Diary of Edgar Clarence Worsfold
The diary of Edgar Clarence Worsfold has been presented for the period 1914-1916 by Peter John Kitteringham. Edgar was part of the 23rd Battalion The London Regiment. The diary covers the battles of Mons, Loos, Festubert and Givenchy. Objects presented include four medals, one of which is the Territorial Efficiency Medal; also presented is his Certificate of Demobilisation of 19th February 1919.
Diary
Certificate of Demobilisation
Envelope with 2 postcards, various currencies
Four medals
CONTRIBUTOR
Peter John Kitteringham
DATE
- 1916
LANGUAGE
eng
ITEMS
117
INSTITUTION
Europeana 1914-1918
PROGRESS
METADATA
Discover Similar Stories
War diary of my grandfather
159 Items
The diary consists in short notes writen everyday on small sheets of paper. || Daily story of four years in the French 140ème régiment d'infanterie from Grenoble.
LOURANTAKIS' DIARY OF SKRA' BATTLE
2 Items
Ο Στέλιος Τριπαλιτάκης, συλλέγοντας υλικό ο ίδιος από τη Μάχη του Σκρά, βρήκε μέρος ενός πολεμικού ημερολογίου, δισέλιδο, που περιγράφει σκηνές από τη Μάχη του Σκρα. Υπογάφει ο Α. Λουραντάκης. Ακολουθεί το κείμενο, μεταγραφή Στ.Τριπαλιτάκη : …εκεί ήτο πλησίον τα χαρακώματα. Την 30η Ιουνίου με απόσπασαν με τρεις άλλους παρατηρηταί Τάγματος εις το ύψωμα Μπιτόν 3. Το καθήκον μας ήτο να μάθομε τον εχθρικόν τομέα και τας εχθρικάς πυροβολαρχίας διότι εδίναμε κάθε μέρα αναφορά γραπτή εις το Τάγμα πόσες οβίδες έριψον ο εχθρός και την ώρα και πόσες τα δικά μας πυροβόλα και εις ποιο μέρος και δια τα αεροπλάνα τα εχθρικά και τα ημέτερα πότε υψώθησαν και πόσες οβίδες τον έριψαν και τι έγιναν. Αυτά τα βάσανα είχαμε… Αριστερά 2 χιλιόμετρα ήτο το χωρίον Λούμνιτσα ελληνικόν και δεξιά είναι εις απόστασην 9 χιλιόμετρα το Γευγελή και το είχον Βουλγάροι. Κάθε μέρα είχαμε βομβαρδισμούς όπως και την νύχτα δικούς μας και εχθρικούς και εμφανίσεις συχνών αεροπλάνων Γερμανικών σφοδράς δε βομβαρδισμούς. Κατά αυτών επίσης και ημέτερα αεροπλάνα μας επισκέπτονταν τακτικότατα και επροχώρουν και εις τα βουλγαρικά εδάφη εως ότου ήθελον. Άρχισαν τα πυροβόλα να των παίζουν να τα αναγκάσουν να φύγουν. Και αυτά είχαμε κάθε μέρα μέχρι την 21η Ιουλίου όπου ήλθον 4 στρατιώτες και εις λοχίας και μας αντικατέστησαν, αλλά δυστυχώς όταν ήλθον δεν επρόσεξαν καλά και έγιναν αντιληπτοί από τους Βουλγάρους και αμέσως μας άρχισαν τα εχθρικά πυροβόλα και μας έριψον 103 οβίδες και παρολίγον να μας σκοτώσουν όλους εάν δεν επρολαβαίναμε να κρυφτούμε. Τα όπλα μας και τους γυλιούς είχαμεν εις το χαράκωμα και έπεσεν μια οβίδα απάνω και τα έκαμε κομμάτια και εμάς παρολίγο να μας κρούψουν οι καπνοί της οβίδας. Αφού έπαυσε ο βομβαρδισμός επαραδόσαμεν και εβγήκαμεν από το αμπρί δια να φύγομε και βλέπομε τα όπλα σπασμένα τα άλλα πεταμένα δεξιά αριστερά, η μανδύα μου και η κουβέρτα μου ήτο κομμάτια όπως και ένα ζεύγος άρβυλα της αναπαύσεως ήτο καμμένα από την φλόγα της οβίδας, και τα παίρνωμε και φεύγομε αλλά ο θεός μόνον ξέρει τον τρόμον μας εκείνη την ημέραν, και όταν επήγαμε εις τον λόχον μας ήλεγαν όλοι εμείς σας λέγαμε σκοτωμένους. Όταν επήγαμεν εις τα χαρακώματα μας άφησαν να κοιμηθούμε την νύχτα και την επομένην πάλιν παρατηρηταί λόχου και είμεθα πλησίον εις τους Βουλγάρους 400 μέτρα και τακτικά είχαμεν ανταλλάγματα σφαιρών. 25η Ιουλίου περί ώραν 10ην νυκτός έγινε παρεξήγηση και άναψε όλη η γραμμή του λόχου και έριψον τας 27 χιλιάδες σφαίρες και αφού είδον ότι δεν ήτο τίποτα έπαυσε το πυρ. Αυτές τις ημέρες είχαμεν συχνούς βομβαρδισμούς. Την αυτήν βραδιά ήλθεν ο 6ος λόχος και μας αντικατέστησε και εμείς επήγαμε εφεδρεία. Επάθαμε δε πολλά βάσανα εις το δρόμον επειδή εχάσαμε το δρόμον και επήγαμε εως μισή ώρα μπροστά ης μιαν άλλη ρεματιά και εκεί εκαθήσαμε επειδή εχάσαμε το μέρος που έπρεπε να πάμε μετά όμως εβρέθην ένας στρατιώτης ο οποίος εγνώριζε το μέρος ολίγον και ετότε επήγαμε μετά την ανάπαυση εις εταίραν ρεματιά και εκεί εμείναμεν…. Και την πρωίαν της 26ης Ιουλίου εστέξαμε τα αντίσκηνα και αμέσως μας είπον να κόψομε κλαδιά και να καλύψομε τα αντίσκηνα όπως και επράξαμε δια να μη μας ανακαλύψουν τα εχθρικά αεροπλάνα και μας καταστρέψουν… Εις τας 8 π.μ. έμαθα ότι τα εχθρικά αεροπλάνα έριψον μερικάς οβίδας και εφόνευσαν 2 στρατιώτες εταίρου λόχου και ετραυμάτισαν τους εταίρους. Καθόλην την ημέρας εχθρ… || ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΔΙΣΕΛΙΔΟ ΜΕΡΟΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥ Α.ΛΟΥΡΑΝΤΑΚΗ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΚΡΑ.
Diary of John Henry Fisher
56 Items
Diary of John Henry Fisher. Photographs of John Henry Fisher and his wife. || John Henry Fisher was conscripted at the age of 37 to the 13th Infantry Labour Corps of the Lincolnshire Regiment. He was married with two children, Jack and Gladys and was employed as a clerk at Tetley's Brewery in Leeds. Within two weeks of being called up in March 1917 he was in France working behind the Front Line in the Arras area. His job was to ensure equipment and resources got to the soldiers who were fighting on the Front Line. This included loading shells in to cases which were then loaded on to wagons to be taken to the Front Line, and then unloading the wagons on their return. He was engaged in much dangerous work including the testing of gas masks. Whilst working here he witnessed the Canadians taking Vimy Ridge and saw German prisoners being marched back through his village. In September 1917 he was moved to the Ypres area of Flanders and was now attached to the Royal Artillery Garrison. Work continued to supply the Front Line with equipment under the constant shelling from Fritz. He also worked on digging trenches, laying barbed wire, concreting dug outs, clearing the Menin Road and working on the light railway at Sanctuary Wood. He had some narrow escapes and was invalided twice to hospital: once with dysentery and secondly with an injured hand which resulted in him being sent back home on sick leave. Even on Armistice Day he was out working building a railway bridge and dangerous work continued digging up mines the Germans had laid under the railway lines during their retreat. The men who served in the Labour Corps did essential logistic work during the war and yet are very much overlooked and forgotten. They served unarmed and frequently within the range of the German guns undertaking a wide range of menial, hard and dangerous tasks. They experienced the same sights and sounds of the fighting soldiers and I believe it is important to tell the stories of their experiences so we may appreciate the ehind the scenes activities during the Great War and give these men the recognition and thanks they so rightly deserve. John Henry Fisher survived the war and died peacefully at home at the age of 77. John Henry Fisher was my Great GrandFather. I was always led to believe that no one in my family had fought in World War 1 and yet this diary reveals that although he did not fight he was certainly there and very much involved in the hell of Flanders of 1917 - 1918. || || Photograph || Photograph of John Henry Fisher || Photograph of John Henry Fisher and his wife. || || Photograph || Photograph of John Henry Fisher || || Diary || Trench Life || Following 54 images comprise the diary kept by John Henry Fisher || John Henry Fisher