. 1720, stosunki handlowe były zawsze minimalne, a zależność polityczna występowała w postaci wyższych

-104-