My grandfather Demetris Georgiou from Louvaras village, Cyprus enlisted as a muleteer in the British Army during the First World War with his brother Yiannis Georgiou. Their father did not want them to go to war, however, they departed from Famagusta sea port and journeyed to Thessaloniki by ship when my grandfather was just 18 years old. When they arrived in Macedonia, they travelled up to the Bulgarian border and reached the Balkan mountains; in Greek: “Pangeon Oros” where they set up camp. My grandfather would often say that he could hear the Jackals (Coyotes) or Chakalia in Greek, howling at night on the Rhodope mountain ranges. The muleteers were unarmed and their job was to look after the mules. The British officers were, however, armed. Demetri and his brother eventually received their first paycheck, which they sent to their father George Georgiou in Cyprus and were later to discover that, as soon as their father received the letter, he kissed it and passed away from his grief at their absence at war. Demetri returned to Cyprus with his brother when the war ended, and married my grandmother, Panagiota Antoniou Papaneophytou, from Pano Platres and they had 5 children. Not long after, British officers in Pano Platres presented Demetri Georgiou with his war medal. His brother Yiannis, remained in Louvaras Village, where he married and had two children and became a priest, Father Papa-Yiannis. Dina V James Limassol, Cyprus || War medal

Ο Μιχαήλ Χατζημάρκου γεννήθηκε στο Παλαιχώρι. Ως πιθανή χρονολογία φέρεται το 1890. Γονείς του ήταν οι Γεώργιος και Μαρία Χατζημάρκου. Με την σύζυγο του Κυριακού Γεωργίου Κουτσόφτα απέκτησαν 2 παιδιά. Τον Παναγιώτη και Γεώργιο Χατζημάρκου. Ο Μιχαήλ Χατζημάρκου εντάχθηκε στον Ελληνικό στρατό το 1918 και πήρε μέρος στη διαμάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολέμησε μέχρι το Εσκί-Σεχίρ κοντά στην Άγκυρα. Μαρτυρία Γεώργιου Χατζημάρκου: Όταν ο πατέρας μου πήγε στον πόλεμο εγώ ήμουν ενάμισι χρονών περίπου και ο αδελφός μου τριών. Θυμούμαι το μετάλλιο του που έφερε από τον πόλεμο αυτό δεμένο με μια κόκκινη κορδέλα. Επέστρεψε το 1921 μετά τη νίκη των Ελλήνων στο Εσκί-Σεχίρ, πριν την μικρασιατική καταστροφή. Ασχολήθηκε με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία. Απεβίωσε στα μέσα της δεκαετίας του '70. || 1 φωτογραφία μεταλλίου που απονεμήθηκε σε όλου τους ημιονηγούς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

1 φωτογραφία μεταλλίου που απονεμήθηκε σε όλους τους ημιονηγούς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. || Ο Νικόλας Πίττας γεννήθηκε στην Άσσια το 1900-1901. Ο Νικόλας Πίττας κατετάγη ως ημιονηγός muleteer το 1917 στο Σώμα Ημιονηγών και υπηρέτησε στο Μακεδονικό Μέτωπο. Πήγε και σε άλλες χώρες όπως Αίγυπτο, Τουρκία και μετέφερε εκτός από τρόφιμα και πληγωμένους. Έλεγε συχνά μακάρι να μην δείτε αυτά που έχω δει. Επέστρεψε στην Κύπρο μετά το τέλος του πολέμου και παντρεύτηκε γύρω στο 1930 με την Αγάθη Λούκα από το Νέο Χωριό. Έζησαν στη Άσσια. Απέκτησαν 6 παιδιά: Μιχάλης, Μαρία, Χρυστάλλα, Αντρέας, Λουκία και Χρίστος. Ο Νικόλας Πίττας ήταν βοσκός.