1 φωτογραφία || Ο Κωνσταντίνος Κοντός (1892-1970) από την πολυμελή οικογένεια του Σταύρου Χόπση, είχε σύζυγο την Χριστίνα με την οποία απέκτησε 2 υιούς, τον Γεώργιο και τον Σταύρο. Σε ηλικία 20 ετών κατετάγη στον Ελληνικό στρατό και πολέμησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους στην περιοχή της Μακεδονίας. Στην συνέχεια υπηρέτησε κατά το Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο σε διάφορα μέτωπα της Ευρώπης και παρασημοφορήθηκε για την ανδρεία του. Ο Κωνσταντίνος ασχολήθηκε με το ψάρεμα.

Γεννήθηκε στην Πεντάγυια το 1898 και απεβίωσε 21 Οκτώμβρίου 1997 σε ηλικία 99 ετών. Γονείς του ήταν ο Ηλίας Ιωακείμ και η Παντελού Ιωακείμ. Με την σύζυγο του Ιουλία Θεοδώρου απέκτησαν 8 παιδιά. Την Παντελίτσα, την Κατερίνα (απεβίωσε), την Αφροδίτη, την Μαρία, τον Αντρέα (απεβίωσε), τον Θεόδωρο (απεβίωσε), την Λυγία (απεβίωσε) και την Γιαννούλα. Υπηρέτησε ως ημιονηγός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα στην Μικρασιατική εκστρατεία το 1922. Οταν επέστρεψε στην Κύπρο προς το τέλος του 1922 προσλήφθηκε στην Κ.Μ.Ε. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εντάχθηκε ως εθελοντής στο Κυπριακό Σύνταγμα. Υπηρέτησε στο Σουδάν και στην Ιταλία ως οδηγός οχημάτων και μάγειρας. Μετά την επιστροφή του προσλήφθηκε στην Κ.Μ.Ε. ως βιντζέρης στην φόρτωση πλοίων. || 1 φωτογραφία || || Photograph || Φωτογραφία του Γεώργιου Ιωακείμ

1 φωτογραφία || Ο Παπαγεωργίου Γεώργιος Πεηντάνας γεννήθηκε στο Παλαιχώρι πιθανόν το 1892 απο τους Κυριάκο Παπαγεωργίου και Παναγιώτα Κυριάκου. Παντρεύτηκε την Σοφία Κ. Σιόχειλου και μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τους Ευρυπίδη, Ανδρέα, Κυριάκο και Δαμιανό. Φέρει το επώνυμο Πεηντάνας, από τα δυο τελευταία ψηφία του αριθμού του (..51) που είχε όταν ήταν στρατιώτης, κατά τη διάρκεια των Μακεδονικών Πολέμων του 1912-1913 μέχρι το 1918. Στους πολέμους αυτούς πήρε μέρος μαζί με άλλους Παλαιχωριάτες. Πολέμησαν στην Ελληνοσερβική γραμμή της Γευγέλης όπου πήραν μέρος και πολλοί άλλοι Κύπριοι Μακεδονομάχοι, από τους οποίους αρκετοί βρίσκονται θαμμένοι εκεί. Παρασημοφορήθηκε δύο φορές στον πόλεμο αυτό. Η μια ήταν στη Γευγέλη όπου κατόρθωσε να παραφυλάξει και να συλλάβει επ΄αυτοφώρω ένα κατάσκοπο. Στην πράξη του αυτή αποδόθηκε μέγιστη σημασία και ο αξιωματικός του τιμήθηκε με προαγωγή. Μετά την μάχη αυτή ο Γεώργιος Πεηντάνας και άλλοι Παλαιχωριάτες οδηγήθηκαν με το στράτευμα τους, του Διαδόχου Κωνσταντίνου στο οποίο υπηρετούσαν, στην Ήπειρο. Σε επίθεση του το στράτευμα αυτό με εφόπλου λόγχη στις 21 Φεβρουαρίου 1913 κατέλαβε το οχυρό του Μπιζανίου και ελευθέρωσε τα Ιωάννινα. Τον Γεώργιο Παπαγεωργίου διέκρινε βαθιά θρησκευτική πίστη. Μελετούσε την Αγία Γραφή μέχρι το τέλος της ζωής του και επιθυμία του ήταν να σπουδάσουν τα εγγόνια του Θεολογία. Εξιστορώντας τις κακουχίες που περνούσαν και την πείνα που τους θέριζε κατά τη διάρκεια του πολέμου, έλεγε με παράπονο ότι υποχρεώθηκαν να κλέψουν από το κοτέτσι ενός παπά στη Βουλγαρία ένα κοτόπουλο. Προαισθάνθηκε την ημέρα του θανάτου του και ήταν γαλήνιος για το επερχόμενο τέλος. Την Αγία Παρασκευή έγινε η κηδεία του, μαζί με τον Χριστό, αναφέρουν χαρακτηριστικά οι γιοί του Ευριπίδης και Ανδρέας. (Οι μαρτυρίες αναρτήθηκαν από το βιβλίο: Ψιλλίτα-Ιωάννου, Παναγιώτα, 1997. Κραυγή ελευθερίας: Παλαιχώρι 1901-1974. Λευκωσία, σελ. 10).