Mój ojciec Władysław Rózga urodził się 15 marca 1897 roku w Młynarach k. Piotrkowa Trybunalskiego. Z zawodu był brukarzem. W wojsku służył od 1918 roku jako saper. Był w Warszawie i Przemyślu. Ojciec otrzymał stopień kaprala rezerwy. Był też sanitariuszem w szpitalu w Łodzi. Opowiadał mi, że podczas jego służby szpital dwa razy odwiedził Józef Piłsudski. Generał odwiedzał rannych i częstował ich papierosami - zgilzami i munsztukami. W 1939 roku ojciec ze swoimi robotnikami schował w betoniarni pomnik Kościuszki, który obalili Niemcy. Został za to odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Ojciec zmarł w 1956 roku w Tomaszowie Mazowieckim. Dzięki doświadczeniu w byciu sanitariuszem potrafił bez problemu zająć się rannymi również w cywilu. Po wojnie był radnym w Tomaszowie Mazowieckim. Mój stryj Bolesław, urodzony 6 lutego 1902 roku w Moszczenicy, zmarł w 1941 roku w Warszawie. Jako młody człowiek zaciągnął się do legionów. W 1920 roku został ranny. Służył w 30. Pułku Piechoty. Był starszym sierżantem sztabowym do 1937 roku. Został zwolniony na własną prośbę. Mój starszy stryjek, Stefan Rózga, urodzony w 1885 roku w Młynarach, również brał udział w wojnie. || Zdjęcia ojca oraz dwóch stryjów: (1) Bolesaw Rózga, rok 1920 (2) Fotografia dla Józiuni, Łódź 30.07.19 (3) Władysław Rózga, Warszawa 1920 r. (4) Władysław Rózga, Warszawa 1920 r. (5) Stefan Rózga, Tomaszów Mazowiecki 1920r., na odwrocie list zaadresowany do Władysława z wiadomością, że wybiera się do wojska (6) Władysław Rózga, Przemyśl 1920r.