Dagboekjes van Gomaar Janssens, soldaat aan het front. Beschrijving van het dagelijkse leven maar ook schetsen, gedichten en zelfgemaakte liedjes. En Postkaarten van en naar familie || De Heemkundige Kring Eugeen Goeyvaerts van Lint, provincie Antwerpen werd in bezit gesteld van het archief van de Lintse Kunstsmid Gommaar Janssens. Tijdens het inventariseren van het archief sinds 2010 werden zes kleine dagboekjes gevonden maar ook oorlogspostkaarten, boeken, briefwisseling over zijn beroep, schoolboeken en ontwerptekeningen voor kunstsmeedwerk. Na inventarisatie werden de dagboekjes volledig leesbaar herschreven door Paul Janssens, alsook de postkaarten waardoor een nieuwe kijk op de Groote Oorlog 14/18 ons nieuwe geschiedenis bracht. Paul Janssens is geen familie van de kunstsmid, wel lid van de Heemkring. Het archief leidde er toe dat niet alleen de dagboekjes, de bijlagen eraan verbonden en de postkaarten werden herschreven met behoud van de geest van de auteur, maar bovendien werd de afgelegde weg van deze soldaat ten velde herschreven en werd zelfs elke uitgever van oorlogspostkaarten genoteerd. Dit verhaal, bracht ons helemaal in de sfeer van deze oorlogsjaren. Later zullen nog foto’s gemaakt worden van de voornaamste plaatsen waar Gommaar Janssens de vier oorlogsjaren doorbracht. Het werk geleverd door Paul Janssens wordt integraal overgemaakt aan de Lintse Heemkundige Kring.

De postkaart waarop Tommy Zelliën staat, zijn vuurkaart, een foto, mobilisatieboekje, dagvaardiging, documenten voor de toekenning van medailles, andere persoonsdocumenten. || ‘Hé,kijk ! Zo vecht ik aan de IJzer in de Grooten Oorlog” Op 6 juli 1915 stuurde mijn grootvader Tommy Zelliën van het front aan de IJzer via de Belgische legerpost een postkaart aan zijn zus Emilie Stefens-Zelliën in Amsterdam. Het is een foto van een voorpost van het Belgische leger in Nieuwpoort, die zes maanden daarvoor werd genomen. Kort daarvoor zag mijn grootvader in een winkelvitrine in Alveringem deze kaart, waarop hij tot zijn eigen verbazing zelf te zien was (weliswaar maar gedeeltelijk). Het opschrift op de kaart ‘ Guerre 1914-1915 (sic) – En Belgique. – Un avant-poste autour de Nieuport / In the trenches near Newport’. Hij heeft een teken gezet waar hij ergens op de postkaart te vinden is. ‘Kijk zus, ze verkopen mijn portret al zes maanden zonder dat ik het zelf wist’ Maar over het frontleven geeft hij uiteraard geen nieuws. ‘Uwe kaart van 27-5 goed ontvangen. Met mij nog alles goed. Vele kussen voor u driën. Tommy’. Thomas (Tommy) Zelliën werd geboren in Antwerpen op 9 december 1893. Hij was de zoon van Georges Zelliën-Verbraeken. Hij stamt uit een familie van zeekapiteins van Noord-Duitse herkomst. Zijn vader bleef aan wal, en had in de haven van Antwerpen als ingenieur het toezicht over één van de eerste havenkranen. Toen de Technische School in de Londenstraat in Antwerpen rond 1905 werd geopend was Thomas Zelliën één van de eerste studenten. Hij studeerde er af als loodgieter-zinkbewerker. Op 9 juli 1913 werd hij ingelijfd als militiaan bij het 7de linieregiment, maar pas op 16 september 1913 kwam hij in actieve dienst. Toen wist hij nog niet dat hij pas op 26 juli 1919 het leger zou verlaten. De Eerste Wereldoorlog kostte hem bijna zes jaar van zijn jong leven. Hij heeft de hele oorlog meegemaakt als soldaat, op het einde als korporaal. Gelukkig heeft hij het overleefd. Hij werd ‘beloond’ met een reeks mdedailles en acht frontstrepen. Toen hij hoorde dat hij ook moest betalen om zo een medaille in zijn bezit te kunnen krijgen, was zijn eerste reactie: dan mag je ze houden ! Mijn grootmoeder heeft hem moeten overtuigen dat het voor hem als handelaar in een kleinstad als Turnhout onmogelijk was om een oorlogsmedaille te weigeren. Schoorvoetend heeft hij toegegeven. Na het einde van de oorlog heeft hij nog een truuk gebruikt om vervroegd uit het leger ontslagen te worden. Terecht was hij van oordeel dat hij zijn plicht aan het Vaderland meer dan vervuld had.Hij had gehoord dat ‘hoogstudenten’ voor zo’n vervroegd ontslag in aanmerking kwamen. Bij zijn eerste kort verlof bij zijn ouders in Berchem heeft hij zich plots ingeschreven als student aan de Akademie voor Schone Kunsten van Antwerpen. Of hij daar ooit zijn gezicht heeft laten zien, betwijfel ik. Maar zijn truuk had succes. Het hoeven niet allemaal helden te zijn ! Zo vlug mogelijk na zijn ontslag uit het leger kon hij eindelijk zijn toekomstig leven opbouwen. Hij vestigde zich in Turnhout in de Renier Sniedersstraat als loodgieter en groothandelaar in sanitair. Op 9 juni 1921 trad hij in het huwelijk met Louise Fabri (zuster van de Turnhoutse fotograaf Frans Fabri), mijn grootmoeder. Het volgende jaar werd mijn moeder, Georgette Zelliën geboren. De zaak draaide goed en trok als enige groothandel in de streek in sanitair, lood-, koper- en zinkwaren klanten uit een groot deel van de Kempen. Later kwam zijn zoon Gustaaf bij hem in het bedrijf, die hem na zij dood zou opvolgen. In 1950 verhuisde ‘T. Zelliën-Fabri’ naar een veel groter pand in de Patersstraat. Tommy Zelliën overleed thuis aan kanker op 12 december 1965. In 1994 werd de firma ‘Zelliën’ overgebracht naar Vosselaar. Zij wordt nu nog geleid door Maud Zelien, de jongste kleindochter van soldaat 58978 uit ‘de Grooten Oorlog’.

Back || Tijdens een rust achter het front, in Gijverinkhove, liet Joseph tijdens een partijtje voetbal met medesoldaten een groepsportret maken. Het opschrift op de keerzijde luidt 'gedenkenis van den Oorlog 14-15-16-17'. De foto met opschrift stuurde Joseph naar zijn schoonbroer Martin Hestermans, tevens aan het front maar als brancardier.