Jan, de kleinzoon van Frans Wuyts vertelde het verhaal. Zijn grootvader had zijn legerdienst vervuld in 1909 bij de genietroepen. In 1914 werd hij gemobiliseerd in de Westhoek als geniesoldaat aan het front voor een termijn van 4 jaar. In 1916 werd hij het slachtoffer van een chloorgasaanval waardoor hij tijdelijk blind werd. Hij werd gehospitaliseerd in Engeland waar hij tyfus kreeg en waar hij ook een speciale bril kreeg voor zijn blindheid. Frans had een oorlogsmoeder in Noord-Frankrijk waar hij terecht kon tijdens zijn verloven. || Bril die Frans in Engeland kreeg in 1916 tegen de tijdelijke blindheid na een gasaanval. Medaille met de vermelding op de voorzijde 1914 Ijzer..niet over 1918 en op de keerzijde Hulde aan Wuyts Frans houder van de vuurkaart. Twee medailles: - 17 oktober 1914,(keerzijde) Ijzer (herkenning voor deelname aan de Slag aan den Ijzer) - 1914-1918 (keerzijde) herinneringsmedaille van de veldtocht 1914-1918.

Frans D’hooge geboren op 26/03/ 1892 en gestorven op 09/02/1978 is afkomstig van Doornzele bij Evergem. Hij was soldaat bij de 5de divisie, 1ste linieregiment en afgezwaaid van het leger in 1913. Hij werd eind juni 1914 terug opgeroepen. Eerst is hij richting Luik gestuurd, maar hij is daar nooit aangekomen. Hij is in Tienen gebleven en daarna teruggekomen via kanaal Brussel-Rupel, Buggenhout, Antwerpen … overal … Toen we in Antwerpen aankwamen was er voor het eerst eten en hij laadde zijn rugzak vol. Hij heeft ook de Ijzerslag meegemaakt. Hij kreeg tyfus begin 1915 en ging op herstel in Frankrijk in Camp du Ruchard. Hij werd ingezet om jonge rekruten op te leiden. In 1916 werd Frans naar Boezinge gestuurd om de Engelsen te ondersteunen, waar hij gewond raakte aan het oog. Hij ging naar het ‘ziekenhuis van de koningin’ zoals hij het noemde. Hij herstelde in abdij van Valloires, waarna hij terug naar het front werd gestuurd en heeft daar koning Albert persoonlijk ontmoet. Bij het eindoffensief had de vijfde divisie het geluk te moeten achterblijven om erover te waken dat de Duitsers niet terug zouden oprukken en daardoor bleven de verliezen beperkt. Hij werd ingezet bij het bezettingsleger nabij Aken. Met kerstmis 1918 gaat hij naar huis. Hij werd afgezwaaid in augustus 1919 en kreeg 7 frontstrepen Hij stuurde een brief uit 1916 die pas is aangekomen in 1941, via Zeeuws-Vlaanderen is de brief uiteindelijk hier geraakt. || Soldatenpaspoort Vuurkaart Foto van Frans D’hooge in uniform Herstel in Frankrijk Camp du Ruchard Brief 1916 die pas in 1941 besteld is + briefomslag Fot Herstel Abdy van Valloires Militair dossier || || Official document || Vuurkaart || Front || || Vuurkaart || Back || Official document || || Front || Soldatenpaspoort || || Soldatenpaspoort || Official document || Back || Recruitment and Conscription || || Photograph || Foto familie Wouters || || Vuurkaart || Front || Official document || Recruitment and Conscription || || Official document || Recruitment and Conscription || Back || Vuurkaart

Frans werd geboren te Dessel op 10.02.1897. In 1917 ontsnapte Frans vanuit Dessel naar Nederland. Daarvoor moest hij de dodendraad overschrijden. Deze draad tussen België en Nederland was 320 kilometer lang en stond onder elektrische spanning. Wanneer hij in Nederland was aangekomen nam hij een overzetboot naar Engeland en daar kon hij zich aanmelden als vrijwilliger om soldaat te worden in het Belgisch leger. Op 28 april 1917 was hij officieel in dienst. Frans verbleef vanaf 20 juni 1917 tot 13 november in een instructiekamp in Frankrijk om een opleiding te volgen. Dit kamp lag in Normandië in de stad Granville. Na deze opleiding werd Frans op 14 november 1917 naar het front gestuurd. Vanaf 14 november 1917 tot 2 januari 1918 maakte Frans deel uit van het 8ste artillerieregiment. Van 4 januari 1918 tot 4 februari was hij soldaat bij het 1ste artillerieregiment en vanaf 5 februari tot het einde van de oorlog was hij lid van het 18de artillerieregiment. Op 1 februari 1918 werd het 18de artillerieregiment opgericht. Het bestond uit 4 groepen met elk 2 batterijen. Het regiment neemt deel aan verschillende artilleriegevechten met Duitse eenheden en draagt vaak bij tot het tegenhouden van vijandelijke aanvallen. De 3de groep waartoe Frans behoorde geeft in oktober 1918 vuursteun aan een Frans regiment. Na de wapenstilstand keert het regiment terug naar Brussel. Tijdens de oorlog verloor het regiment 7 officieren en 71 manschappen. Op 31 januari 1919 wordt hij gedemobiliseerd. Frans krijgt voor die periode een vergoeding van 30 euro. (13 maanden aan 75 BEF en 5 maanden aan 50 BEF). Frans wordt met de volgende eretekens onderscheiden: Frans oorlogskruis, Belgisch oorlogskruis met palm, herinneringsmedaille, overwinningsmedaille, vrijwilligersmedaille, herinneringsmedaille aan koning Albert I, de gouden palm in de kroonorde, de gouden medaille in de orde van Leopold II en het ereteken van de arbeid I en II klasse. Frans kreeg ook 1 frontstreep toegekend. Na het overlijden van haar man Andreas Van Broekhoven trouwde Marie Swinnen (Balen 08.04.1897) met Frans van Camp. Ze trouwden te Mol op 10 augustus 1928. Frans en Marie hadden een huis in de Steegstraat in Balen en Frans werkte als arbeider bij de Vieille Montagne. Begin september 1944 waren er al grote gebieden van België bevrijd. De Engelse troepen naderden Balen en de Duitse troepen waren in opperste staat van paraatheid. Op 11 september 1944 kwamen er 3 vrachtwagens met ss-troepen aan in Balen en deze soldaten namen verschillende personen gevangen. Deze gevangenen moesten eerst hun eigen graf graven en nadien werden ze neergeschoten. De ss-troepen waren ook op zoek naar Frans. Maar tijdens zijn vlucht kon hij zich verbergen in een ondiepe beek in een veld. De soldaten zochten met man en macht. 's Nachts werden de velden met lampen verlicht maar ze konden Frans niet vinden. Na ongeveer 24 uur in een gracht gelegen te hebben sloop hij terug naar huis en enkele dagen laten op 14 september 1944 werd Balen bevrijd door Engelse troepen. Marie overlijdt te Mol op 20.08.1979 en Frans op 04.06.1980 te Balen.