Φωτογραφία του Νικόλα Σίμιλλου

Ο Κύπρος Ιωάννου γεννήθηκε στις 2 Οκτ. 1900 στον Λάρνακα της Λαπήθου. Γονείς του ήταν οι Ιωάννης και η Αθηνά. Σε ηλικία μόλις 15 ετών κατετάγη ως ημιονηγός στο Σώμα Ημιονηγών υπ' αριθμόν(MMC 11192) και υπηρέτησε στο Μακεδονικό Μέτωπο όπου και αργότερα παρασημοφορήθηκε. Σύμφωνα με αναφορές της θυγατέρας του Παναγιώτας ο Κυπρής ξεκίνησε με τον πόλεμο με τη βράκα του γεγονός που καταδείκνυε τη λιτότητα της τότε εποχής. Η κυρία Παναγιώτα θυμάται τον πατέρα της να της διηγείται το πως αναγκάστηκε να αφαιρέσει τη ζωή ενός Βούλγαρου κατά τη διάρκεια του πολέμου ως αποτέλεσμα των απρόσμενων γεγονότων που συνέβαιναν την τότε εποχή στο μέτωπο. Ο Κυπρής βασανιζόταν μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του που εξαναγκάστηκε να προβεί σε αυτή την πράξη με αποτέλεσμα να το εξομολογηθεί και στον πνευματικό της εκκλησίας. Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι που η θυγατέρα του Παναγιώτα θυμάται μέχρι σήμερα και το οποίο λέει τους εξής στίχους: Απορώ Μακεδονία πως βαστάς υπομονή Για να βλέπεις τα παιδιά σου μέρα νύχτα στη σφαγή Μην φοβάστε Μακεδόνες και δεν είστε μοναχοί Τρεις χιλιάδες Ευζωνάκια έρχονται για βοηθοί. Ο Κυπρής μέσα από την περιοδεία του στα μέτωπα του πολέμου κατάφερε να περάσει και από τα Δαρδανέλλια και το μέτωπο της Καλλίπολης όπου βίωσε τη σφαγή και τις τρομακτικές απώλειες που επέφερε ο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμος. Το μεγαλείο της ψυχής του Κυπρή κορυφώνεται μετά την επιστροφή του από τον πόλεμο το 1918 όπου έδωσε όλη την χρηματική αμοιβή που έλαβε από τη θητεία του στον πατέρα του προκειμένου να ξεχρεώσει τα χρέη που βασάνιζαν τον ίδιο και την οικογένεια του . Ακολούθως νυμφεύτηκε την Μαρία Ελευθερίου από τον Λάρνακα Λαπήθου με την οποία απέκτησε 2 παιδιά, την Παναγιώτα και την Κούλλα. Πιστός στο ήθος και την εργατικότητα του, εργάστηκε, αρχικά, στο μεταλλείο της Φουκάσας και αργότερα στα Δημόσια Έργα αλλά ενώ ταυτόχρονα απασχολείτο με την Γεωργία. Ο Κύπρος Ιωάννου υπήρξε ένας άξιος Μακεδονομάχος με ανεπτυγμένο το αίσθημα του ηρωισμού, του ήθους και της αγάπης του για την πατρίδα και την οικογένεια του. Απεβίωσε το 1988 σε ηλικία 88 χρονών στα Μανδριά της Πάφου. || Φωτογραφία του Κύπρου Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) - MMC 11192 || || Ημιονηγός Μεκεδονομάχος Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) || Photograph || Ο Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) σε νεαρή ηλικία ένστολος με την τιμημένη στολή του Μακεδονομάχου. || || Ο ημιονηγός Μακεδονομάχος Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) σε προχωρημένη ηλικία με την οικογένεια του. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται η 2 ετών τότε θυγατέρα του Κυπρή Παναγιώτα Στέλιου Ανδρέα. || Photograph || Ο ημιονηγός Μακεδονομάχος Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) με την οικογένεια του

Χειρόγραφο σημείωμα Αριστείδη Π. Τζιάμαλη προς τον δήμαρχο Πάφου, Ιωάννη Αγρότη. Πέτρος Γεωργίου, Ζωή και μνήμαι από την Πάφο του χθες, Εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία 2008, 21. “Ο δήμαρχος της πολίχνης ( Πάφου ), Ιωάννης Αγρότης, μετά του Δημοτικού Συμβουλίου, το 1970, μετονόμασε την πόλιν εις Πάφον, όπως ακριβώς ήτο και είναι το όνομα όλης της επαρχίας.” || || Photograph || Μέσα από το επάγγελμα που εξασκούσε ο Αριστείδης Π. Τζιάμαλης έδειχνε και … άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά του, εκτός της αμέτρητης αγάπης του προς την Πατρίδα, το σεβασμό και τη βαθιά του χριστιανική πίστη! || || Photograph || Σε προχωρημένη ηλικία. Σίγουρα ο πλούτος της ένδοξης πορείας του, των ιδανικών και της ανιδιοτελούς προσφοράς προς την πατρίδα ουδέποτε αντηλλάγησαν σε υλικό πλούτο και άλλες δοσοληψίες. Η περήφανη και αγέρωχη στάση που επέδειξε μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν το ανεξίτηλο αυτό χαρακτηριστικό που προσέδιδε και χαρακτήριζε τον πραγματικό άνθρωπο.