Martin Hestermans uit Tongeren (Limburg) werkte met zijn vader als leiendekker. Midden 1907 werd hij als loteling uitgeloot voor militaire dienst. Hij werd ingedeeld bij het 13e Linieregiment (3e Bataljon, 3e Compagnie) in Namen. Tijdens zijn dienst kreeg hij opleiding tot brancardier. Na zijn legerdienst huwde hij op 27 juli 1912 met Josephine Vandenbosch. In de zomer van 1914 was Martin de vader van een kind van 18 maanden. Op 1 augustus 1914 werd Martin Hestermans gemobiliseerd als brancardier bij het 13e Linieregiment. De Duitse troepen bereikten Tongeren echter danig snel, dat Martin en mede-gemobiliseerden uit de regio hun eenheden niet meteen konden vervoegen. Door onder te duiken en bij duisternis te reizen, is Martin toch nog bij zijn compagnie geraakt. Martin beleefde de verdere veldtocht, de slag om de IJzer en de uitgebreide stellingenoorlog onder bevel van commandant Paix. Door de strijd in de eerste oorlogsmaanden was zijn uniform zwaar gehavend. Begin 1915 kwamen de nieuwe rekruten in de frontlinies. Hun uniformen waren nog intact. Door de staat van hun uniformen kon men deze 'groentjes' gemakkelijk onderscheiden van de veteranen. Deze rekruten wilden echter niet doorgaan voor onervaren nieuwelingen en zich zo snel mogelijk positioneren als 'ervaren veteraan'. Voor de oudgedienden zoals Martin was dit een buitenkans. Hij ruilde zijn versleten uniform voor de nieuwe kleren van de rekruten en beide partijen waren tevreden. Zo kwam Martin in 1915 aan het front ook zijn schoonbroer Joseph Vandenbosch tegen die uit bezet gebied gevlucht was en als vrijwilliger dienst had genomen. Martin was onaangenaam verrast en vond dat Joseph hiervoor een 'rammeling' verdiende. Als brancardier maakte hij verschillende risicovolle momenten mee. In minstens één voorval raakte een kogel een gewonde soldaat in zijn been terwijl Martin hem op zijn rug uit de frontlinie droeg. De kogel hield hij bij en bevestigde deze aan een halsketting als geluksbrenger. Zijn hand werd ook doorboord door een Duitse bajonet. Eind september 1917 werd hij bij Boezinge aan zijn rechter arm en hand getroffen door een scherf van een ontploffende obus. Hij weigerde hospitalisatie en keerde na elementaire verzorging terug naar het front. Maar Martin hield een blijvend letsel over aan deze verwonding. Na de oorlog verkreeg hij hierdoor het statuut van oorlogsinvalide. Tijdens een nachtelijke tocht naar de frontlinie vonden ze in een bomtrechter een zwaar gewonde soldaat met een open borstwonde en een loshangende duim. In de verzorgingspost werd de gewonde man ter zijde geschoven, getrieerd als stervend. Het enige dat Martin kon doen was de loshangende duim vastzetten met een veiligheidsspeld. Maanden later ontving Martin een bericht uit een hospitaal van een soldaat. Op bezoek haalde deze patient de veiligheidsspeld te voorschijn. De duim was terug hersteld. Het was ook de enige keer dat Martin terug contact had met de gewonden die hij evacueerde. Aan het front ontwikkelde Martin een hechte vriendschapsband met brancardier Henri Lust, een seminarist en latere pastoor-deken van Ronse (1948). Martin en Henri vormden vaak een ploeg. Ook met commandant Paix had Martin goede relaties. Commandant Paix bezat een foto-apparaat en de meeste foto's van Martin Hestermans aan en achter het front zijn genomen met dit toestel. In augustus 1918 verandert Martin enkele keren van eenheid en komt uiteindelijk terecht bij de 10e Batterij Artillerie van het RAL (Regiment Artillerie Lourde). Martin Hestermans zwaaide pas af op 19 augustus 1919. Na de wapenstilstand bleef Martin in het voormalige frontgebied. Hij werd ingezet bij de opruiming. Toen hij terug naar huis keerde nam hij een een zak vol koperen obussen mee met de bedoeling om ze thuis te bewerken. Onderweg sliep hij zelfs op de zak om diefstal tegen te gaan. In de daarop volgende jaren heeft hij de obussen versierd. Ze werden aan familieleden, kennissen en buren geschonken. De meeste van deze obussen werden door de Duitsers onder de Tweede Wereldoorlog voor koper in beslag genomen. Martin Hestermans heeft zijn exemplaren verstopt en zo zijn ze uiteindelijk overgedragen aan zijn dochter Jeanne. Martin Hestermans had acht frontstrepen en een blessurestreep. In het interbellum ging hij aan de slag bij het uitgraven van het Albertkanaal. Bij het uitbreken van de Tweede wereldoorlog ging hij terug aan de slag als leiendekker.
Foto dienstplicht, mobilisatie en aan het front. Portretfoto van Martin Hestermans in uniform.