2 φωτογραφίες και 1 μετάλλιο
Ο Νικόλας Μιχαήλ Παρασκευά γεννήθηκε στον Λάρνακα Λαπήθου στις 4 Απριλίου το 1896. Το 1920 παντρεύτηκε την Αγάθη Χαραλάμπους Σκάρπατζη και απέκτησαν τρία παιδιά την Αντριανού, Χαράλαμπο και Ιωακείμ. Ο εγγονός του Δημήτρης Νικολάου γιος του Ιωακείμ μαρτυρά ότι ο παππούς του σε ηλικία 17,5 χρονών κατετάγη στον Μακεδονικό Μέτωπο ως ημιονηγός το 1914, αφού προηγουμένως ξεγέλασε το γραφείο στρατολόγησης αλλάζοντας το πιστοποιητικό γέννησης του έτσι που να φαίνεται 18 χρονών για να δικαιούται να στρατολογηθεί. Κατά την διάρκεια του πολέμου έλαβε μέρος στις μάχες της περιοχής Θεσσαλονίκης, Σερρών, Δοιράνης, Κιλιντιρίου, Στρυμώνα Ποταμού, Νιγρίτας, Λαχανά κ.α. Απολύθηκε το 1918 στην Θεσσαλονίκη και επέστρεψε στην Κύπρο. Κατά την απόλυση του έλαβε το τιμητικό μετάλλιο MMC 10285 το οποίο φορούσε με καμάρι στις εθνικές επετείους. Επίσης του απονεμήθηκε μεταλλικό περιβραχιόνιο στο οποίο γραφόταν ο αριθμός MMC 10285, το ονοματεπώνυμο και το χωριό του. Συχνά με τραγούδια που έφτιαχνε ο ίδιος εξιστορούσε σε όλη την οικογένεια του τις ιστορίες από τον πόλεμο και τους τόπους όπου πολέμησε. Χαρακτηριστικά ο εγγονός του Δημήτρης Νικολάου θυμάται το εξής στίχο: Τζιή πας το Κιλιντίριο, τα τηλεβόλα στήσαν, τζιή κάθε σφαίρα του εχθρού τους Ελληνες θερίζει.... Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής παρέμεινε εγκλωβισμένος στο κατεχόμενο σήμερα Λάρνακα Λαπήθου για δεκατέσσερις μήνες. Επιστρέφοντας στις ελεύθερες περιοχές στον Σεπτέμβρη του 1975 οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις δεν του επέτρεψαν να μεταφέρει κανένα προσωπικό του αντικείμενο στις ελεύθερες περιοχές. Το μόνο αντικείμενο που βρίσκεται στα χέρια της οικογένειας του Νικόλα Μιχαήλ Παρασκευά είναι 2 φωτογραφίες του ιδίου και της συζύγου του τις οποίες είχαν βγάλει οι τούρκοι εισβολείς κατά την σύλληψη του. Απεβίωσε στην προσφυγιά στις 4 Μαΐου του 1984 και είναι θαμμένος στο κοιμητήριο των Αγίων Τριμιθιάς.