Stanisław Dłużyk jako osiemnastoletni chłopiec został wcielony do armii niemieckiej. Służył najpierw w 46. Pułku Piechoty (Inf.-Reg. 46), potem w Feld-Rekruten-Depot 2. Rekrutenkompagnie, 2. Komp. Feld-Rekruten-Dept 21 oraz Grenadier Reg. 7. Walczył na froncie we Francji. Podczas bitwy nad Marną został ranny - postrzelony w oba kolana dostał się do niewoli francuskiej, ponieważ nie mógł uciekać. Przez rok przebywał w szpitalu w Paryżu. Na powrót do domu matka oczyściła 5 km drogi ze śniegu na powitanie syna wracającego z frontu. Był w armii do 16 stycznia 1920 r. Po wojnie był włodarzem w Jarogniewicach k. Kościana, gdzie ożenił się i pracował na roli. || (1) Zdjęcie portretowe (2) Książeczka wojskowa (3) Książeczka inwalidy wojennego

Dziadek urodził się w 1882r. Podczas piewrszej wojny światowej, służył w regimencie widocznym na zdjęciu, ale jego nazwy nie pamiętam. W trakcie walk, najprawdopodobniej na froncie wschodnim (Prusy wschodnie), dziadek został ranny w głowę, przez co po wojnie otrzymywał od Niemców rentę. Po wojnie, zamieszkał w Pleszewie przy ulicy Młyńskiej 1.

Mój dziadek ze strony matki, Stanisław Szofer, urodził się 30 października 1883r. w Wytomyślu i zmarł 25 listopada 1957 w Róży. Dziadek był rolnikiem i prowadził swoje gospodarstwo. Kiedy wybucha wojna, trafia do wojska pruskiego i wyrusza na front zachodni, do Francji. Na wojnę ruszają też jego starsi bracia i szwagrowie. Jak wspomina moja mama, dziadek kilkakrotnie przyjeżdżał do domu na krótkie urlopy. Jesienią 1918 r.schorowany powraca w rodzinne strony, gdzie czeka na niego mnóstwo pracy i napraw w gospodarstwie. || (1) Anna Szofer (z d. Marchewka) i Stanisław Szofer - fotografie dziadków, zdjęcie portretowe i ślubne - ślub cywilny zawarty 26 stycznia 1912r. w Stąpach - ślub kościelny zawarty 29 stycznia 1912 r. w Wytomyślu; (2) Wspomnienia mojej matki, Wiktorii Sadowskiej, córki Stanisława Szofera, spisane w latach 80. XX wieku;